Ο ξένος

  Ο ξένος

Ως να μην είχε θέση στον κόσμο
τούτο, κοιτούσε γύρω παράξενα.
Βάδιζε μέρα – νύχτα σχεδόν.
Στην αγορά ή στο θέατρο, στο πάρκο ή στο σπίτι,
ήταν στο δρόμο. Ένας ξένος που κοίταζε οδούς και αριθμούς. Έλειπαν  όμως
η οδός του κ’ η πόρτα του. Μόνος του, δίχως
κλήρο στο χώμα ν’ ακουμπήσει τα γόνατα
για μια προσευχή, π ο ύ ν α π ά ε ι
 κ α ν ε ί ς
ό τ α ν ε ί ν α ι έ ν α ς ξ έ ν ο ς;
Νικηφόρος Βρεττάκος





Ο Ξ έ ν ο ς
Γιατί ο ξένος δεν γνωρίζει την πολιτεία την ημέρα.
Ο ξένος το βράδυ γνωρίζει την πολιτεία, όταν κοιμάται.
Το πρωί φεύγει πάλι με το στυφό ύφος
αυτού που έψαχνε κάτι και δεν το βρήκε.
Εσύ που κάποτε τον αγάπησες
όταν τον δεις να περνάει από την πόρτα σου,
δώσ’ του κάτι από εκείνη την παλιά τρυφερότητα,
και σκέψου μετά από χρόνια
ότι πέρασε κάποτε από τη ζωή σου ο Οδυσσέας.
Γιώργος Μαρκόπουλος, Από τη συλλογή «Οι πυροτεχνουργοί»


Ξενιτειά
Ξένος ὁ τόπος κι ὁ καιρὸς κι οἱ ἄνθρωποι ὅλοι ξένοι
μὲς στὴ μεγάλη μοναξιά. Μάταια ζητῶ ἕνα φίλο,
μὰ ἐκεῖ ποὺ παραδέρνομαι στὴ νύχτα τὴ θλιμένη,
ἀκούω σὲ κάποιο ἀλύχτημα τὸ σπιτικό μου σκύλο.
(ἀπὸ Τὰ Ἅπαντα, Δ´, Ἐκδοτικὸς Οἶκος Χρήστου Γιοβάνη 1968)
NIΡBANAΣ ΠΑΥΛΟΣ


«Εμείς δεν μεταναστέψαμε σαν τα πουλιά
σε σχηματισμό «V»…
 Στα σύνορα
 η τελευταία γουλιά δακρύων
 δάγκωσε τις λέξεις
και με το όνομα της μάνας
 βρέξαμε τα στεγνά μας χείλη»
(Λουάν Τζούλι, Αλβανίδα ποιήτρια, Μετανάστευση).