Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012
Η Ελλάδα μέσα από το φακό του Fred Boissonnas (1858-1946)
Όμορφη και ταλαίπωρη πατρίδα!!
Ο Ελβετός Fred Boissonnas (1858-1946), ο επιφανέστερος γόνος της γνωστής «δυναστείας φωτογράφων» της Γενεύης, έχει συνδέσει το όνομά του με την Ελλάδα. Από το 1903 που πρωτογνώρισε τη χώρα μας, η ζωή του καθορίσθηκε και φωτίσθηκε από τη μαγεία της. Επί 30 και πλέον χρόνια, όχι μόνον ως φωτογράφος αλλά και ως συγγραφέας, εικονογράφος και εκδότης βιβλίων με θέματα από την Ελλάδα, αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους «πρεσβευτές» μας, αποκαλύπτοντας και προβάλλοντας στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, με τη σπάνια αισθαντικότητα και τη μοναδική τεχνική του στη φωτογραφία, τα γεμάτα φως τοπία μας, τα λαμπρά αρχαία μνημεία και τη ζωντανή καθημερινότητα του λαού μας. (skoufis)
Πηγή http://youtu.be/7U95ciEU-Pc
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012
Τι είναι προσευχή;
-Συμφιλίωση με το Θεό.
-Συγχώρεση των αμαρτημάτων.
-Γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς.
-Τείχος που μας προστατεύει από τις θλίψεις.
-Συντριβή των πολέμων.
-Έργο των Αγγέλων.
-Εργασία που δεν τελειώνει.
-Πηγή των αρετών.
-Πρόξενος των χαρισμάτων.
-Αφανής πρόοδος.
-Τροφή της ψυχής.
-Φωτισμός του νου.
-Πέλεκυς που κτυπά την απόγνωση.
-Απόδειξη της ελπίδας.
-Διάλυση της λύπης.
-Μείωση του θυμού.
-Καθρέπτης της πνευματικής προόδου.
-Δήλωση της πνευματικής κατάστασης.
-Αποκάλυψη των μελλοντικών πραγμάτων.
-Σημάδι της πνευματικής δόξας που έχει ο άνθρωπος.
Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης
Η ομολογία ενός στρατιώτη
Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος
Κατά τη διάρκεια τού τελευταίου μεγάλου πολέμου στο Ιράκ στο χιτώνιο ενός Αμερικανού στρατιώτη, ο οποίος έπεσε στο πεδίο τής μάχης, βρέθηκε ένα σημείωμα, πού περιείχε μία συγκλονιστική εξομολόγηση, μία συγκλονιστική προσευχή.
Ας διαβάσουμε, τι έλεγε το σημείωμα εκείνο:
«Άκουσε, Θεέ μου.
Ακόμα δεν σού έχω μιλήσει. Όμως τώρα επιθυμώ να σού πω φιλικά: Τι κάνεις; Τι γίνεσαι;
Μού είπαν ότι δεν υπάρχεις και σαν ανόητος το πίστεψα. Όμως χθες βράδυ, από το βάθος τού κρατήρα μιας οβίδας είδα τον Ουρανό Σου, είδα το μεγαλείο Σου, και τότε κατάλαβα ότι μου είχαν πει ψέματα!
Είναι παράξενο, ότι χρειάσθηκε να έλθω σ᾿ αυτόν τον καταχθόνιο τόπο, για ν΄ανακαλύψω το πρόσωπό Σου! Τώρα πού Σε γνώρισα Σ᾿ αγαπώ τρομερά, Θεέ μου! Αυτό θέλω να το ξέρεις!
Σε λίγο θα γίνει μια ακόμη απαίσια μάχη. Ποιος ξέρει; Μπορεί και να φθάσω στο σπίτι Σου απόψε. Δεν υπήρξαμε όμως ποτέ σύντροφοι μέχρι τώρα, κι αναρωτιέμαι, αν θα με περιμένεις στην πόρτα Σου! Και να, να κλαίω! Και χύνω δάκρυα! Τι παράξενο! Αχ, να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς, Θεέ μου!
Θεέ μου, πού είσαι; Πού κατοικείς;
Σε αναζητούσα παντού, ακόμη και μέσα στη δική μου καρδιά, στο σπίτι μου και στην οικογένειά μου. Μα δεν σι εύρισκα πουθενά! Μα συνέχιζα να σε αναζητώ και γύρω μου και μέσα μου.
Και ένοιωσα την παρουσία Σου και είδα την μορφή Σου και άκουσα την φωνή Σου:
- Είμαι δίπλα σου, είμαι κοντά σου! Άνοιξέ μου την καρδιά σου. Θέλω να περάσω σ᾿ αυτήν, να στήσω τον θρόνο Μου και να την κάνω Βασίλειό Μου...!
- Ω Κύριε!
Έλα! Σε περιμένω...
Σε λαχταρώ...
Θέλω να είμαι αιώνια μαζί Σου, για πάντα κοντά Σου!»
ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012
Η εμπειρία της ησυχίας
Σ'ένα μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες.
Τον ρώτησαν: Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία;
Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι.
Είπε: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;
Εκείνοι κοίταξαν: Τίποτα.
Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά:
Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε; Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω.
Ναι, τώρα βλέπουμε τα πρόσωπά μας.
Και ο μοναχός απάντησε: Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το νερό ήταν ταραγμένο.
Τώρα είναι ήρεμο. Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας. Βλέπεις τον εαυτό σου!
Aπόσπασμα από το "Γεροντικό".
Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012
Η ιστορία του μολυβιού του Paulo Coelho.
Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
—Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και του είπε : —Όντως γράφω για σένα.
Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ.
Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
—Αφού είναι ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
—Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα.
Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις,θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.
Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματα σου. Αυτό το Χέρι το λέμε «Θεό» και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημα Του.
Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες, γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμείνουμε στο δρόμο του δικαίου.
Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου. Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012
Καλή σχολική χρονιά!!!!
Και πάλι εδώ!Μια νέα χρονιά ξεκινά και μια καινούρια αρχή για όλους!
Καλή αρχή λοιπόν και καλή δύναμη.Η μάθηση είναι μια περιπέτεια αλλά μια πολύ όμορφη περιπέτεια. Αξίζει να παλέψουμε όλοι μαζί για κάτι καλύτερο!
Καλή αρχή λοιπόν και καλή δύναμη.Η μάθηση είναι μια περιπέτεια αλλά μια πολύ όμορφη περιπέτεια. Αξίζει να παλέψουμε όλοι μαζί για κάτι καλύτερο!
Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012
Καλό καλοκαίρι!
Καλό καλοκαίρι! Ευτυχισμένες και όμορφες διαδρομές σε θάλασσες και σε στεριές, στην ψυχή και στο μυαλό,στα όνειρα ,στη φύση αλλά και στα όμορφα βιβλία.
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012
Κυριακή 17 Ιουνίου 2012
Γιορτή του Πατέρα 2012: Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες
Σήμερα τιμούμε τον πατέρα γεννήτορα, τροφό, παιδαγωγό, που δίνει όλα τα εφόδια στο παιδί του για να μεγαλώσει, που γίνεται παράδειγμα για το παιδί του.
Οι μπαμπάδες όλου του κόσμου, έχουν πλέον και αυτοί την γιορτή τους και οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" σε αυτούς που μας μεγάλωσαν, με τόσο κόπο και θυσίες.
Άλλη μια γιορτή της σύγχρονης αγοράς; Μπορει να είναι και έτσι, αλλά δεν παύει να είναι μια ευκαιρία για ένα ευχαριστώ.
Ως σύμβολο της ημέρας επικράτησε το τριαντάφυλλο, το μεν άσπρο, για του ζωντανούς, το δε κόκκινο, για τους νεκρούς πατέρες.
Η γιορτή του πατέρα ήταν ιδέα της Sonora Smart Dodd από την Ουάσιγκτον της Αμερικής, που, το 1910, εμπνευσμένη από τη γιορτή της μητέρας, θέλησε να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας καθώς η σύζυγός του πέθανε στη γέννηση του 6ου παιδιού
Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα πρωτογιορτάστηκε στις 19 Ιουνίου 1910 και έκτοτε γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Μάλιστα, το 1966 ο Αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον υπέγραψε διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο καθιερώθηκε η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα τιμούμε τον πατερα γεννήτορα, τροφό, παιδαγωγό που δίνει όλα τα εφόδια στο παιδί του για να μεγαλώσει που γίνεται παράδειγμα για το παιδί του.
52 χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, με εξαίρεση την Αυστραλία η οποία εορτάζει την Ημέρα του Πατέρα την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, την Ελλάδα που την εορτάζει τον Μάιο και ορισμένες άλλες χώρες που έχουν ορίσει άλλη ημερομηνία.
Πηγή: http://www.madata.gr/epikairotita/social/202552.html
Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012
«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα». Γιώργος Σεφέρης
Από την Νία ΘεοφανίδουΠοια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;
Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρομε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
Για του λόγου το αληθές θα αναφέρομε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.
Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.
Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.
Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.
Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.
Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.
Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.
Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.
Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη.
Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.
Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.
Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.
Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.
Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.
Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι – ρύπανση.
Από τη λέξη αιδώς(ντροπή) προήλθε ο αναιδής.
Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.
Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.
Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.
Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».
Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.
Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε – η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στη σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.
Από τη λέξη χειρ έχομε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
Από τη λέξη ναυς έχομε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι: Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.
Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις.
Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετηρίδες πριν από αυτόν.
Φίλοι μου, προσθέστε και εσείς τις δικές σας γνώσεις που να σχετίζονται με το θέμα.
Σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε τις έννοιες των λέξεων για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα. Παλαιότερα όταν έλεγαν μια λέξη καταλάβαιναν όλοι το ίδιο. π.χ για τη λέξη αρετή ήξεραν ότι είναι η μεσότητα ανάμεσα σε δύο υπερβολές. Σήμερα ο καθένας για την ίδια λέξη εννοεί και κάτι διαφορετικό.
Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.
Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.
Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.
Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.
Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.
Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.
Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη.
Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.
Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.
Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.
Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.
Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.
Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι – ρύπανση.
Από τη λέξη αιδώς(ντροπή) προήλθε ο αναιδής.
Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.
Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.
Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.
Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».
Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.
Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε – η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στη σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.
Από τη λέξη χειρ έχομε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
Από τη λέξη ναυς έχομε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι: Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.
Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις.
Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετηρίδες πριν από αυτόν.
Φίλοι μου, προσθέστε και εσείς τις δικές σας γνώσεις που να σχετίζονται με το θέμα.
Σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε τις έννοιες των λέξεων για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα. Παλαιότερα όταν έλεγαν μια λέξη καταλάβαιναν όλοι το ίδιο. π.χ για τη λέξη αρετή ήξεραν ότι είναι η μεσότητα ανάμεσα σε δύο υπερβολές. Σήμερα ο καθένας για την ίδια λέξη εννοεί και κάτι διαφορετικό.
Πηγές: Απολλώνιου Σοφιστού Λεξικόν κατά στοιχείον Ιλιάδος και Οδύσσειας Εκδόσεις Ηλιοδρόμιο.
Σάββατο 2 Ιουνίου 2012
Σάββατο των ψυχών!
Σάββατο των ψυχών σήμερα!
Και εγώ σου στέλνω χαιρετίσματα!
Άκουσες άραγε το όνομά σου;
Σου είπαν άραγε πως έχεις δέμα
μαζί με άλλους πολλούς.
Δε σε ξέχασα, πώς θα μπορούσα!
Δε σε βρήκα παρά μόνο στην ψυχή μου!
Και ήσουν ίδιος σαν τότε,
που μου κρατούσες το μικρό μου χεράκι
και μου μιλούσες για τον κόσμο.
Σαν τότε, που έφτανε ο ίσκιος σου
για να νιώθω σπουδαία,
σαν τότε,
που .....μακάρι να είχε σταματήσει ο χρόνος!
"Πήγαινε για ύπνο και μην κουράζεσαι.
Μη χαλάσεις την ομορφιά σου κούκλα μου!"
Για ποια ομορφιά μιλάς πατέρα;
Και για ποια ξεκούραση,
δίχως το δικό σου χέρι δίπλα μου;
Άραγε να με κατάλαβες σήμερα;
Άκουσες άραγε το όνομά σου;
Κι αν άκουσες γιατί δεν έρχεσαι;
Ή μήπως έρχεσαι και εγώ δεν καταλαβαίνω;
Νάναι άραγε γι΄αυτό που νιώθω πως θα σε βρω
να κάθεσαι πάντα στην ίδια καρέκλα,
να με κοιτάς να φεύγω με παράπονο,
να μου γελάς περήφανα και να φωτίζεται ο κόσμος!
Έλα και απόψε πατέρα μου, και μίλα μου έστω σαν τότε
που για τελευταία φορά μου είπες "αγαπώ σε".
Και εγώ "αγαπώ σε" καλέ μου και μου λείπεις τόσο,
που θέλω μόνο να κοιμάμαι
γιατί νομίζω, ότι είμαι κοντά σου!
Άραγε να άκουσες το όνομά σου σήμερα;
Και εγώ σου στέλνω χαιρετίσματα!
Άκουσες άραγε το όνομά σου;Σου είπαν άραγε πως έχεις δέμα
μαζί με άλλους πολλούς.
Δε σε ξέχασα, πώς θα μπορούσα!
Δε σε βρήκα παρά μόνο στην ψυχή μου!
Και ήσουν ίδιος σαν τότε,
που μου κρατούσες το μικρό μου χεράκι
και μου μιλούσες για τον κόσμο.
Σαν τότε, που έφτανε ο ίσκιος σου
για να νιώθω σπουδαία,
σαν τότε,
που .....μακάρι να είχε σταματήσει ο χρόνος!"Πήγαινε για ύπνο και μην κουράζεσαι.
Μη χαλάσεις την ομορφιά σου κούκλα μου!"
Για ποια ομορφιά μιλάς πατέρα;
Και για ποια ξεκούραση,
δίχως το δικό σου χέρι δίπλα μου;
Άραγε να με κατάλαβες σήμερα;
Άκουσες άραγε το όνομά σου;
Κι αν άκουσες γιατί δεν έρχεσαι;
Ή μήπως έρχεσαι και εγώ δεν καταλαβαίνω;
Νάναι άραγε γι΄αυτό που νιώθω πως θα σε βρω
να κάθεσαι πάντα στην ίδια καρέκλα,
να με κοιτάς να φεύγω με παράπονο,
να μου γελάς περήφανα και να φωτίζεται ο κόσμος!
Έλα και απόψε πατέρα μου, και μίλα μου έστω σαν τότε
που για τελευταία φορά μου είπες "αγαπώ σε".
Και εγώ "αγαπώ σε" καλέ μου και μου λείπεις τόσο,
που θέλω μόνο να κοιμάμαι
γιατί νομίζω, ότι είμαι κοντά σου!
Άραγε να άκουσες το όνομά σου σήμερα;
Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012
Γιατί ο παρακάτω μαθητής μηδενίστηκε, αφού απάντησε σωστά σε όλες τις παρακάτω ερωτήσεις;
Ίσως να κυκλοφορεί σαν χιουμοριστικό, αλλά είναι ένας άλλος τρόπος σκέψεως,
απόλυτα σωστός, αφού η ερώτηση δεν είναι σαφέστατα διατυπωμένη. (Ι.Π)
-Σε ποια μάχη σκοτώθηκε ο Ναπολέων?
-Στην τελευταία του.
- Πού υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας?
-Στο κάτω μέρος της σελίδας.
-Ποια είναι η κύρια αιτία διαζυγίων?
-Ο γάμος.
-Ποια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας?
-Οι εξετάσεις.
-Τι μοιάζει περισσότερο με μισό μήλο?
-Το άλλο μσό.
-Τι δεν μπορείς να φας ποτέ για πρωινό?
-Γεύμα και δείπνο.
-Αν ρίξεις ένα βότσαλο σε μια λίμνη, τι θα συμβεί?
-Θα βραχεί.
-Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει 8 μέρες άυπνος?
-Κανένα πρόβλημα. Θα κοιμάται τις νύχτες.
-Πώς μπορείς να σηκώσεις έναν ελέφαντα με ένα χέρι?
-Δεν θα βρεις ποτέ έναν μονόχειρα ελέφαντα.
-Αν έχεις στο ένα χέρι 3 μήλα και 4 πορτοκάλια και στο άλλο χέρι 4 μήλα και
3 πορτοκάλια, τι έχεις?
-Πολύ μεγάλα χέρια.
-Εάν πάρει 10 ώρες σε 8 άντρες να χτίσουν ένα τοίχο, πόση ώρα θα πάρει σε 4
άντρες να τον χτίσουν?
-Μηδέν χρόνο, γιατί είναι ήδη χτισμένος.
-Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αυγό σε τσιμεντένιο πάτωμα χωρίς να το σπάσεις?
-Με όποιο τρόπο θέλεις, τα τσιμεντένια πατώματα δεν σπάζουν.
απόλυτα σωστός, αφού η ερώτηση δεν είναι σαφέστατα διατυπωμένη. (Ι.Π)
-Σε ποια μάχη σκοτώθηκε ο Ναπολέων?
-Στην τελευταία του.
- Πού υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας?
-Στο κάτω μέρος της σελίδας.
-Ποια είναι η κύρια αιτία διαζυγίων?
-Ο γάμος.
-Ποια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας?
-Οι εξετάσεις.
-Τι μοιάζει περισσότερο με μισό μήλο?
-Το άλλο μσό.
-Τι δεν μπορείς να φας ποτέ για πρωινό?
-Γεύμα και δείπνο.
-Αν ρίξεις ένα βότσαλο σε μια λίμνη, τι θα συμβεί?
-Θα βραχεί.
-Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει 8 μέρες άυπνος?
-Κανένα πρόβλημα. Θα κοιμάται τις νύχτες.
-Πώς μπορείς να σηκώσεις έναν ελέφαντα με ένα χέρι?
-Δεν θα βρεις ποτέ έναν μονόχειρα ελέφαντα.
-Αν έχεις στο ένα χέρι 3 μήλα και 4 πορτοκάλια και στο άλλο χέρι 4 μήλα και
3 πορτοκάλια, τι έχεις?
-Πολύ μεγάλα χέρια.
-Εάν πάρει 10 ώρες σε 8 άντρες να χτίσουν ένα τοίχο, πόση ώρα θα πάρει σε 4
άντρες να τον χτίσουν?
-Μηδέν χρόνο, γιατί είναι ήδη χτισμένος.
-Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αυγό σε τσιμεντένιο πάτωμα χωρίς να το σπάσεις?
-Με όποιο τρόπο θέλεις, τα τσιμεντένια πατώματα δεν σπάζουν.
Τετάρτη 30 Μαΐου 2012
Γιορτή καλοκαιριού από την ομάδα ΜΑΧΗΤΕΣ. (Σύλλογος Γονέων παιδιών με νοητική στέρηση. 9-10 Ιουνίου)
Παιδιά Καλή συνέχεια στις εξετάσεις !
Στη ζωή η ομορφιά είναι να είσαι μαχητής !
Γι΄αυτό βρείτε λίγο χρόνο, ειδικά τα μικρότερα παιδιά, για να δείτε και να θαυμάσετε την προσπάθεια άλλων μαχητών της ζωής που παλεύουν για τα αυτονόητα. Τότε και το δικός σας αγώνας θα τον δείτε στις πραγματικές του διαστάσεις.
Ο Σύλλογος γονέων Ατόμων με Νοητική Στέρηση οργανώνει την καλοκαιρινή του γιορτή με θεατρική παράσταση στο Αίθριο του Παλιού Νοσοκομείου την Κυριακή 10 Ιουνίου και ώρα 20.30. Το θεατρικό έργο του Φ. Μανδηλαρά με τίτλο " Το Μυστικό της Ευτυχίας" θα ακολουθήσει χορευτικό δρώμενο από την ομάδα του Louis Medes.
Για τα μικρότερα παιδιά του Δημοτικού στις 9 Ιουνίου Σάββατο από τις 10.30- 12.30 θα γίνει διαγωνισμός ζωγραφικής με απονομή βραβείων και παρουσίαση θεατρικής παράστασης από τα παιδιά του Αρσάκειου Δημοτικού Σχολείου.
Διαγωνισμός ζωγραφικής για παιδιά Δημοτικού με αντίστοιχη απονομή βραβείων θα γίνει και την Κυριακή από τις 10.30- 12.30
H ομάδα ΜΑΧΗΤΕΣ σας περιμένει. Πολλές ευχές σε όλους και όλες!
Ο Σύλλογος γονέων Ατόμων με Νοητική Στέρηση οργανώνει την καλοκαιρινή του γιορτή με θεατρική παράσταση στο Αίθριο του Παλιού Νοσοκομείου την Κυριακή 10 Ιουνίου και ώρα 20.30. Το θεατρικό έργο του Φ. Μανδηλαρά με τίτλο " Το Μυστικό της Ευτυχίας" θα ακολουθήσει χορευτικό δρώμενο από την ομάδα του Louis Medes.
Για τα μικρότερα παιδιά του Δημοτικού στις 9 Ιουνίου Σάββατο από τις 10.30- 12.30 θα γίνει διαγωνισμός ζωγραφικής με απονομή βραβείων και παρουσίαση θεατρικής παράστασης από τα παιδιά του Αρσάκειου Δημοτικού Σχολείου.
Διαγωνισμός ζωγραφικής για παιδιά Δημοτικού με αντίστοιχη απονομή βραβείων θα γίνει και την Κυριακή από τις 10.30- 12.30
H ομάδα ΜΑΧΗΤΕΣ σας περιμένει. Πολλές ευχές σε όλους και όλες!
Τρίτη 29 Μαΐου 2012
ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ. ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ.
Η ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ φιλοξενεί στην εκπομπή της «ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ» τις κορυφαίες προσωπικότητες του πολιτισμού, της πολιτικής και του ακαδημαϊκού κόσμου. Μέσα από τις συνεντεύξεις της φωτίζει την άγνωστη ζωή τους, τις πηγές έμπνευσης και τα όνειρα τους και αναδεικνύει τη συμβολή τους στη διαμόρφωση του Νεοελληνικού πολιτισμού. Την τελευταία Παρασκευή του Μαΐου παρουσιάζεται μια εκπομπή-αφιέρωμα στη «μαύρη» επέτειο της Άλωσης της Πόλης. Οδηγός στις ένδοξες, αλλά και στις δύσκολες ημέρες του Βυζαντίου η καθηγήτρια ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ. Η εκπομπή ξεκινά απ' την άνοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, επεκτείνεται στην επιρροή που άσκησε στο Δυτικό κόσμο, αναφέρεται στους βασιλείς και τους λογίους της εποχής και καταλήγει στην ιστορική μέρα της Άλωσης.
http://youtu.be/Mr8NSDbortQ
Τουρκική ταινία για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης
Τουρκική ταινία για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης
Ήδη η ταινία, της οποίας τη σκηνοθεσία έχει ο Φαρούκ Ακσόι, έχει αρχίσει να προβάλλεται στην Τουρκία ενώ θα βγει στις αίθουσες, σε ΗΠΑ και Βρετανία, τον Φεβρουάριο του 2012.
Μάλιστα ο Φαρούκ Ακσόι, παραλείπει να μας δείξει σημαντικές πτυχές της ιστορίας όπως τις λεηλασίες και τις μαζικές σφαγές Ελλήνων. Σύμφωνα μάλιστα με τα τουρκικά ΜΜΕ, είναι η ταινία με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό στην ιστορία του τουρκικού σινεμά.
'Οπως αναφέρει και η "Χουριέτ", τόσο οι πολεμικές σκηνές του έργου όσο και οι ερωτικές σκηνές αναμένεται να προκαλέσουν αίσθηση.
Σημειώνεται ότι το τρέιλερ της ταινίας, το οποίο σύμφωνα με την Χουριέτ, μέσα σε μια μέρα το παρακολούθησαν 1.670.000 άτομα, κόστισε 600 χιλιάδες δολάρια και γυρίστηκε σε 1,5 μήνα.
http://youtu.be/Azk8j-hqbVw
Κυριακή 27 Μαΐου 2012
Ολοκληρώθηκε η Νέα Δίκη του Σωκράτη- Ισοψηφία- Δεν καταδικάζεται ο Σωκράτης
(http://www.zougla.gr/politismos/article/o-sokratis-ksanadikazete)
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, 18:59
To 399 π.Χ. ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της αρχαιότητας, ο Σωκράτης, οδηγήθηκε σε μια περίφημη δίκη ενώπιον 500 Αθηναίων πολιτών, με την κατηγορία ότι εισήγαγε στην πόλη τους «καινά δαιμόνια». Σήμερα, 2500 χρόνια μετά, η Δίκη του Σωκράτη επαναλήφθηκε, με διαπρεπείς νομικούς από την Ελλάδα και τον Κόσμο. Στις, 21.36, ολοκληρώθηκε και η ψηφοφορία για το κοινό που παρακολούθησε τη δίκη. Όποιος ήθελε να ψηφίσει μπορούσε είτε στην κάλπη που είχε στηθεί έξω από την αίθουσα, αλλά και διαδικτυακά.
Κατά την ανάγνωση των αποτελεσμάτων εντύπωση και χαμόγελα προκάλεσε το γεγονός πως οι δικαστές διχάστηκαν. Πέντε ψήφοι υπέρ του Έλληνα φιλοσόφου και πέντε ψήφοι κατά, σημειώθηκε δηλαδή ισοψηφία μεταξύ των δικαστών. Ως εκ τούτου δεν ήταν δυνατή η καταδίκη του Σωκράτη. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι δικαστές αιτιολόγησαν την ψήφο τους, ενώ μετά και από τους δικαστές, η Πρόεδρος ανακοίνωσε και τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας του κοινού.
Στη νέα Δίκη, που διεξήχθη το απόγευμα της Παρασκευής στο Ίδρυμα Ωνάση στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, οι συνήγοροι και οι κατήγοροι, γνωρίζοντας πλέον τα ιστορικά δεδομένα, διερεύνησαν τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που βρίσκονταν ουσιαστικά πίσω από την κατηγορία που αντιμετώπισε ο Σωκράτης με σκοπό να διαφωτίσουν το κοινό το οποίο θα «αποφασίσει» εκ νέου για την «μοίρα» του φιλοσόφου.
Υπενθυμίζεται ότι τις αρχικές κατηγορίες κατά του Σωκράτη είχαν απευθύνει ο Μέλητος, ο Άνυτος και ο Λύκων, που τον κατηγορούσαν ότι: «[...] ἀδικεῖ Σωκράτης οὓς µὲν ἡ πόλις νοµίζει θεοὺς οὐ νοµίζων, ἕτερα δὲ καινὰ δαιµόνια εἰσφέρων· ἀδικεῖ δὲ καὶ τοὺς νέους διαφθείρων». Στην Δίκη μίλησαν πρώτα οι κατήγοροί του που προσπάθησαν να στοιχειοθετήσουν τις κατηγορίες τους και στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Σωκράτης, με την διάσημη πλέον Απολογία του, για την οποία γνωρίζουμε πολλά από τον Πλάτωνα και τον Ξενοφώντα.
Το πραγματικό αντικείμενο της Δίκης του Σωκράτη ήταν όμως η ίδια η Δημοκρατία και η επιβίωσή της. Αντίθετα με την αντίληψη που πολλοί έχουμε για τον αρχαίο φιλόσοφο και την Δίκη του, ο Σωκράτης κατηγορούνταν ουσιαστικά ότι ήταν εχθρός της Δημοκρατίας, ως μέντορας των τυράννων της Αθήνας, του Κριτία και του Χαρμίδη. Ο Σωκράτης θεωρούσε ότι οι πολίτες είναι ανίκανοι να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, και γι' αυτό μιλούσε για ένα αριστοκρατικό -ουσιαστικά- πολίτευμα όπου θα κυβερνούσαν οι φιλόσοφοι, οι ειδικά εκπαιδευμένοι για τη δουλειά αυτή και όχι οι πολλοί.
Ως γνωστόν, στην πραγματική Δίκη, ο Σωκράτης καταδικάστηκε μετά από ψηφοφορία των 500 δικαστών. Οι 280 τον έκριναν ένοχο, ενώ οι 220 αθώο. Μετά, κάθε πλευρά πρότεινε μια ποινή, όπως όριζε ο νόμος. Ο Σωκράτης, που θεωρούσε τον εαυτό του αθώο, πρότεινε να του επιβληθεί πρόστιμο, αλλά οι κατήγοροι ζήτησαν τη θανατική ποινή. Τελικά, ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο και πέρασε στην Ιστορία.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η σημερινή Δίκη είναι ουσιαστικά η...τρίτη φορά που θα δικαστεί ο αρχαίος φιλόσοφος, καθώς η Δίκη του είχε επαναληφθεί και πέρσι στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, το οποίο και τον αθώωσε. Οι «δικαστές» ψήφισαν υπέρ της αθώωσης με ψήφους 2 προς 1,όπως επίσης και 185 «ένορκοι». Οι υπόλοιποι 29 ένορκοι συμφώνησαν με την μειοψηφούσα δικαστή...
Ζωντανά στο Διαδίκτυο η νέα Δίκη
H σημερινή Δίκη του Σωκράτη θα πραγματοποιηθεί στην ελληνική, αγγλική και γαλλική γλώσσα, με ταυτόχρονη μετάφραση, και θα μεταδοθεί διαδικτυακά από τη διεύθυνση www.sgt.gr/dikisocrati.
Παράλληλα, η εκδήλωση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών θα μεταδοθεί απευθείας από το οπτικό δίκτυο νέας γενιάς του Εθνικού Δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) στη διεύθυνση http://live.grnet.gr/sgt/
Η σύνθεση του σημερινού δικαστηρίου έχει ως εξής:
Δικαστές:
Λόρδος Richard Aikens: Δικαστής, μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας (Αγγλία)
Sophie-Caroline De Margerie: Δικαστής στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Γαλλία)
Pierre Delvolvé: Μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Γαλλία)
Stephan Gass: Αντιπρόεδρος του Εφετείου της Ελβετίας (Ελβετία)
Δρ Giusep Nay: πρώην Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ελβετίας (Ελβετία)
Loretta Preska: Πρόεδρος του Αμερικανικού Περιφερειακού Δικαστηρίου της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης (ΗΠΑ)
Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη: Ακαδημαϊκός, Ομότιμη Καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου, Πρώην Πρόεδρος της Βουλής
Βασίλειος Ρήγας: πρώην Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου (Ελλάδα)
Σερ Stephen Sedley: Μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας (Αγγλία)
François Terré: Μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Γαλλία)
Καθηγητής Harm Peter Westermann: Καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν (Γερμανία)
Συνήγοροι Σωκράτη:
Michael Beloff, QC: Δικηγόρος (Αγγλία)
Patrick Simon: Δικηγόρος (Γαλλία)
Συνήγοροι των Αθηναίων:
Καθηγητής Ηλίας Αναγνωστόπουλος: Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών (ΕΚΠΑ), Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω (Ελλάδα)
Δρ Αντώνης Παπαδημητρίου: Δικηγόρος, Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα)
Πατήστε εδώ για να παρακολουθήσετε τη δίκη.
Κατά την ανάγνωση των αποτελεσμάτων εντύπωση και χαμόγελα προκάλεσε το γεγονός πως οι δικαστές διχάστηκαν. Πέντε ψήφοι υπέρ του Έλληνα φιλοσόφου και πέντε ψήφοι κατά, σημειώθηκε δηλαδή ισοψηφία μεταξύ των δικαστών. Ως εκ τούτου δεν ήταν δυνατή η καταδίκη του Σωκράτη. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι δικαστές αιτιολόγησαν την ψήφο τους, ενώ μετά και από τους δικαστές, η Πρόεδρος ανακοίνωσε και τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας του κοινού.
Στη νέα Δίκη, που διεξήχθη το απόγευμα της Παρασκευής στο Ίδρυμα Ωνάση στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, οι συνήγοροι και οι κατήγοροι, γνωρίζοντας πλέον τα ιστορικά δεδομένα, διερεύνησαν τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που βρίσκονταν ουσιαστικά πίσω από την κατηγορία που αντιμετώπισε ο Σωκράτης με σκοπό να διαφωτίσουν το κοινό το οποίο θα «αποφασίσει» εκ νέου για την «μοίρα» του φιλοσόφου.
Υπενθυμίζεται ότι τις αρχικές κατηγορίες κατά του Σωκράτη είχαν απευθύνει ο Μέλητος, ο Άνυτος και ο Λύκων, που τον κατηγορούσαν ότι: «[...] ἀδικεῖ Σωκράτης οὓς µὲν ἡ πόλις νοµίζει θεοὺς οὐ νοµίζων, ἕτερα δὲ καινὰ δαιµόνια εἰσφέρων· ἀδικεῖ δὲ καὶ τοὺς νέους διαφθείρων». Στην Δίκη μίλησαν πρώτα οι κατήγοροί του που προσπάθησαν να στοιχειοθετήσουν τις κατηγορίες τους και στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Σωκράτης, με την διάσημη πλέον Απολογία του, για την οποία γνωρίζουμε πολλά από τον Πλάτωνα και τον Ξενοφώντα.
Το πραγματικό αντικείμενο της Δίκης του Σωκράτη ήταν όμως η ίδια η Δημοκρατία και η επιβίωσή της. Αντίθετα με την αντίληψη που πολλοί έχουμε για τον αρχαίο φιλόσοφο και την Δίκη του, ο Σωκράτης κατηγορούνταν ουσιαστικά ότι ήταν εχθρός της Δημοκρατίας, ως μέντορας των τυράννων της Αθήνας, του Κριτία και του Χαρμίδη. Ο Σωκράτης θεωρούσε ότι οι πολίτες είναι ανίκανοι να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, και γι' αυτό μιλούσε για ένα αριστοκρατικό -ουσιαστικά- πολίτευμα όπου θα κυβερνούσαν οι φιλόσοφοι, οι ειδικά εκπαιδευμένοι για τη δουλειά αυτή και όχι οι πολλοί.
Ως γνωστόν, στην πραγματική Δίκη, ο Σωκράτης καταδικάστηκε μετά από ψηφοφορία των 500 δικαστών. Οι 280 τον έκριναν ένοχο, ενώ οι 220 αθώο. Μετά, κάθε πλευρά πρότεινε μια ποινή, όπως όριζε ο νόμος. Ο Σωκράτης, που θεωρούσε τον εαυτό του αθώο, πρότεινε να του επιβληθεί πρόστιμο, αλλά οι κατήγοροι ζήτησαν τη θανατική ποινή. Τελικά, ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο και πέρασε στην Ιστορία.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η σημερινή Δίκη είναι ουσιαστικά η...τρίτη φορά που θα δικαστεί ο αρχαίος φιλόσοφος, καθώς η Δίκη του είχε επαναληφθεί και πέρσι στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, το οποίο και τον αθώωσε. Οι «δικαστές» ψήφισαν υπέρ της αθώωσης με ψήφους 2 προς 1,όπως επίσης και 185 «ένορκοι». Οι υπόλοιποι 29 ένορκοι συμφώνησαν με την μειοψηφούσα δικαστή...
Ζωντανά στο Διαδίκτυο η νέα Δίκη
H σημερινή Δίκη του Σωκράτη θα πραγματοποιηθεί στην ελληνική, αγγλική και γαλλική γλώσσα, με ταυτόχρονη μετάφραση, και θα μεταδοθεί διαδικτυακά από τη διεύθυνση www.sgt.gr/dikisocrati.
Παράλληλα, η εκδήλωση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών θα μεταδοθεί απευθείας από το οπτικό δίκτυο νέας γενιάς του Εθνικού Δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) στη διεύθυνση http://live.grnet.gr/sgt/
Η σύνθεση του σημερινού δικαστηρίου έχει ως εξής:
Δικαστές:
Λόρδος Richard Aikens: Δικαστής, μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας (Αγγλία)
Sophie-Caroline De Margerie: Δικαστής στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Γαλλία)
Pierre Delvolvé: Μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Γαλλία)
Stephan Gass: Αντιπρόεδρος του Εφετείου της Ελβετίας (Ελβετία)
Δρ Giusep Nay: πρώην Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ελβετίας (Ελβετία)
Loretta Preska: Πρόεδρος του Αμερικανικού Περιφερειακού Δικαστηρίου της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης (ΗΠΑ)
Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη: Ακαδημαϊκός, Ομότιμη Καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου, Πρώην Πρόεδρος της Βουλής
Βασίλειος Ρήγας: πρώην Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου (Ελλάδα)
Σερ Stephen Sedley: Μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας (Αγγλία)
François Terré: Μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Γαλλία)
Καθηγητής Harm Peter Westermann: Καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν (Γερμανία)
Συνήγοροι Σωκράτη:
Michael Beloff, QC: Δικηγόρος (Αγγλία)
Patrick Simon: Δικηγόρος (Γαλλία)
Συνήγοροι των Αθηναίων:
Καθηγητής Ηλίας Αναγνωστόπουλος: Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών (ΕΚΠΑ), Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω (Ελλάδα)
Δρ Αντώνης Παπαδημητρίου: Δικηγόρος, Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα)
Πατήστε εδώ για να παρακολουθήσετε τη δίκη.
Τρίτη 22 Μαΐου 2012
Στέλιος Κυριακίδης. Ένας μεγάλος Έλληνας.
( Ένα mail που έλαβα...)
Γεννήθηκε στην Πάφο, στις 4 Μαϊου 1910.Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!
Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι.
Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο. Τα' μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.
Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη
ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός. Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια. Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!
Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε. Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και
πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!
«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»
Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.
Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε: «Δεν μπορείς να τρέξεις.».
- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;
- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».
Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40ο χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.
Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».
Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».
Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».
Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».
Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.
Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!
Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.
Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.
Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.
Ο γιος του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).
Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!
Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.
Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του.
Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι.
 |
Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι.
Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο. Τα' μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.
Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη
ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός. Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια. Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!
Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε. Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και
πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!
«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»
Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.
Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε: «Δεν μπορείς να τρέξεις.».
- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;
- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».
Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40ο χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.
Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».
Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».
Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».
Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».
Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.
Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!
Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.
Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.
Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.
Ο γιος του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).
Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!
Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.
Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του.
Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι.
Κι
ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά
αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται κάτι
τρομερά δύσκολο..............
Παρασκευή 18 Μαΐου 2012
Μοναχογιός ο Κωσταντής - Παραδοσιακό τραγούδι της Ανατολικής Ρωμυλίας Γ. Νταλάρας.
Χρόνια πολλά και πολλές ευχές σε όσους και όσες γιορτάζουν.
http://youtu.be/p68DW50eiB0
ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Η σειρά ντοκιμαντέρ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» αναφέρεται στην προσφορά του Βυζαντίου, στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, μέσα από τη διπλωματία, τις τέχνες και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Η Ιστορικός ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ, μέσα από επιλεγμένη εργογραφία, παρουσιάζει τη σειρά έξι θεματικών ενοτήτων που άπτονται της ιστορίας του Βυζαντίου και του υλικού του πολιτισμού. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο, η Ιστορικός παρακολουθεί χρονολογικά την εξέλιξη και την εξάπλωση της Χριστιανικής Αυτοκρατορίας της Ανατολής, από την ίδρυσή της, ως την πτώση της.
http://youtu.be/DS_sQFJJT70
Πέμπτη 10 Μαΐου 2012
Γιορτή της μητέρας (Ιστορικό)
Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας".
Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας.
Μία νεότερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.
Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς. Έτσι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα γιορτάζει την γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη.
Μία νεότερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.
Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς. Έτσι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα γιορτάζει την γιορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη.
Και ο Θεός έπλασε τη μάνα! Πάολο Κοέλιο
Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: "Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα."
Και είπε ο Θεός: " Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια."
Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: "Έξι ζευγάρια χέρια...με κανέναν τρόπο."
"Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα," είπε ο Θεός. "Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες."
"Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;" ρώτησε ο άγγελος.
Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. "Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή ρωτάει, "Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;" όταν ήδη αυτή ξέρει. Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορούσε αλλά πρέπει να ξέρει, και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, "Καταλαβαίνω και σ' αγαπώ," χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη.
"Κύριε," είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, "Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.".
"Δεν μπορώ," είπε ο Θεός. "Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα. Ήδη έχω κάνει μία πού θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξη ατόμων με μια μπουκιά ψωμί και που μπορεί να βάλει ένα εννιάχρονο παιδί να σταθεί κάτω από το ντους."
Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. "Είναι πολύ απαλή," αναστέναξε."
"Αλλά και πολύ σκληρή!" είπε ο Θεός με έμφαση. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα."
"Μπορεί να σκέφτεται;"
"Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει," είπε ο Δημιουργός.
Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. "Εδώ υπάρχει μια διαρροή," είπε. "Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ' αυτό το μοντέλο."
"Δεν είναι διαρροή," είπε ο Θεός. "Είναι ένα δάκρυ."
"Και σε τι χρησιμεύει;"
"Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια."
"Είστε μεγαλοφυΐα," είπε ο άγγελος.
Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, "Δεν το έβαλα εγώ εκεί."
20 λόγοι για τη μητέρα
1. “Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου” – Οδυσσέας Ελύτης
2. “To να είσαι μαμά είναι η πιο καλοπληρωμένη δουλειά του κόσμου γιατί η αμοιβή της είναι αγνή, καθαρή αγάπη!” – Mildred B. Vermont
3. “Μόνο αφού γίνεις μητέρα η κρίση σου για τους άλλους αρχίζει να μετασχηματίζεται αργά σε συμπόνια και κατανόηση” – Erma Bombeck
4. “Oι ωραιότερες συζητήσεις με τις μαμάδες γίνονται στη σιωπή, εκεί που μιλούν μόνο οι καρδιές” – Carrie Latet
5. “Κάθε μάνα μπορεί να φέρει με επιτυχία σε πέρας τη δουλειά δέκα ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας” – Lisa Alther
6. “Κάθε γυναίκα καταλήγει να είναι σαν τη μητέρα της. Αυτό είναι η τραγωδία της. Κανένας άντρας δεν καταλήγει σαν τη μητέρα του. Αυτή είναι η δική του τραγωδία.” – Οscar Wilde
7. “Oταν σταμάτησα να βλέπω τη μητέρα μου με τα μάτια του παιδιού, αντίκρισα τη γυναίκα που με βοήθησε να γεννήσω τον ίδιο μου τον εαυτό” – Nancy Friday
8. “Oι γιατροί μού έλεγαν ότι δεν θα μπορούσα ποτέ ξανά να περπατήσω, αλλά η μητέρα μου ήταν σίγουρη ότι θα περπατούσα ξανά. Ε, κι εγώ πίστεψα τη μητέρα μου!” – Wilma Rudolph, αθλήτρια
9. “Η μάνα μου μ΄έμαθε να βαδίζω περήφανη σαν «να μου ανήκει ο κόσμος όλος» “- Σοφία Λόρεν
10. “Μ΄ αρέσει που είμαι μητέρα. Νιώθω τα πάντα σ΄ένα βαθύτερο επίπεδο. Εχω αποκτήσει μια διαφορετική κατανόηση για το σώμα μου, για το ότι είμαι γυναίκα” – Shelley Long
11. “H καλύτερη συμβουλή που μου έδωσε η μητέρα μου: Να λες κάθε μέρα στα παιδιά σου: «θυμήσου πως σ΄ αγαπάνε»” – Evelyn Mc Cormick
12. “Δεν είναι εύκολα να είσαι μητέρα. Αν ήταν, θα το έκαναν και οι πατεράδες” – aτάκα από το τηλεοπτικό σήριαλ «Τα χρυσά κορίτσια»
13. “Η αγάπη της μάνας είναι το καύσιμο που τροφοδοτεί έναν άνθρωπο για να φέρει εις πέρας το ακατόρθωτο” – Marion C. Garrety
14. “Eίμαι μάνα. Μπορώ να κάνω τα πάντα!”– Rosseanne Barr
15. “Aν είναι σωστή η θεωρία για την εξέλιξη των ειδών, πώς είναι δυνατό οι μάνες να έχουν ακόμα μόνο δυο χέρια;” – Milton Berle
16. “Πουλόβερ: Ένα ρούχο, το οποίο φοράει ένα παιδί όταν η μητέρα του κρυώνει” – Αmbrose Bierce
17. “O θυμός της μάνας είναι σαν το ανοιξιάτικο χιόνι: πέφτει πολύ αλλά λιώνει γρήγορα” – ρώσικη παροιμία
18. “Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος για τα παιδιά αν οι γονείς ήταν αναγκασμένοι να φάνε αυτοί το σπανάκι” – Groucho Marx
19. “To πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι να αγαπάει τη μητέρα τους” – Τheodore Hesburgh
20. “Mάνα! Δε βρίσκεται λέξη καμία να ‘χει στον ήχο της τόση αρμονία“ – Γεράσιμος Μαρκοράς
http://newagemama.com
Τετάρτη 9 Μαΐου 2012
Χωρίς λόγια. Μόνο με δέος!
Επισκεφτείτε την παρακάτω ιστοσελίδα και θαυμάστε το μικρόκοσμο και το μεγάκοσμο
http://img.izismile.com/img/img5/20120213/flash/universe.swf
(Σύρετε δεξιά ή αριστερά τον δείκτη κάτω από την οθόνη)
Τρίτη 8 Μαΐου 2012
Η Πάτρα όπως παρουσιάζεται από τους μαθητές του 8ου Γενικού Λυκείου Πάτρας
Βίντεο του 8ου ΓΕΛ Πάτρας για την προώθηση της Πάτρας ως τόπο προορισμού για σχολικές εκδρομές του εσωτερικού και του εξωτερικού. Schools let' s go to Greece!!
(Προβάλλουμε και προωθούμε την Πάτρα ως τόπο προορισμού για εκδρομές σχολείων του εσωτερικού και του εξωτερικού. Περιηγηθείτε στα βασικότερα σημεία ενδιαφέροντος της πόλης μας, μέσα από το βίντεο που ετοίμασε η μαθήτρια του Α5 τμήματος Ειρήνη-Γεωργία Τσορδιά, στα πλάισια της δράσης «Αγαπώ και προβάλλω τον τόπο μου».)
Δείτε το!!
…και μην ξεχάστε να ψηφίσετε στη διεύθυνση http://vod.sch.gr/video/view/1513.html
http://blogs.sch.gr/8lyk-pat
http://youtu.be/FqZ48KIkyUk
"O ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ" (από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Να σου πω μια Ιστορία")
Αφιερωμένο σε όσους φοβούνται οτι δεν μπορούν να τα καταφέρουν !
http://youtu.be/l5gd6IqAwCk
Δεν υπάρχουν νέες δημοσιεύσεις! Μια πολύ όμορφη προσπάθεια από την πολιτιστική ομάδα του 6ου Γυμνασίου!
Μπράβο στα παιδιά και στην κ. Ντίνα Πλέσσα που καταθέτει πάντα τόσο όμορφες δουλειές! Συγχαρητήρια και καλή πρόοδο παιδιά. Όσο για σένα Ντίνα καλή συνέχεια!!!
Σας ευχαριστούμε όλους για τις όμορφες ιδέες σας και την τόσο ουσιαστική πρόταση σας!
Καιρός είναι να προβληματιστούμε για τη νέα εξάρτηση, την εξάρτηση από το διαδίκτυο, που απειλεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις. Σημερινή στατιστική του facebook αναφέρει πως ένας στους τρεις Έλληνες είναι εθισμένος από αυτό.
http://vimeo.com/41444102
Σας ευχαριστούμε όλους για τις όμορφες ιδέες σας και την τόσο ουσιαστική πρόταση σας!
Καιρός είναι να προβληματιστούμε για τη νέα εξάρτηση, την εξάρτηση από το διαδίκτυο, που απειλεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις. Σημερινή στατιστική του facebook αναφέρει πως ένας στους τρεις Έλληνες είναι εθισμένος από αυτό.
http://vimeo.com/41444102
Τετάρτη 2 Μαΐου 2012
Σήκωσαν δικό τους… «Σταυρό»
Πώς κατέληξαν τα πρόσωπα, τα οποία έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στη Σταύρωση του Ιησού.
Ο Πόντιος Πιλάτος αυτοκτόνησε.
Η σύζυγός του Πρόκλα αγίασε.
Η Μαγδαληνή τιμάται ως οσία από την Εκκλησία.
Ο Κεντυρίων, ο Ρωμαίος εκατόνταρχος των Ευαγγελίων, αποκεφαλίστηκε κατά διαταγή του Τιβέριου.
Ο Σίμων Κυρηναίος, «ον ηγγάρευσαν ίνα άρει τον σταυρόν Αυτού», είναι ο πρώτος Αφρικανός άγιος. Ο Καϊάφας βρήκε βίαιο θάνατο στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Οσο για τον Λάζαρο, πέθανε στην Κύπρο χωρίς να έχει μιλήσει από τότε που ο Ιησούς τον γύρισε από τον κάτω κόσμο.
Το Θείο Πάθος, που με κατάνυξη η Ορθοδοξία βιώνει αυτές τις μέρες, έχει τα παραλειπόμενά του. Πέρα από τον Εσταυρωμένο Μεγάλο Πρωταγωνιστή, την Παναγία μητέρα Του και τους μαθητές Του υπάρχουν πολλά ακόμα πρόσωπα που προβάλλουν από τις σελίδες των Ευαγγελίων.
ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ
Ο Πόντιος Πιλάτος ρωτά από το Πραιτόριο το πλήθος για την τύχη του Ιησού
Ενέκρινε την καταδίκη για να μην κατηγορηθεί για υπόθαλψη
Ο Πόντιος Πιλάτος ήταν διοικητής της Ιουδαίας από το 26 π.Χ. μέχρι το 36 μ.Χ. Οταν το Μεγάλο Συνέδριο των Εβραίων έκρινε ένοχο τον Ιησού και τον καταδίκασε σε θάνατο, κλήθηκε να επικυρώσει την απόφαση. Ενέκρινε την καταδίκη, όταν αντιλήφθηκε ότι υπήρχε φόβος να κατηγορηθεί πως υποθάλπει έναν εχθρό της Ρώμης. Εξι χρόνια μετά τη Σταύρωση, έστειλε στη Σαμάρεια στρατό για να καταστείλει μια εξέγερση.
Πολλοί αθώοι θανατώθηκαν και οι Σαμαρείτες διαμαρτυρήθηκαν στον αυτοκράτορα, που τον κάλεσε στη Ρώμη. Ο ιστορικός Ευσέβιος προσθέτει πως ο Πιλάτος, μετά τις πολεμικές αποτυχίες του, αυτοκτόνησε. Ομως, άλλες παραδόσεις δίνουν την πληροφορία ότι εξορίστηκε στη Γαλατία από τον Καλιγούλα. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι, για να απαλλαγεί από τις τύψεις, ανέβηκε στο βουνό, που βρίσκεται κοντά στη λίμνη Λουκέρνη της ιταλικής χερσονήσου και έπεσε στο κενό.
Μαζί με τον Πιλάτο κατηγορίες απαγγέλθηκαν και στον Καϊάφα, τον Εβραίο αρχιερέα, που καταδίκασε τον Χριστό. Λέγεται ότι σκοτώθηκε στο ταξίδι προς τη Ρώμη, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μια παράδοση λέει ότι η Γη δεν μπορούσε να ανεχθεί επάνω της τέτοιον εγκληματία και τρεις φορές τον τίναξε στον αέρα.
ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ
Ακολούθησε τον μαθητή του Ιησού, Ιωάννη.
Από μία μικρή πόλη στα δυτικά της λίμνης Γεννησαρέτ, νότια της Γαλιλαίας, τα Μάγδαλα, καταγόταν η Μαρία, η επιλεγόμενη Μαγδαληνή. Αναφέρεται από διάφορους συγγραφείς η παράδοση δυτικής προέλευσης, ότι η αμαρτωλή γυναίκα και πόρνη, που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της στο επεισόδιο του κατά Λουκά Ευαγγελίου, ήταν η Μαγδαληνή.
Πουθενά δεν αναφέρεται στη Βίβλο όνομα για τη γυναίκα εκείνη. Πρόκειται για μια παρεξήγηση που διαιώνισαν ζωγράφοι της Δύσης, απεικονίζοντας αυθαίρετα τη Μαγδαληνή ως κοινή γυναίκα με τα μαλλιά λυτά. Με αφορμή τα Απόκρυφα Ευαγγέλια, ορισμένοι σύγχρονοι συγγραφείς αναφέρθηκαν στον νεανικό έρωτα του Ιησού με τη Μαρία Μαγδαληνή.
Ανάμεσά τους οι Νίκος Καζαντζάκης (Τελευταίος Πειρασμός) και Ερνεστ Χέμινγουεϊ (Σήμερα Παρασκευή). Η ορθόδοξη παράδοση θέλει τη Μαγδαληνή, μετά την Ανάληψη, να ακολουθεί στην Εφεσο τον αγαπημένο μαθητή του Ιησού, Ιωάννη. Εκεί δίδαξε το Ευαγγέλιο και εκεί πέθανε.
ΣΙΜΩΝ ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ
Ο πρώτος Αφρικανός χριστιανός άγιος
Ο Σίμων ο Κυρηναίος ήταν ο άνθρωπος που υποχρεώθηκε από τους Ρωμαίους να φορτωθεί τον σταυρό του Χριστού. Πολλοί αναλυτές λένε ότι επιλέχθηκε επειδή έδειξε συμπόνια στον Ιησού.
Η γενέτειρά του Κυρήνη τοποθετείται στη Βόρεια Αφρική. Ο Σίμων φέρεται ως ο πρώτος Αφρικανός χριστιανός άγιος.
Ωστόσο, η Κυρήνη ήταν μια ιουδαϊκή κοινότητα, όπου είχαν εγκατασταθεί 100.000 Παλαιστίνιοι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου του Σωτήρος (323-285 π.Χ.). Διέθεταν, επίσης, μια συναγωγή στην Ιερουσαλήμ, όπου συγκεντρώνονταν σε μεγάλους εορτασμούς, όπως το Πάσχα. Σύμφωνα με την παράδοση, οι γιοι του, Αλέξανδρος και Ρούφος, έγιναν ιεραπόστολοι. Πολλοί, επίσης, συνδέουν το όνομα του Σίμωνα με τους άνδρες που κήρυξαν το Ευαγγέλιο στους Ελληνες.
ΛΑΖΑΡΟΣ
Πέθανε στην Κύπρο.
Ο Λάζαρος υπήρξε στενός φίλος του Χριστού, αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας. Οταν ο Ιησούς πληροφορήθηκε τον θάνατό του, στενοχωρήθηκε και δάκρυσε. Μετά την ανάστασή του, θέλοντας να αποφύγει το μίσος των Φαρισαίων, κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου. Εκεί ο Απόστολος Παύλος και ο Απόστολος Βαρνάβας τον χειροτόνησαν επίσκοπο.
Το χαρακτηριστικό του ήταν ότι δεν γελούσε και δεν μιλούσε ποτέ. Μόνο μια φορά που είδε στην αγορά κάποιον να κλέβει ένα πιθάρι σχολίασε: «Ο ένας πηλός κλέβει τον άλλον». Πέθανε στο Κίτιο και εκεί τον έθαψαν. Στη σαρκοφάγο είναι γραμμένη στην εβραϊκή γλώσσα η εξής φράση: «Λάζαρος, ο τετραήμερος φίλος του Χριστού».
ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ
Εγκατέλειψε τον ρωμαϊκό στρατό και τον αποκεφάλισαν
Την ημέρα της Σταύρωσης οι μαθητές κρύβονταν για «τον φόβο των Ιουδαίων». Κάτω από τον σταυρό του μαρτυρίου βρίσκονταν η Παναγία και μερικές ακόμα αδύναμες γυναίκες, μαζί και ο Ιωάννης.
Λίγο πιο πέρα έστεκε ο επικεφαλής της ρωμαϊκής φρουράς, ο εκατόνταρχος Λογγίνος. Το όνομά του δεν παραδίδεται στο Ευαγγέλιο. Παραδίδεται, όμως, η ομολογία πίστης του, όπως την καταγράφει ο Λουκάς (όντως ο άνθρωπος ούτος δίκαιος ην) και ο Ματθαίος (αληθώς Θεού υιός ην ούτος).
Το όνομά του σώθηκε στα Απόκρυφα Ευαγγέλια και στη λειτουργική παράδοση. Καταγόταν από την κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας. Δεν επιτήρησε μόνο τη Σταύρωση του Κυρίου, αλλά και τον τάφο Του. Μετά την Ανάσταση εγκατέλειψε τον ρωμαϊκό στρατό και επέστρεψε στην πατρίδα του μαζί με δύο από τους στρατιώτες του, οι οποίοι είχαν επίσης πιστέψει.
Με παρέμβαση των Φαρισαίων, ο Πόντιος Πιλάτος τον κατήγγειλε στον αυτοκράτορα Τιβέριο.
Δόθηκε εντολή θανάτωσης του ίδιου και των δύο στρατιωτών του. Πράγματι, οι δήμιοι έφτασαν στο σπίτι του Λογγίνου και τον αποκεφάλισαν, όπως έκαναν και με τους δύο συντρόφους του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ
Ο Πόντιος Πιλάτος αυτοκτόνησε.
Η σύζυγός του Πρόκλα αγίασε.
Η Μαγδαληνή τιμάται ως οσία από την Εκκλησία.
Ο Κεντυρίων, ο Ρωμαίος εκατόνταρχος των Ευαγγελίων, αποκεφαλίστηκε κατά διαταγή του Τιβέριου.
Ο Σίμων Κυρηναίος, «ον ηγγάρευσαν ίνα άρει τον σταυρόν Αυτού», είναι ο πρώτος Αφρικανός άγιος. Ο Καϊάφας βρήκε βίαιο θάνατο στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Οσο για τον Λάζαρο, πέθανε στην Κύπρο χωρίς να έχει μιλήσει από τότε που ο Ιησούς τον γύρισε από τον κάτω κόσμο.
Το Θείο Πάθος, που με κατάνυξη η Ορθοδοξία βιώνει αυτές τις μέρες, έχει τα παραλειπόμενά του. Πέρα από τον Εσταυρωμένο Μεγάλο Πρωταγωνιστή, την Παναγία μητέρα Του και τους μαθητές Του υπάρχουν πολλά ακόμα πρόσωπα που προβάλλουν από τις σελίδες των Ευαγγελίων.
ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ
Ο Πόντιος Πιλάτος ρωτά από το Πραιτόριο το πλήθος για την τύχη του Ιησού
Ενέκρινε την καταδίκη για να μην κατηγορηθεί για υπόθαλψη
Ο Πόντιος Πιλάτος ήταν διοικητής της Ιουδαίας από το 26 π.Χ. μέχρι το 36 μ.Χ. Οταν το Μεγάλο Συνέδριο των Εβραίων έκρινε ένοχο τον Ιησού και τον καταδίκασε σε θάνατο, κλήθηκε να επικυρώσει την απόφαση. Ενέκρινε την καταδίκη, όταν αντιλήφθηκε ότι υπήρχε φόβος να κατηγορηθεί πως υποθάλπει έναν εχθρό της Ρώμης. Εξι χρόνια μετά τη Σταύρωση, έστειλε στη Σαμάρεια στρατό για να καταστείλει μια εξέγερση.
Πολλοί αθώοι θανατώθηκαν και οι Σαμαρείτες διαμαρτυρήθηκαν στον αυτοκράτορα, που τον κάλεσε στη Ρώμη. Ο ιστορικός Ευσέβιος προσθέτει πως ο Πιλάτος, μετά τις πολεμικές αποτυχίες του, αυτοκτόνησε. Ομως, άλλες παραδόσεις δίνουν την πληροφορία ότι εξορίστηκε στη Γαλατία από τον Καλιγούλα. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι, για να απαλλαγεί από τις τύψεις, ανέβηκε στο βουνό, που βρίσκεται κοντά στη λίμνη Λουκέρνη της ιταλικής χερσονήσου και έπεσε στο κενό.
Μαζί με τον Πιλάτο κατηγορίες απαγγέλθηκαν και στον Καϊάφα, τον Εβραίο αρχιερέα, που καταδίκασε τον Χριστό. Λέγεται ότι σκοτώθηκε στο ταξίδι προς τη Ρώμη, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μια παράδοση λέει ότι η Γη δεν μπορούσε να ανεχθεί επάνω της τέτοιον εγκληματία και τρεις φορές τον τίναξε στον αέρα.
ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ
Ακολούθησε τον μαθητή του Ιησού, Ιωάννη.
Από μία μικρή πόλη στα δυτικά της λίμνης Γεννησαρέτ, νότια της Γαλιλαίας, τα Μάγδαλα, καταγόταν η Μαρία, η επιλεγόμενη Μαγδαληνή. Αναφέρεται από διάφορους συγγραφείς η παράδοση δυτικής προέλευσης, ότι η αμαρτωλή γυναίκα και πόρνη, που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της στο επεισόδιο του κατά Λουκά Ευαγγελίου, ήταν η Μαγδαληνή.
Πουθενά δεν αναφέρεται στη Βίβλο όνομα για τη γυναίκα εκείνη. Πρόκειται για μια παρεξήγηση που διαιώνισαν ζωγράφοι της Δύσης, απεικονίζοντας αυθαίρετα τη Μαγδαληνή ως κοινή γυναίκα με τα μαλλιά λυτά. Με αφορμή τα Απόκρυφα Ευαγγέλια, ορισμένοι σύγχρονοι συγγραφείς αναφέρθηκαν στον νεανικό έρωτα του Ιησού με τη Μαρία Μαγδαληνή.
Ανάμεσά τους οι Νίκος Καζαντζάκης (Τελευταίος Πειρασμός) και Ερνεστ Χέμινγουεϊ (Σήμερα Παρασκευή). Η ορθόδοξη παράδοση θέλει τη Μαγδαληνή, μετά την Ανάληψη, να ακολουθεί στην Εφεσο τον αγαπημένο μαθητή του Ιησού, Ιωάννη. Εκεί δίδαξε το Ευαγγέλιο και εκεί πέθανε.
ΣΙΜΩΝ ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ
Ο πρώτος Αφρικανός χριστιανός άγιος
Ο Σίμων ο Κυρηναίος ήταν ο άνθρωπος που υποχρεώθηκε από τους Ρωμαίους να φορτωθεί τον σταυρό του Χριστού. Πολλοί αναλυτές λένε ότι επιλέχθηκε επειδή έδειξε συμπόνια στον Ιησού.
Η γενέτειρά του Κυρήνη τοποθετείται στη Βόρεια Αφρική. Ο Σίμων φέρεται ως ο πρώτος Αφρικανός χριστιανός άγιος.
Ωστόσο, η Κυρήνη ήταν μια ιουδαϊκή κοινότητα, όπου είχαν εγκατασταθεί 100.000 Παλαιστίνιοι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου του Σωτήρος (323-285 π.Χ.). Διέθεταν, επίσης, μια συναγωγή στην Ιερουσαλήμ, όπου συγκεντρώνονταν σε μεγάλους εορτασμούς, όπως το Πάσχα. Σύμφωνα με την παράδοση, οι γιοι του, Αλέξανδρος και Ρούφος, έγιναν ιεραπόστολοι. Πολλοί, επίσης, συνδέουν το όνομα του Σίμωνα με τους άνδρες που κήρυξαν το Ευαγγέλιο στους Ελληνες.
ΛΑΖΑΡΟΣ
Πέθανε στην Κύπρο.
Ο Λάζαρος υπήρξε στενός φίλος του Χριστού, αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας. Οταν ο Ιησούς πληροφορήθηκε τον θάνατό του, στενοχωρήθηκε και δάκρυσε. Μετά την ανάστασή του, θέλοντας να αποφύγει το μίσος των Φαρισαίων, κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου. Εκεί ο Απόστολος Παύλος και ο Απόστολος Βαρνάβας τον χειροτόνησαν επίσκοπο.
Το χαρακτηριστικό του ήταν ότι δεν γελούσε και δεν μιλούσε ποτέ. Μόνο μια φορά που είδε στην αγορά κάποιον να κλέβει ένα πιθάρι σχολίασε: «Ο ένας πηλός κλέβει τον άλλον». Πέθανε στο Κίτιο και εκεί τον έθαψαν. Στη σαρκοφάγο είναι γραμμένη στην εβραϊκή γλώσσα η εξής φράση: «Λάζαρος, ο τετραήμερος φίλος του Χριστού».
ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ
Εγκατέλειψε τον ρωμαϊκό στρατό και τον αποκεφάλισαν
Την ημέρα της Σταύρωσης οι μαθητές κρύβονταν για «τον φόβο των Ιουδαίων». Κάτω από τον σταυρό του μαρτυρίου βρίσκονταν η Παναγία και μερικές ακόμα αδύναμες γυναίκες, μαζί και ο Ιωάννης.
Λίγο πιο πέρα έστεκε ο επικεφαλής της ρωμαϊκής φρουράς, ο εκατόνταρχος Λογγίνος. Το όνομά του δεν παραδίδεται στο Ευαγγέλιο. Παραδίδεται, όμως, η ομολογία πίστης του, όπως την καταγράφει ο Λουκάς (όντως ο άνθρωπος ούτος δίκαιος ην) και ο Ματθαίος (αληθώς Θεού υιός ην ούτος).
Το όνομά του σώθηκε στα Απόκρυφα Ευαγγέλια και στη λειτουργική παράδοση. Καταγόταν από την κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας. Δεν επιτήρησε μόνο τη Σταύρωση του Κυρίου, αλλά και τον τάφο Του. Μετά την Ανάσταση εγκατέλειψε τον ρωμαϊκό στρατό και επέστρεψε στην πατρίδα του μαζί με δύο από τους στρατιώτες του, οι οποίοι είχαν επίσης πιστέψει.
Με παρέμβαση των Φαρισαίων, ο Πόντιος Πιλάτος τον κατήγγειλε στον αυτοκράτορα Τιβέριο.
Δόθηκε εντολή θανάτωσης του ίδιου και των δύο στρατιωτών του. Πράγματι, οι δήμιοι έφτασαν στο σπίτι του Λογγίνου και τον αποκεφάλισαν, όπως έκαναν και με τους δύο συντρόφους του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ
Σάββατο 21 Απριλίου 2012
Αναστάσιμη προσευχή.
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.
Κυριακή του Θωμά. Του άπιστου ή δύσπιστου;
Έργο του κρητικού Θεοφάνη (16 ος αι.).
O Άγιος Θωμάς έζησε στα χρόνια του Ιησού Χριστού. Ήταν Ιουδαίος στην καταγωγή και ασκούσε το επάγγελμα του ψαρά. Όταν ο Ιησούς κάλεσε τον Θωμά να τον ακολουθήσει, εκείνος το έκανε αμέσως και έτσι από φτωχός ψαράς έγινε ένας από τους μαθητές του Χριστού.Παρόλο που ήταν από τους πιο θερμούς μαθητές του Ιησού, πίστεψε ότι ο Δάσκαλος του αναστήθηκε μόνο όταν μπόρεσε να ψηλαφίσει τις πληγές Του, κατά την διάρκεια της δεύτερης εμφάνισης του Χριστού, στους μαθητές, μετά την Ανάσταση Του. Όπως αναφέρουν οι γραφές κατά την πρώτη εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές, ο Άγιος Θωμάς απουσίαζε.Μετά την Πεντηκοστή και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ο Άγιος Θωμάς, όπως και όλοι οι υπόλοιποι απόστολοι, ακολούθησε την επιθυμία του Δημιουργού και ταξίδεψε μεταφέροντας τον Θείο Λόγο σε μακρινούς τόπους. Μετά από Θεία Παρέμβαση, ο Άγιος Θωμάς ταξίδεψε ως την Ινδία, ως δούλος του εμπόρου Αμβανή. Ο Αμβανής είχε σταλθεί από τον Ινδό βασιλιά Γουνδιαφόρο, στην Ιερουσαλήμ, για να βρει ένα κτίστη ο οποίος θα αναλάμβανε την ανέγερση ενός ανακτόρου. Υπό αυτήν την ιδιότητα ο Άγιος Θωμάς οδηγήθηκε στην Ινδία από τον Αμβανή. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού, ο Άγιος Θωμάς ξεκίνησε το ιεραποστολικό του έργο, προσηλυτίζοντας και βαπτίζοντας Χριστιανούς πολλούς ειδωλολάτρες.Το ταξίδι όμως τελείωσε κάποια στιγμή και ο Άγιος Θωμάς παρουσιάστηκε στον βασιλιά Γουνδιαφόρο. Από αυτόν έλαβε την εντολή και το απαραίτητο χρυσάφι ώστε να του χτίσει ένα ανάκτορο. Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Αγίου Θωμά, ο Γουνδιαφόρος αναγκάστηκε να φύγει από την πόλη. Κατά την διάρκεια της απουσίας του, η οποία διήρκεσε τρία χρόνια, ο Άγιος Θωμάς λάμβανε με εντολή του βασιλιά χρυσάφι το οποίο έπρεπε να χρησιμοποιήσει για την ανέγερση του ανακτόρου. Αντί αυτού όμως, ο Άγιος Θωμάς ανέπτυξε μεγάλη ιεραποστολική δράση στην περιοχή και το χρυσάφι το μοίραζε στους φτωχούς.Η δράση αυτή του Αγίου Θωμά, έφτασε στα αυτιά του Γουνδιαφόρου, ο οποίος κάλεσε τον Άγιο να απολογηθεί για τις πράξεις του. Ο Άγιος αποκρίθηκε στον βασιλιά λέγοντας του ότι πράγματι του έκτισε ένα παλάτι, με την μόνη διαφορά ότι το παλάτι αυτό είναι στον ουρανό, εννοώντας ότι οι καλές πράξεις που έγιναν με το χρυσάφι του Γουνδιαφόρου, του εξασφάλισαν μια θέση στην Ουράνια Βασιλεία του Ιησού Χριστού. Ο βασιλιάς θεωρώντας ότι ο Άγιος Θωμάς τον κοροϊδεύει διέταξε την φυλάκιση του Αγίου. Η Θεία Πρόνοια όμως οδήγησε έτσι τα πράγματα ώστε ο βασιλιάς πείστηκε για την αλήθεια των λόγων του Αγίου Θωμά. Τον έβγαλε από την φυλακή και βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο. Το παράδειγμα του Γουνδιαφόρου ακολούθησαν πολλοί και βαπτίσθηκαν και αυτοί Χριστιανοί.Ο Άγιος Θωμάς έχοντας τελειώσει το αποστολικό του έργο στην περιοχή αυτή, ταξίδεψε προς τα ανατολικά και έφτασε σε μια άλλη περιοχή της Ινδίας όπου βασιλιάς ήταν ο Μίσδιος. Στον τόπο αυτό, για άλλη μια φορά, ο Άγιος Θωμάς άρχισε να «αλιεύει» ψυχές, βαπτίζοντας πολλούς χριστιανούς. Μεταξύ αυτών που βαπτίσθηκαν ήταν και η γυναίκα του Μισδίου. Αυτό ήταν και η αιτία που ο Άγιος Θωμάς φυλακίστηκε μετά από εντολή του βασιλιά. Στην φυλακή, συνέχισε το αποστολικό του έργο, βαπτίζοντας ανθρώπους μεταξύ των οποίων και τα παιδιά του βασιλιά. Μετά από αυτό ο Μίσδιος έδωσε εντολή να θανατωθεί ο Άγιος. Έτσι κι έγινε. Πάνω σε ένα βουνό οι στρατιώτες του Μισδίου θανάτωσαν τον Άγιο Θωμά.Το σώμα του έθαψαν οι Χριστιανοί της περιοχής και στον τάφο του γίνονταν πολλά θαύματα. Το ιερό λείψανο του Αγίου Θωμά, παρέμεινε εκεί έως ότου ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1204 μ.Χ. το λείψανο μεταφέρθηκε στην Ρώμη, μαζί με τα λείψανα άλλων Αγίων που είχαν συγκεντρωθεί στην Βασιλεύουσα. Την μνήμη του Αγίου Θωμά εορτάζουμε στις 6 Οκτωβρίου.
Πηγή:http://www.agiosthomas.gr/vios1.html
Ο Απόστολος Θωμάς απουσίαζε όταν ο Χριστός, μετά την Ανάστασή Του, επισκέφθηκε τους Μαθητές Του στο υπερώον όπου ήταν συνηγμένοι. Όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την επίσκεψη του Χριστού, ζήτησε να Τον δη και να ψηλαφίση τις πληγές του Σταυρού στα χέρια και την πλευρά Του. Ο Χριστός όταν επισκέφθηκε και πάλι τους Μαθητές Του μετά από οκτώ ημέρες, κάλεσε τον Απόστολο Θωμά να ψηλαφήση τα σημάδια των πληγών στο Σώμα Του. Τότε ο Απόστολος Θωμάς Τον ανεγνώρισε και Τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του. Τον ανεγνώρισε από τις πληγές του Σταυρού, οι οποίες αποτελούν σημάδι της αγάπης Του, αλλά και της δυνάμεώς Του. Την ομολογία του Θωμά οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν σωτήριο. Και πραγματικά οδηγεί στην σωτηρία όλους εκείνους που την απευθύνουν στον Χριστό εκζητώντας ταπεινά το έλεός Του.
Το γεγονός ότι ο Απόστολος Θωμάς αρχικά απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Χριστού στους Μαθητές Του, φαίνεται ότι ήταν οικονομία Θεού, για να γίνη πιστευτό το θαύμα της Αναστάσεως και να διαλυθή κάθε είδους αμφιβολία.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος βαρὺς.
Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθὲς δι' αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος
http://www.saint.gr/373/saint.aspx
Γιατί να πιστέψω στην ανάσταση του Χριστού;
Ερώτηση: Γιατί να πιστέψω στην ανάσταση του Χριστού;
Απάντηση: Είναι ένα σχετικά καλά διαπιστωμένο γεγονός ότι, ο Ιησούς Χριστός εκτελέστηκε δημόσια στην Ιουδαία τον 1ο μ.Χ. αιώνα, επί Ποντίου Πιλάτου, μέσω της σταύρωσης, κατόπιν εντολής του Εβραϊκού Σανχεντρίν. Οι μη χριστιανικές ιστορικές καταγραφές του Φλάβιου Ιώσηπου, του Κορνηλίου Τάκιτου, του Λουκιανού της Σαμοσάτα, του Μαϊμονίδη ακόμα και της Εβραϊκής Σανχεντρίν επιβεβαιώνουν τις παλαιοχριστιανικές μαρτυρίες για τις σημαντικές αυτές ιστορικές πτυχές του θανάτου του Ιησού Χριστού.
Όσο για την ανάστασή Του, υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία που την καθιστούν μια συγκλονιστική υπόθεση. Ο αείμνηστος, θαύμα των νομολογιακών και διεθνής πολιτικός άνδρας, Sir Lionel Luckhoo (από το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες φημισμένος για τις άνευ προηγουμένου 245 συνεχόμενες αθωωτικές αποφάσεις σε δίκες υπεράσπισης ανθρωποκτονιών) συνοψίζει τον χριστιανικό ενθουσιασμό και την εμπιστοσύνη στη δύναμη της υπόθεσης της αναστάσεως όταν έγραψε « Έχω ξοδέψει περισσότερα από 42 χρόνια ως δικηγόρος υπεράσπισης δουλεύοντας σε διάφορα μέρη του κόσμου και εξακολουθώ ενεργά να δικηγορώ. Είχα την τύχη να εξασφαλίσω μια σειρά από επιτυχίες σε δίκες και λέω κατηγορηματικά ότι οι αποδείξεις για την Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι τόσο συντριπτικές που επιβάλλουν την αποδοχή τους χωρίς να αφήνουν απολύτως κανένα περιθώριο για αμφιβολίες.»
Η ανταπόκριση της κοσμικής κοινότητας για τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία ήταν προβλέψιμα απαθείς σύμφωνα με την ακλόνητη δέσμευσή τους στον μεθοδολογικό νατουραλισμό. Γι΄ αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τον όρο, μεθοδολογικός νατουραλισμός είναι η ανθρώπινη προσπάθεια να εξηγεί τα πάντα από την άποψη της φυσικής και των φυσικών αιτιών μόνο. Εάν ένα υποτιθέμενο ιστορικό γεγονός αψηφά τη φυσική εξήγηση (π.χ. μια θαυματουργή ανάσταση) οι κοσμικοί μελετητές το αντιμετωπίζουν γενικά με μεγάλο σκεπτικισμό, ανεξάρτητα από τα στοιχεία, ανεξάρτητα από το πόσο θετικό και συναρπαστικό μπορεί να είναι.
Κατά την άποψή μας, μια τέτοια ακλόνητη πίστη στα φυσικά αίτια, ανεξάρτητα από ουσιαστικές αποδείξεις για το αντίθετο δεν συμβάλλουν στην αμερόληπτη (και ως εκ τούτου επαρκή) εξέταση των στοιχείων. Συμφωνούμε με τον Dr. Wernher von Braun και πολλούς άλλους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αντιμετωπίζοντας με μια δημοφιλή φιλοσοφική προδιάθεση τις αποδείξεις, εμποδίζεται η αντικειμενικότητα. Ή χρησιμοποιώντας τα λόγια του Dr. Von Braun « ο εξαναγκασμός της αποδοχής ενός μόνο συμπεράσματος ….. θα παραβίαζε την αντικειμενικότητα της ίδιας της επιστήμης.»
Λέγοντας αυτό, ας εξετάσουμε τώρα τις διάφορες αποδείξεις που ευνοούν την ανάσταση.
Η πρώτη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Κατ΄ αρχάς, έχουμε αποδεδειγμένα ειλικρινή μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων. Παλαιοχριστιανικοί απολογητές αναφέρουν εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες, ορισμένοι εκ των οποίων τεκμηρίωσαν τις εικαζόμενες εμπειρίες τους. Πολλοί από αυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες πρόθυμα και με αποφασιστικότητα υπέμειναν παρατεταμένα βασανιστήρια και θάνατο αντί να αποκηρύξουν τη μαρτυρία τους. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την ειλικρίνεια τους, αποκλείοντας την εξαπάτηση εκ μέρους τους. Σύμφωνα με την ιστορική καταγραφή (Πράξεις 4:1-17, Επιστολές του Πλίνη στο Τραϊανό Χ 96 κ.α.) οι περισσότεροι Χριστιανοί μπορούσαν να δώσουν τέλος στον βασανισμό τους απλά αποκηρύττοντας την πίστη τους. Αντίθετα, φαίνεται ότι οι περισσότεροι επέλεξαν να υπομένουν τα δεινά και να διακηρύξουν την ανάσταση του Χριστού μέχρι θανάτου.
Σημειώστε ότι, ενώ το μαρτύριο είναι αξιοσημείωτο, δεν είναι κατ΄ ανάγκη επιτακτικό. Αυτό δεν επικυρώνει την πίστη τόσο πολύ, όσο πιστοποιεί έναν πιστό (επιδεικνύοντας την ειλικρίνειά του ή της με ένα απτό τρόπο). Αυτό που κάνει τους πρώτους Χριστιανούς μάρτυρες αξιοθαύμαστους είναι αν γνώριζαν ή όχι ότι αυτό που ομολογούσαν ήταν αλήθεια. Είτε είδαν τον Ιησού Χριστό ζωντανό και αβλαβή μετά τον θάνατό Του ή όχι. Αυτό είναι το εξαιρετικό. Αν ήταν όλα απλά ένα ψέμα γιατί τόσοι πολλοί να επιμένουν στα συγκεκριμένα γεγονότα; Γιατί όλοι να επιμένουν εν γνώσει τους σε ένα τέτοιο ασύμφορο ψέμα βρισκόμενοι μπροστά σε διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και θάνατο;
Ενώ οι αεροπειρατές αυτοκτονίας της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 χωρίς αμφιβολία πίστευαν σ΄ αυτό που υπηρετούσαν (όπως αποδείχτηκε από την θέληση τους να πεθάνουν γι΄ αυτό) δεν μπορούσαν και δεν γνώριζαν αν ήταν αληθινό. Η πίστη τους βασιζόταν σε παραδόσεις που πέρασαν σ΄ αυτούς μέσω πολλών γενεών. Αντίθετα, οι πρώτοι Χριστιανοί μάρτυρες ήταν η πρώτη γενεά. Ή είδαν αυτό που ισχυρίζονταν ότι είδαν ή όχι.
Ανάμεσα στους πιο επιφανείς αυτόπτες μάρτυρες ήταν οι Απόστολοι. Υπέστησαν μια συλλογικά αδιαμφισβήτητη αλλαγή μετά τις εικαζόμενες, μετά την ανάσταση, εμφανίσεις του Χριστού. Αμέσως μετά την σταύρωση, κρύβονταν από φόβο για τις ζωές τους. Μετά την ανάσταση βγήκαν στους δρόμους, με θάρρος διακηρύττοντας την ανάσταση παρά την εντατικοποίηση των διώξεων. Τι ευθύνεται για την ξαφνική και δραματική αλλαγή τους; Σίγουρα δεν ήταν οικονομικό όφελος. Οι Απόστολοι εγκατέλειψαν ότι είχαν για να κηρύξουν την ανάσταση, συμπεριλαμβανομένου και τις ζωές τους.
Η δεύτερη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Η δεύτερη σειρά αποδείξεων αφορά την αλλαγή συγκεκριμένων βασικών σκεπτικιστών, ειδικά του Παύλου και του Ιάκωβου. Ο Παύλος χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως έναν βίαιο διώκτη της πρώτης Εκκλησίας. Μετά από αυτό που περιγράφει ο ίδιος ως μια συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό, ο Παύλος υπέστη μια άμεση και δραστική αλλαγή, από ένα φαύλο διώκτη της Εκκλησίας σε έναν από τους πιο παραγωγικούς και ανιδιοτελής υπερασπιστές της. Όπως πολλοί πρώτοι Χριστιανοί, ο Παύλος υπέστη εξαθλίωση, διώξεις, ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις και εκτέλεση για τη σταθερή δέσμευσή του στην ανάσταση του Χριστού.
Ο Ιάκωβος ήταν σκεπτικιστής, όχι όμως επιθετικός όπως ο Παύλος. Μια υποτιθέμενη μετά την ανάσταση συνάντηση με τον Χριστό τον μετέτρεψε σε ένα μοναδικό πιστό, έναν ηγέτη της Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ. Έχουμε ακόμα μια επιστολή του, που οι μελετητές γενικά δέχονται ότι είναι μία από τις επιστολές του προς την πρώτη Εκκλησία. Όπως ο Παύλος, ο Ιάκωβος πρόθυμα υπέφερε και πέθανε για την μαρτυρία του, γεγονός που πιστοποιεί την ειλικρίνεια της πίστης του (δείτε το βιβλίο των Πράξεων και τις Αρχαιότητες των Εβραίων του Ιώσηπου ΧΧ, ΙΧ, 1).
Η τρίτη και η τέταρτη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Η τρίτη και η τέταρτη σειρά αποδείξεων αφορά πιστοποιήσεις εχθρών του χριστιανισμού σχετικά με τον άδειο τάφο και το γεγονός ότι η πίστη της αναστάσεως ξεκίνησε από την Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς εκτελέστηκε δημοσίως και θάφτηκε στην Ιερουσαλήμ. Θα ήταν αδύνατον η πίστη στην ανάστασή Του να ξεκινήσει από την Ιερουσαλήμ ενώ το σώμα Του βρισκόταν στον τάφο, όπου το Σανχεντρίν θα μπορούσε να το ξεθάψει και να το τοποθετήσει σε κοινή θέα και έτσι να εκθέσει την απάτη. Αντίθετα, το Σανχεντρίν κατηγόρησε τους Αποστόλους ότι κλέψανε το σώμα, προφανώς σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν την απουσία του (και κατά συνέπεια τον άδειο τάφο). Πώς εξηγούμε τον άδειο τάφο; Παρακάτω είναι οι τρεις πιο κοινές εξηγήσεις:
Πρώτη, οι Απόστολοι κλέψανε το σώμα. Αν αυτή ήταν η υπόθεση, αυτοί θα ξέρανε ότι η ανάσταση ήταν μια απάτη. Γι΄ αυτό δεν θα ήταν τόσο πρόθυμοι να υποφέρουν και να πεθάνουν γι΄ αυτό. (Δέστε τη πρώτη σειρά αποδείξεων σχετικά με την αποδεδειγμένη ειλικρίνεια αυτόπτων μαρτύρων). Όλοι όσοι δήλωναν αυτόπτες μάρτυρες θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι δεν είχαν δει πραγματικά τον Χριστό και ως εκ τούτου λέγανε ψέματα. Με τόσους συνωμότες, σίγουρα κάποιος θα ομολογούσε, αν όχι για να δώσει ένα τέλος στα δικά του βασανιστήρια, τουλάχιστον για να τελειώσει η ταλαιπωρία των φίλων του και της οικογένειάς του. Η πρώτη γενιά Χριστιανών είχαν κακοποιηθεί απολύτως, ιδιαίτερα μετά την πυρκαγιά στη Ρώμη το 64 μ.Χ. (μια πυρκαγιά που φέρεται να έχει διατάξει ο Νέρωνας για να μπορέσει να επεκτείνει το παλάτι του αλλά που αυτός κατηγόρησε τους Χριστιανούς της Ρώμης σε μια προσπάθεια να αθωωθεί ο ίδιος). Όπως ο Ρωμαίος ιστορικός Κορνήλιος Τάκιτος εξιστορεί στα Χρονικά της Αυτοκρατορικής Ρώμης (που εκδόθηκε μόλις μια γενεά μετά την φωτιά):
«Ο Νέρωνας ενίσχυσε την κατηγορία και προκάλεσε τα πιο ακραία βασανιστήρια σε μια τάξη που μισούσε για τα βδελύγματά τους, που ονομάζονται από τον λαό, Χριστιανοί. Ο Χριστός, από τον οποίο το όνομα είχε την προέλευσή του, υπέστη την έσχατη ποινή κατά την διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου στα χέρια ενός από τους εισαγγελείς μας, τον Πόντιο Πιλάτο, για μια πιο επικίνδυνη δεισιδαιμονία, με αποτέλεσμα να περιοριστεί για ένα διάστημα αλλά ξέσπασε πάλι όχι μόνο στην Ιουδαία, την πρώτη πηγή του κακού αλλά ακόμη και στη Ρώμη, όπου όλα τα ειδεχθή και επαίσχυντα πράγματα από κάθε μέρος του κόσμου βρίσκουν το κέντρο τους για να γίνουν δημοφιλή. Κατά συνέπεια, αρχικά έγινε μια σύλληψη όλων εκείνων που ομολόγησαν την ενοχή τους, στη συνέχεια, με βάση τις πληροφορίες τους, ένα τεράστιο πλήθος καταδικάστηκε, όχι τόσο για τον εμπρησμό της πόλης, όσο για το μίσος τους κατά της ανθρωπότητας. Κάθε είδους εμπαιγμός προστέθηκε στο θάνατό τους. Καλυμμένοι με δέρματα ζώων, κατακρεουργήθηκαν από τα σκυλιά και χάθηκαν ή σταυρώθηκαν ή καταδικάστηκαν στη πυρά και κάηκαν για να χρησιμεύσουν στο νυχτερινό φωτισμό, όταν το φως της ημέρας είχε παρέλθει.» (Χρονικά, XV, 44).
Ο Νέρωνας φώτιζε τα πάρτι στο κήπο του καίγοντας Χριστιανούς. Σίγουρα κάποιος θα είχε ομολογήσει την αλήθεια κάτω από τη απειλή ενός τέτοιου φρικτού πόνου. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε καμιά καταγραφή για οποιονδήποτε Χριστιανό που να αποκήρυξε την πίστη του για να βάλει τέλος στον βασανισμό του. Αντίθετα, έχουμε πολλές καταγραφές για εμφανίσεις μετά την ανάσταση και εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες που ήταν πρόθυμοι να υποφέρουν και να πεθάνουν γι΄ αυτό.
Εάν οι Απόστολοι δεν έκλεψαν το σώμα, πως αλλιώς εξηγούμε τον άδειο τάφο; Κάποιοι είπαν ότι ο Χριστός προσποιήθηκε τον θάνατό Του και στη συνέχεια δραπέτευσε από τον τάφο. Αυτό είναι προφανώς παράλογο. Σύμφωνα με την μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων, ο Χριστός ξυλοκοπήθηκε, βασανίστηκε, πληγώθηκε και μαχαιρώθηκε. Υπέστη εσωτερικές βλάβες, τεράστια απώλεια αίματος, ασφυξία και τρυπήθηκε στη καρδιά Του. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος για να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός (ή οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος κάτω από αυτές τις συνθήκες) θα μπορούσε να επιβιώσει μια τέτοια δοκιμασία, να προσποιηθεί τον θάνατό Του, να μείνει σε ένα τάφο για τρεις μέρες και τρεις νύχτες χωρίς ιατρική φροντίδα, τροφή ή νερό, να αφαιρέσει την τεράστια πέτρα που σφράγιζε τον τάφο Του, να αποδράσει απαρατήρητος (χωρίς να αφήσει πίσω του ένα ίχνος αίματος), να πείσει εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες ότι αναστήθηκε και είναι καλά και στη συνέχεια να εξαφανιστεί χωρίς κανένα ίχνος. Μια τέτοια αντίληψη είναι γελοία.
Η πέμπτη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Τέλος η πέμπτη σειρά αποδείξεων αφορά μια ιδιομορφία στις καταθέσεις των αυτόπτων μαρτύρων. Σε όλες τις κύριες αφηγήσεις της αναστάσεως, οι γυναίκες είναι οι πρώτες και οι κύριες αυτόπτες μάρτυρες. Αυτό θα ήταν μια περίεργη εφεύρεση αφού τόσο στον αρχαίο Εβραϊκό όσο και στο Ρωμαϊκό πολιτισμό, οι γυναίκες ήταν σημαντικά υποτιμημένες. Η μαρτυρία τους θεωρούνταν επουσιώδεις και παραβλέπονταν. Δεδομένου αυτού του γεγονότος, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι οποιοιδήποτε εμπνευστές μιας φάρσας στο 1ο αιώνα στην Ιουδαία θα επέλεγαν τις γυναίκες να είναι οι πρωταρχικοί τους μάρτυρες. Από όλους τους άρρενες μαθητές που ισχυρίστηκαν ότι είδαν τον Ιησού αναστημένο, αν όλοι λέγανε ψέματα και η ανάσταση ήταν μια απάτη, γιατί επέλεξαν τους πιο δύσπιστους και με κακή αντίληψη μάρτυρες, που μπορούσαν να βρουν;
Ο Dr. William Lane Craig εξηγεί, «Όταν κατανοήσετε τον ρόλο των γυναικών στην Εβραϊκή κοινωνία του πρώτου αιώνα, αυτό που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, είναι ότι αυτή η ιστορία του άδειου τάφου θα πρέπει κατ΄ αρχήν να διαθέτει γυναίκες ως αυτούς που βρήκαν τον άδειο τάφο. Οι γυναίκες ήταν σε πολύ χαμηλή βαθμίδα της κοινωνικής κλίμακας στον πρώτο αιώνα στη Παλαιστίνη. Υπάρχουν παλιές ρήσεις ραβίνων που λένε: «Αφήστε τα λόγια του Νόμου να καούν παρά να παραδοθούν στις γυναίκες» και «Μακάριος είναι αυτός που τα παιδιά του είναι άνδρες, αλλά αλίμονο σ΄ εκείνον που τα παιδιά του είναι γυναίκες. Η μαρτυρία των γυναικών εθεωρείτο τόσο άνευ αξίας που δεν επιτρέπονταν να χρησιμοποιηθούν ούτε καν νομικά μάρτυρες σε ένα Εβραϊκό δικαστήριο. Υπό το πρίσμα αυτό, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι κύριοι μάρτυρες του άδειου τάφου είναι αυτές οι γυναίκες … Οποιαδήποτε μεταγενέστερη αναφορά απεικονίζει άρρενες μαθητές να βρίσκουν τον τάφο, για παράδειγμα ο Πέτρος ή ο Ιωάννης. Το γεγονός ότι οι γυναίκες ήταν οι πρώτοι μάρτυρες του άδειου τάφου, εξηγείται πιο πειστικά από την πραγματικότητα που – είτε μας αρέσει είτε όχι – ήταν αυτές που βρήκαν τον άδειο τάφο! Αυτό δείχνει ότι οι συγγραφείς των Ευαγγελίων κατέγραφαν πιστά ότι συνέβη, ακόμα και αν ήταν ενοχλητικό. Αυτό μαρτυρά την ιστορικότητα αυτής της παράδοσης και όχι το μυθικό στοιχείο της» (Ο Dr William Lane Craig, αναφέρεται από τον Lee Strobel, Τα επιχειρήματα υπέρ του Χριστού, Grand Rapids: Zondervan, 1998, σελ. 293).
Περίληψη
Αυτές οι σειρές των αποδείξεων: η αποδεδειγμένα ειλικρινή μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων (και στη περίπτωση των Απόστολων, συναρπαστική, ανεξήγητη αλλαγή), η μετατροπή και αποδεδειγμένη ειλικρίνεια των βασικών ανταγωνιστών και σκεπτικιστών μαρτύρων, το γεγονός του κενού τάφου, οι βεβαιώσεις των εχθρών για τον άδειο τάφο, το γεγονός ότι όλα αυτά έλαβαν χώρα στην Ιερουσαλήμ, όπου η πίστη στην ανάσταση άρχισε να ακμάζει, η μαρτυρία των γυναικών, η σημασία των εν λόγω μαρτυριών που έδωσαν το ιστορικό πλαίσιο, όλα αυτά μαρτυρούν έντονα την ιστορικότητα της ανάστασης.
Ενθαρρύνουμε τους αναγνώστες μας να εξετάσουν προσεκτικά αυτά τα στοιχεία. Τι σας προτείνουμε; Έχοντας μελετήσει οι ίδιοι τα παραπάνω στοιχεία δηλώνουμε αποφασιστικά ότι επαναβεβαιώνουμε τη δήλωση του Sir Lionel ότι:
«Οι αποδείξεις για την Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι τόσο συντριπτικές που επιβάλλουν την αποδοχή τους χωρίς να αφήνουν απολύτως κανένα περιθώριο για αμφιβολίες.»
Απάντηση: Είναι ένα σχετικά καλά διαπιστωμένο γεγονός ότι, ο Ιησούς Χριστός εκτελέστηκε δημόσια στην Ιουδαία τον 1ο μ.Χ. αιώνα, επί Ποντίου Πιλάτου, μέσω της σταύρωσης, κατόπιν εντολής του Εβραϊκού Σανχεντρίν. Οι μη χριστιανικές ιστορικές καταγραφές του Φλάβιου Ιώσηπου, του Κορνηλίου Τάκιτου, του Λουκιανού της Σαμοσάτα, του Μαϊμονίδη ακόμα και της Εβραϊκής Σανχεντρίν επιβεβαιώνουν τις παλαιοχριστιανικές μαρτυρίες για τις σημαντικές αυτές ιστορικές πτυχές του θανάτου του Ιησού Χριστού.
Όσο για την ανάστασή Του, υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία που την καθιστούν μια συγκλονιστική υπόθεση. Ο αείμνηστος, θαύμα των νομολογιακών και διεθνής πολιτικός άνδρας, Sir Lionel Luckhoo (από το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες φημισμένος για τις άνευ προηγουμένου 245 συνεχόμενες αθωωτικές αποφάσεις σε δίκες υπεράσπισης ανθρωποκτονιών) συνοψίζει τον χριστιανικό ενθουσιασμό και την εμπιστοσύνη στη δύναμη της υπόθεσης της αναστάσεως όταν έγραψε « Έχω ξοδέψει περισσότερα από 42 χρόνια ως δικηγόρος υπεράσπισης δουλεύοντας σε διάφορα μέρη του κόσμου και εξακολουθώ ενεργά να δικηγορώ. Είχα την τύχη να εξασφαλίσω μια σειρά από επιτυχίες σε δίκες και λέω κατηγορηματικά ότι οι αποδείξεις για την Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι τόσο συντριπτικές που επιβάλλουν την αποδοχή τους χωρίς να αφήνουν απολύτως κανένα περιθώριο για αμφιβολίες.»
Η ανταπόκριση της κοσμικής κοινότητας για τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία ήταν προβλέψιμα απαθείς σύμφωνα με την ακλόνητη δέσμευσή τους στον μεθοδολογικό νατουραλισμό. Γι΄ αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τον όρο, μεθοδολογικός νατουραλισμός είναι η ανθρώπινη προσπάθεια να εξηγεί τα πάντα από την άποψη της φυσικής και των φυσικών αιτιών μόνο. Εάν ένα υποτιθέμενο ιστορικό γεγονός αψηφά τη φυσική εξήγηση (π.χ. μια θαυματουργή ανάσταση) οι κοσμικοί μελετητές το αντιμετωπίζουν γενικά με μεγάλο σκεπτικισμό, ανεξάρτητα από τα στοιχεία, ανεξάρτητα από το πόσο θετικό και συναρπαστικό μπορεί να είναι.
Κατά την άποψή μας, μια τέτοια ακλόνητη πίστη στα φυσικά αίτια, ανεξάρτητα από ουσιαστικές αποδείξεις για το αντίθετο δεν συμβάλλουν στην αμερόληπτη (και ως εκ τούτου επαρκή) εξέταση των στοιχείων. Συμφωνούμε με τον Dr. Wernher von Braun και πολλούς άλλους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αντιμετωπίζοντας με μια δημοφιλή φιλοσοφική προδιάθεση τις αποδείξεις, εμποδίζεται η αντικειμενικότητα. Ή χρησιμοποιώντας τα λόγια του Dr. Von Braun « ο εξαναγκασμός της αποδοχής ενός μόνο συμπεράσματος ….. θα παραβίαζε την αντικειμενικότητα της ίδιας της επιστήμης.»
Λέγοντας αυτό, ας εξετάσουμε τώρα τις διάφορες αποδείξεις που ευνοούν την ανάσταση.
Η πρώτη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Κατ΄ αρχάς, έχουμε αποδεδειγμένα ειλικρινή μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων. Παλαιοχριστιανικοί απολογητές αναφέρουν εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες, ορισμένοι εκ των οποίων τεκμηρίωσαν τις εικαζόμενες εμπειρίες τους. Πολλοί από αυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες πρόθυμα και με αποφασιστικότητα υπέμειναν παρατεταμένα βασανιστήρια και θάνατο αντί να αποκηρύξουν τη μαρτυρία τους. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την ειλικρίνεια τους, αποκλείοντας την εξαπάτηση εκ μέρους τους. Σύμφωνα με την ιστορική καταγραφή (Πράξεις 4:1-17, Επιστολές του Πλίνη στο Τραϊανό Χ 96 κ.α.) οι περισσότεροι Χριστιανοί μπορούσαν να δώσουν τέλος στον βασανισμό τους απλά αποκηρύττοντας την πίστη τους. Αντίθετα, φαίνεται ότι οι περισσότεροι επέλεξαν να υπομένουν τα δεινά και να διακηρύξουν την ανάσταση του Χριστού μέχρι θανάτου.
Σημειώστε ότι, ενώ το μαρτύριο είναι αξιοσημείωτο, δεν είναι κατ΄ ανάγκη επιτακτικό. Αυτό δεν επικυρώνει την πίστη τόσο πολύ, όσο πιστοποιεί έναν πιστό (επιδεικνύοντας την ειλικρίνειά του ή της με ένα απτό τρόπο). Αυτό που κάνει τους πρώτους Χριστιανούς μάρτυρες αξιοθαύμαστους είναι αν γνώριζαν ή όχι ότι αυτό που ομολογούσαν ήταν αλήθεια. Είτε είδαν τον Ιησού Χριστό ζωντανό και αβλαβή μετά τον θάνατό Του ή όχι. Αυτό είναι το εξαιρετικό. Αν ήταν όλα απλά ένα ψέμα γιατί τόσοι πολλοί να επιμένουν στα συγκεκριμένα γεγονότα; Γιατί όλοι να επιμένουν εν γνώσει τους σε ένα τέτοιο ασύμφορο ψέμα βρισκόμενοι μπροστά σε διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και θάνατο;
Ενώ οι αεροπειρατές αυτοκτονίας της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 χωρίς αμφιβολία πίστευαν σ΄ αυτό που υπηρετούσαν (όπως αποδείχτηκε από την θέληση τους να πεθάνουν γι΄ αυτό) δεν μπορούσαν και δεν γνώριζαν αν ήταν αληθινό. Η πίστη τους βασιζόταν σε παραδόσεις που πέρασαν σ΄ αυτούς μέσω πολλών γενεών. Αντίθετα, οι πρώτοι Χριστιανοί μάρτυρες ήταν η πρώτη γενεά. Ή είδαν αυτό που ισχυρίζονταν ότι είδαν ή όχι.
Ανάμεσα στους πιο επιφανείς αυτόπτες μάρτυρες ήταν οι Απόστολοι. Υπέστησαν μια συλλογικά αδιαμφισβήτητη αλλαγή μετά τις εικαζόμενες, μετά την ανάσταση, εμφανίσεις του Χριστού. Αμέσως μετά την σταύρωση, κρύβονταν από φόβο για τις ζωές τους. Μετά την ανάσταση βγήκαν στους δρόμους, με θάρρος διακηρύττοντας την ανάσταση παρά την εντατικοποίηση των διώξεων. Τι ευθύνεται για την ξαφνική και δραματική αλλαγή τους; Σίγουρα δεν ήταν οικονομικό όφελος. Οι Απόστολοι εγκατέλειψαν ότι είχαν για να κηρύξουν την ανάσταση, συμπεριλαμβανομένου και τις ζωές τους.
Η δεύτερη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Η δεύτερη σειρά αποδείξεων αφορά την αλλαγή συγκεκριμένων βασικών σκεπτικιστών, ειδικά του Παύλου και του Ιάκωβου. Ο Παύλος χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως έναν βίαιο διώκτη της πρώτης Εκκλησίας. Μετά από αυτό που περιγράφει ο ίδιος ως μια συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό, ο Παύλος υπέστη μια άμεση και δραστική αλλαγή, από ένα φαύλο διώκτη της Εκκλησίας σε έναν από τους πιο παραγωγικούς και ανιδιοτελής υπερασπιστές της. Όπως πολλοί πρώτοι Χριστιανοί, ο Παύλος υπέστη εξαθλίωση, διώξεις, ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις και εκτέλεση για τη σταθερή δέσμευσή του στην ανάσταση του Χριστού.
Ο Ιάκωβος ήταν σκεπτικιστής, όχι όμως επιθετικός όπως ο Παύλος. Μια υποτιθέμενη μετά την ανάσταση συνάντηση με τον Χριστό τον μετέτρεψε σε ένα μοναδικό πιστό, έναν ηγέτη της Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ. Έχουμε ακόμα μια επιστολή του, που οι μελετητές γενικά δέχονται ότι είναι μία από τις επιστολές του προς την πρώτη Εκκλησία. Όπως ο Παύλος, ο Ιάκωβος πρόθυμα υπέφερε και πέθανε για την μαρτυρία του, γεγονός που πιστοποιεί την ειλικρίνεια της πίστης του (δείτε το βιβλίο των Πράξεων και τις Αρχαιότητες των Εβραίων του Ιώσηπου ΧΧ, ΙΧ, 1).
Η τρίτη και η τέταρτη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Η τρίτη και η τέταρτη σειρά αποδείξεων αφορά πιστοποιήσεις εχθρών του χριστιανισμού σχετικά με τον άδειο τάφο και το γεγονός ότι η πίστη της αναστάσεως ξεκίνησε από την Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς εκτελέστηκε δημοσίως και θάφτηκε στην Ιερουσαλήμ. Θα ήταν αδύνατον η πίστη στην ανάστασή Του να ξεκινήσει από την Ιερουσαλήμ ενώ το σώμα Του βρισκόταν στον τάφο, όπου το Σανχεντρίν θα μπορούσε να το ξεθάψει και να το τοποθετήσει σε κοινή θέα και έτσι να εκθέσει την απάτη. Αντίθετα, το Σανχεντρίν κατηγόρησε τους Αποστόλους ότι κλέψανε το σώμα, προφανώς σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν την απουσία του (και κατά συνέπεια τον άδειο τάφο). Πώς εξηγούμε τον άδειο τάφο; Παρακάτω είναι οι τρεις πιο κοινές εξηγήσεις:
Πρώτη, οι Απόστολοι κλέψανε το σώμα. Αν αυτή ήταν η υπόθεση, αυτοί θα ξέρανε ότι η ανάσταση ήταν μια απάτη. Γι΄ αυτό δεν θα ήταν τόσο πρόθυμοι να υποφέρουν και να πεθάνουν γι΄ αυτό. (Δέστε τη πρώτη σειρά αποδείξεων σχετικά με την αποδεδειγμένη ειλικρίνεια αυτόπτων μαρτύρων). Όλοι όσοι δήλωναν αυτόπτες μάρτυρες θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι δεν είχαν δει πραγματικά τον Χριστό και ως εκ τούτου λέγανε ψέματα. Με τόσους συνωμότες, σίγουρα κάποιος θα ομολογούσε, αν όχι για να δώσει ένα τέλος στα δικά του βασανιστήρια, τουλάχιστον για να τελειώσει η ταλαιπωρία των φίλων του και της οικογένειάς του. Η πρώτη γενιά Χριστιανών είχαν κακοποιηθεί απολύτως, ιδιαίτερα μετά την πυρκαγιά στη Ρώμη το 64 μ.Χ. (μια πυρκαγιά που φέρεται να έχει διατάξει ο Νέρωνας για να μπορέσει να επεκτείνει το παλάτι του αλλά που αυτός κατηγόρησε τους Χριστιανούς της Ρώμης σε μια προσπάθεια να αθωωθεί ο ίδιος). Όπως ο Ρωμαίος ιστορικός Κορνήλιος Τάκιτος εξιστορεί στα Χρονικά της Αυτοκρατορικής Ρώμης (που εκδόθηκε μόλις μια γενεά μετά την φωτιά):
«Ο Νέρωνας ενίσχυσε την κατηγορία και προκάλεσε τα πιο ακραία βασανιστήρια σε μια τάξη που μισούσε για τα βδελύγματά τους, που ονομάζονται από τον λαό, Χριστιανοί. Ο Χριστός, από τον οποίο το όνομα είχε την προέλευσή του, υπέστη την έσχατη ποινή κατά την διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου στα χέρια ενός από τους εισαγγελείς μας, τον Πόντιο Πιλάτο, για μια πιο επικίνδυνη δεισιδαιμονία, με αποτέλεσμα να περιοριστεί για ένα διάστημα αλλά ξέσπασε πάλι όχι μόνο στην Ιουδαία, την πρώτη πηγή του κακού αλλά ακόμη και στη Ρώμη, όπου όλα τα ειδεχθή και επαίσχυντα πράγματα από κάθε μέρος του κόσμου βρίσκουν το κέντρο τους για να γίνουν δημοφιλή. Κατά συνέπεια, αρχικά έγινε μια σύλληψη όλων εκείνων που ομολόγησαν την ενοχή τους, στη συνέχεια, με βάση τις πληροφορίες τους, ένα τεράστιο πλήθος καταδικάστηκε, όχι τόσο για τον εμπρησμό της πόλης, όσο για το μίσος τους κατά της ανθρωπότητας. Κάθε είδους εμπαιγμός προστέθηκε στο θάνατό τους. Καλυμμένοι με δέρματα ζώων, κατακρεουργήθηκαν από τα σκυλιά και χάθηκαν ή σταυρώθηκαν ή καταδικάστηκαν στη πυρά και κάηκαν για να χρησιμεύσουν στο νυχτερινό φωτισμό, όταν το φως της ημέρας είχε παρέλθει.» (Χρονικά, XV, 44).
Ο Νέρωνας φώτιζε τα πάρτι στο κήπο του καίγοντας Χριστιανούς. Σίγουρα κάποιος θα είχε ομολογήσει την αλήθεια κάτω από τη απειλή ενός τέτοιου φρικτού πόνου. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε καμιά καταγραφή για οποιονδήποτε Χριστιανό που να αποκήρυξε την πίστη του για να βάλει τέλος στον βασανισμό του. Αντίθετα, έχουμε πολλές καταγραφές για εμφανίσεις μετά την ανάσταση και εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες που ήταν πρόθυμοι να υποφέρουν και να πεθάνουν γι΄ αυτό.
Εάν οι Απόστολοι δεν έκλεψαν το σώμα, πως αλλιώς εξηγούμε τον άδειο τάφο; Κάποιοι είπαν ότι ο Χριστός προσποιήθηκε τον θάνατό Του και στη συνέχεια δραπέτευσε από τον τάφο. Αυτό είναι προφανώς παράλογο. Σύμφωνα με την μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων, ο Χριστός ξυλοκοπήθηκε, βασανίστηκε, πληγώθηκε και μαχαιρώθηκε. Υπέστη εσωτερικές βλάβες, τεράστια απώλεια αίματος, ασφυξία και τρυπήθηκε στη καρδιά Του. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος για να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός (ή οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος κάτω από αυτές τις συνθήκες) θα μπορούσε να επιβιώσει μια τέτοια δοκιμασία, να προσποιηθεί τον θάνατό Του, να μείνει σε ένα τάφο για τρεις μέρες και τρεις νύχτες χωρίς ιατρική φροντίδα, τροφή ή νερό, να αφαιρέσει την τεράστια πέτρα που σφράγιζε τον τάφο Του, να αποδράσει απαρατήρητος (χωρίς να αφήσει πίσω του ένα ίχνος αίματος), να πείσει εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες ότι αναστήθηκε και είναι καλά και στη συνέχεια να εξαφανιστεί χωρίς κανένα ίχνος. Μια τέτοια αντίληψη είναι γελοία.
Η πέμπτη σειρά αποδείξεων για την ανάσταση του Χριστού.
Τέλος η πέμπτη σειρά αποδείξεων αφορά μια ιδιομορφία στις καταθέσεις των αυτόπτων μαρτύρων. Σε όλες τις κύριες αφηγήσεις της αναστάσεως, οι γυναίκες είναι οι πρώτες και οι κύριες αυτόπτες μάρτυρες. Αυτό θα ήταν μια περίεργη εφεύρεση αφού τόσο στον αρχαίο Εβραϊκό όσο και στο Ρωμαϊκό πολιτισμό, οι γυναίκες ήταν σημαντικά υποτιμημένες. Η μαρτυρία τους θεωρούνταν επουσιώδεις και παραβλέπονταν. Δεδομένου αυτού του γεγονότος, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι οποιοιδήποτε εμπνευστές μιας φάρσας στο 1ο αιώνα στην Ιουδαία θα επέλεγαν τις γυναίκες να είναι οι πρωταρχικοί τους μάρτυρες. Από όλους τους άρρενες μαθητές που ισχυρίστηκαν ότι είδαν τον Ιησού αναστημένο, αν όλοι λέγανε ψέματα και η ανάσταση ήταν μια απάτη, γιατί επέλεξαν τους πιο δύσπιστους και με κακή αντίληψη μάρτυρες, που μπορούσαν να βρουν;
Ο Dr. William Lane Craig εξηγεί, «Όταν κατανοήσετε τον ρόλο των γυναικών στην Εβραϊκή κοινωνία του πρώτου αιώνα, αυτό που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, είναι ότι αυτή η ιστορία του άδειου τάφου θα πρέπει κατ΄ αρχήν να διαθέτει γυναίκες ως αυτούς που βρήκαν τον άδειο τάφο. Οι γυναίκες ήταν σε πολύ χαμηλή βαθμίδα της κοινωνικής κλίμακας στον πρώτο αιώνα στη Παλαιστίνη. Υπάρχουν παλιές ρήσεις ραβίνων που λένε: «Αφήστε τα λόγια του Νόμου να καούν παρά να παραδοθούν στις γυναίκες» και «Μακάριος είναι αυτός που τα παιδιά του είναι άνδρες, αλλά αλίμονο σ΄ εκείνον που τα παιδιά του είναι γυναίκες. Η μαρτυρία των γυναικών εθεωρείτο τόσο άνευ αξίας που δεν επιτρέπονταν να χρησιμοποιηθούν ούτε καν νομικά μάρτυρες σε ένα Εβραϊκό δικαστήριο. Υπό το πρίσμα αυτό, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι κύριοι μάρτυρες του άδειου τάφου είναι αυτές οι γυναίκες … Οποιαδήποτε μεταγενέστερη αναφορά απεικονίζει άρρενες μαθητές να βρίσκουν τον τάφο, για παράδειγμα ο Πέτρος ή ο Ιωάννης. Το γεγονός ότι οι γυναίκες ήταν οι πρώτοι μάρτυρες του άδειου τάφου, εξηγείται πιο πειστικά από την πραγματικότητα που – είτε μας αρέσει είτε όχι – ήταν αυτές που βρήκαν τον άδειο τάφο! Αυτό δείχνει ότι οι συγγραφείς των Ευαγγελίων κατέγραφαν πιστά ότι συνέβη, ακόμα και αν ήταν ενοχλητικό. Αυτό μαρτυρά την ιστορικότητα αυτής της παράδοσης και όχι το μυθικό στοιχείο της» (Ο Dr William Lane Craig, αναφέρεται από τον Lee Strobel, Τα επιχειρήματα υπέρ του Χριστού, Grand Rapids: Zondervan, 1998, σελ. 293).
Περίληψη
Αυτές οι σειρές των αποδείξεων: η αποδεδειγμένα ειλικρινή μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων (και στη περίπτωση των Απόστολων, συναρπαστική, ανεξήγητη αλλαγή), η μετατροπή και αποδεδειγμένη ειλικρίνεια των βασικών ανταγωνιστών και σκεπτικιστών μαρτύρων, το γεγονός του κενού τάφου, οι βεβαιώσεις των εχθρών για τον άδειο τάφο, το γεγονός ότι όλα αυτά έλαβαν χώρα στην Ιερουσαλήμ, όπου η πίστη στην ανάσταση άρχισε να ακμάζει, η μαρτυρία των γυναικών, η σημασία των εν λόγω μαρτυριών που έδωσαν το ιστορικό πλαίσιο, όλα αυτά μαρτυρούν έντονα την ιστορικότητα της ανάστασης.
Ενθαρρύνουμε τους αναγνώστες μας να εξετάσουν προσεκτικά αυτά τα στοιχεία. Τι σας προτείνουμε; Έχοντας μελετήσει οι ίδιοι τα παραπάνω στοιχεία δηλώνουμε αποφασιστικά ότι επαναβεβαιώνουμε τη δήλωση του Sir Lionel ότι:
«Οι αποδείξεις για την Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι τόσο συντριπτικές που επιβάλλουν την αποδοχή τους χωρίς να αφήνουν απολύτως κανένα περιθώριο για αμφιβολίες.»
Κατηχητικός λόγος Ιωάννου Χρυσοστόμου
ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
Ερμηνευτική απόδοση
Όποιος είναι ευσεβής και φιλόθεος, ας απολαύσει την ωραία τούτη και λαμπρή πανήγυρη.
Όποιος είναι ευγνώμων υπηρέτης, ας εισέλθει χαρούμενος σ ' αυτό το δείπνο της χαράς του Κυρίου.
Όποιος κοπίασε νηστεύοντας, ας χαρεί τώρα τον μισθό του.
Όποιος εργάστηκε από την πρώτη ώρα, ας δεχθεί σήμερα την δίκαιη πληρωμή.
Αν κάποιος ήλθε μετά την τρίτη ώρα, ας εορτάσει ευχαριστώντας.
Αν μετά την έκτη ώρα έφθασε κάποιος, καθόλου ας μην αμφιβάλει, διότι σε τίποτε δε θα ζημιωθεί.
Αν κάποιος καθυστέρησε και ήλθε στην ενάτη ώρα, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμό.
Αν πάλι κάποιος έφτασε μόλις στις ένδεκα, ας μη φοβηθεί την αργοπορία. Διότι, ως φιλότιμος που είναι ο Δεσπότης, δέχεται τον τελευταίο όπως ακριβώς και τον πρώτο.
Αναπαύει αυτόν που έφτασε την ενδεκάτη ώρα, όπως και αυτόν που εργάστηκε από την πρώτη.
Και τον τελευταίο ελεεί και τον πρώτο βραβεύει.
Και σε κείνον δίδει και σ αυτόν δείχνει τη χάρη του.
Και τα έργα δέχεται και τη γνώμη ασπάζεται.
Και την πράξη τιμά και την πρόθεση επαινεί.
Εισέλθετε λοιπόν όλοι στο δείπνο της χαράς του Κυρίου μας• και πρώτοι και δεύτεροι απολαύσατε την αμοιβή σας.
Πλούσιοι και φτωχοί, όλοι μαζί χορέψετε.
Εγκρατείς και φυγόπονοι, την ημέρα τιμήστε.
Όσοι νηστέψατε μα κι όσοι δε νηστέψατε ευφρανθείτε σήμερα.
Το τραπέζι είναι γεμάτο, ευχαριστηθείτε όλοι.
Το μοσχάρι είναι άφθονο, κανείς ας μη φύγει πεινασμένος.
Όλοι απολαύσατε το συμπόσιο της πίστης.
Όλοι απολαύσατε τον πλούτο της θεϊκής καλοσύνης και αγαθότητας.
Κανείς να μη θρηνεί για φτώχεια, διότι φανερώθηκε η κοινή βασιλεία του Θεού.
Κανείς να μην οδύρεται για τα σφάλματά του, αφού ανέτειλε συγγνώμη από τον τάφο του Χριστού.
Κανείς να μη φοβάται το θάνατο, διότι από τα δεσμά του μας ελευθέρωσε του Σωτήρα ο θάνατος. Έσβησε το θάνατο, Αυτός που έγινε λεία του θανάτου.
Λεηλάτησε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη.
Πίκρανε αυτόν, του οποίου γεύτηκε την σάρκα.
Αυτό ακριβώς προφητεύοντας ο Ησαΐας εκήρυξε:
Ο Άδης, λέει, πικράθηκε, όταν Σε συνάντησε στον κόσμο του.
Πικράθηκε, διότι πραγματικά καταργήθηκε.
Πικράθηκε, διότι όντως εμπαίχθηκε.
Πικράθηκε, διότι στ' αλήθεια νεκρώθηκε.
Πικράθηκε, διότι καθαιρέθηκε.
Πικράθηκε, διότι αλυσοδέθηκε και φυλακίστηκε.
Έλαβε (ο Άδης) ένα σώμα και του συνέβη να πέσει πάνω στο Θεό.
Έλαβε (ο Άδης) γη και συνάντησε ουρανό.
Έλαβε (ο Άδης) αυτό που έβλεπε και εξέπεσε απ' Αυτόν που δεν έβλεπε.
Που είναι, θάνατε, το κεντρί σου;
Που είναι, άδη, η έπαρσή σου;
Αναστήθηκε ο Χριστός και συ κατανικήθηκες.
Αναστήθηκε ο Χριστός και γκρεμίστηκαν οι δαίμονες.
Αναστήθηκε ο Χριστός και χαίρονται οι Άγγελοι.
Αναστήθηκε ο Χριστός και κυβερνά η ζωή.
Αναστήθηκε ο Χριστός και κανείς νεκρός πια σε μνήμα.
Διότι με το να αναστηθεί από τους νεκρούς ο Χριστός, έγινεν η πρώτη συγκομιδή των καρπών της ανάστασης ανάμεσα στους κεκοιμημένους.
Σ' Αυτόν ανήκει η δόξα και δύναμη στους απέραντους αιώνες.
Αμήν.
http://www.egolpion.com/katihitikos_xrusostomou.el.aspx
Ερμηνευτική απόδοση
Όποιος είναι ευσεβής και φιλόθεος, ας απολαύσει την ωραία τούτη και λαμπρή πανήγυρη.
Όποιος είναι ευγνώμων υπηρέτης, ας εισέλθει χαρούμενος σ ' αυτό το δείπνο της χαράς του Κυρίου.
Όποιος κοπίασε νηστεύοντας, ας χαρεί τώρα τον μισθό του.
Όποιος εργάστηκε από την πρώτη ώρα, ας δεχθεί σήμερα την δίκαιη πληρωμή.
Αν κάποιος ήλθε μετά την τρίτη ώρα, ας εορτάσει ευχαριστώντας.
Αν μετά την έκτη ώρα έφθασε κάποιος, καθόλου ας μην αμφιβάλει, διότι σε τίποτε δε θα ζημιωθεί.
Αν κάποιος καθυστέρησε και ήλθε στην ενάτη ώρα, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμό.
Αν πάλι κάποιος έφτασε μόλις στις ένδεκα, ας μη φοβηθεί την αργοπορία. Διότι, ως φιλότιμος που είναι ο Δεσπότης, δέχεται τον τελευταίο όπως ακριβώς και τον πρώτο.
Αναπαύει αυτόν που έφτασε την ενδεκάτη ώρα, όπως και αυτόν που εργάστηκε από την πρώτη.
Και τον τελευταίο ελεεί και τον πρώτο βραβεύει.
Και σε κείνον δίδει και σ αυτόν δείχνει τη χάρη του.
Και τα έργα δέχεται και τη γνώμη ασπάζεται.
Και την πράξη τιμά και την πρόθεση επαινεί.
Εισέλθετε λοιπόν όλοι στο δείπνο της χαράς του Κυρίου μας• και πρώτοι και δεύτεροι απολαύσατε την αμοιβή σας.
Πλούσιοι και φτωχοί, όλοι μαζί χορέψετε.
Εγκρατείς και φυγόπονοι, την ημέρα τιμήστε.
Όσοι νηστέψατε μα κι όσοι δε νηστέψατε ευφρανθείτε σήμερα.
Το τραπέζι είναι γεμάτο, ευχαριστηθείτε όλοι.
Το μοσχάρι είναι άφθονο, κανείς ας μη φύγει πεινασμένος.
Όλοι απολαύσατε το συμπόσιο της πίστης.
Όλοι απολαύσατε τον πλούτο της θεϊκής καλοσύνης και αγαθότητας.
Κανείς να μη θρηνεί για φτώχεια, διότι φανερώθηκε η κοινή βασιλεία του Θεού.
Κανείς να μην οδύρεται για τα σφάλματά του, αφού ανέτειλε συγγνώμη από τον τάφο του Χριστού.
Κανείς να μη φοβάται το θάνατο, διότι από τα δεσμά του μας ελευθέρωσε του Σωτήρα ο θάνατος. Έσβησε το θάνατο, Αυτός που έγινε λεία του θανάτου.
Λεηλάτησε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη.
Πίκρανε αυτόν, του οποίου γεύτηκε την σάρκα.
Αυτό ακριβώς προφητεύοντας ο Ησαΐας εκήρυξε:
Ο Άδης, λέει, πικράθηκε, όταν Σε συνάντησε στον κόσμο του.
Πικράθηκε, διότι πραγματικά καταργήθηκε.
Πικράθηκε, διότι όντως εμπαίχθηκε.
Πικράθηκε, διότι στ' αλήθεια νεκρώθηκε.
Πικράθηκε, διότι καθαιρέθηκε.
Πικράθηκε, διότι αλυσοδέθηκε και φυλακίστηκε.
Έλαβε (ο Άδης) ένα σώμα και του συνέβη να πέσει πάνω στο Θεό.
Έλαβε (ο Άδης) γη και συνάντησε ουρανό.
Έλαβε (ο Άδης) αυτό που έβλεπε και εξέπεσε απ' Αυτόν που δεν έβλεπε.
Που είναι, θάνατε, το κεντρί σου;
Που είναι, άδη, η έπαρσή σου;
Αναστήθηκε ο Χριστός και συ κατανικήθηκες.
Αναστήθηκε ο Χριστός και γκρεμίστηκαν οι δαίμονες.
Αναστήθηκε ο Χριστός και χαίρονται οι Άγγελοι.
Αναστήθηκε ο Χριστός και κυβερνά η ζωή.
Αναστήθηκε ο Χριστός και κανείς νεκρός πια σε μνήμα.
Διότι με το να αναστηθεί από τους νεκρούς ο Χριστός, έγινεν η πρώτη συγκομιδή των καρπών της ανάστασης ανάμεσα στους κεκοιμημένους.
Σ' Αυτόν ανήκει η δόξα και δύναμη στους απέραντους αιώνες.
Αμήν.
http://www.egolpion.com/katihitikos_xrusostomou.el.aspx
Φέρτε γυναίκες το πικρό νερό
Να πιούμε για τον ήλιο
Να πιούμε για τον Κύρη μας που πάει να Σταυρωθεί.
Φέρτε γυναίκες μαύρα ρούχα
Και τη φωνή σας τη σπαραχτική
Ομάδι να θρηνήσουμε πριν κατεβεί στον Άδη.
Φέρτε γυναίκες τη βαθειά σιωπή
Να σκεπαστούμε, να πενθήσουμε
τον πόνο του Θεού που απλώθηκε
απ΄ τ΄ανοιγμένα του τα χέρια
Φέρτε γυναίκες το βαρύ καημό
μέσα στις μέρες τις εφτά
στην Εκκλησιά γονατιστοί
για να τον αναστήσουμε.
Σωτήρχος Τάκης
Μάνα μου μάνα...
Το κομμάτι αυτό είναι από το δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη "Δροσουλίτες" το έτος 1975 (Χριστόδουλου Χάλαρη - Θρύλοι και Θρήνοι του Νίκου Γκάτσου)
Παρασκευή 6 Απριλίου 2012
Μαρκος Μποτσαρης - Μεσολογγι
Μάρκος Μπότσαρης
Γεννήθηκε στο Σούλι το 1790 και πέθανε το 1823.
Διακρίθηκε στη μάχη του Πέτα στης 4 Ιουλίου του 1822.
Μαζί με τον Μαυροκορδάτο και άλλους κλείστηκε στο Μεσολόγγι, όπου οργάνωσαν την άμυνα της πόλης με 360 οπλοφόρους.
Στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, κατόρθωσε να λύσει την πολιορκία και να προξενήσει μεγάλη φθορά στον εχθρό.
Με 350 Σουλιώτες χτύπησε στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου την εμπροσθοφυλακή των Τούρκων. Στην μάχη αυτή, στην προσπάθειά του να συλλάβει αιχμάλωτο τον ίδιο Τζαλαδήμπεη, ο Μάρκος χτυπήθηκε από μία αδέσποτη σφαίρα στο μέτωπο και σκοτώθηκε.
Θάφτηκε με μεγάλες τιμές στο Μεσολόγγι στον «Κήπο των Ηρώων». Αργότερα τοποθέτησαν έναν άγαλμα πάνω στον τάφο του γνωστό ως η « Κόρη της Ελλάδας».
Σάββατο του Λαζάρου
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ολοκληρώνεται και καταλήγει σε δυο λαμπρές, εόρτιες ημέρες, ή μάλλον σε μια διπλή εορτή. Είναι το Σάββατο του Λαζάρου, κατά το οποίο μνημονεύουμε την έγερση του επιστήθιου φίλου του Χριστού Λαζάρου, και η Κυριακή των Βαΐων, που εορτάζουμε τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα έξι μέρες πριν προδοθεί και υποστεί το σταυρικό θάνατο. Κατά τις δύο αυτές λαμπρές ημέρες η Εκκλησία μάς αποκαλύπτει το αυθεντικό νόημα της εθελούσιας θυσίας του Χριστού και του λυτρωτικού Του θανάτου, πριν εισέλθουμε στη θλίψη και το σκοτάδι του πάθους, πριν ξαναγίνουμε μάρτυρες της οδύνης του Χριστού.
Ο Χριστός βρισκόταν μακριά από την Ιερουσαλήμ όταν πέθανε ο Λάζαρος, και μόλις τέσσερις μέρες αργότερα έφθασε στη Βηθανία όπου συνάντησε τις αδελφές του Λαζάρου, τη Μάρθα και τη Μαρία, και τους στενοχωρημένους και κλαμένους φίλους του. Το ευαγγέλιο του αγίου Ιωάννη εξιστορεί με λεπτομέρειες αυτή τη συνάντηση, αρχίζοντας από τη συζήτησή Του με τη Μάρθα και τη Μαρία.
Και οι δυο τους λένε στο Χριστό, «Κύριε ει ης ώδε, ουκ αν απέθανέ μου ο αδελφός» (Ιωαν. 11, 32). Και ο Χριστός απαντά: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωαν. 11, 23). Άσχετα όμως από αυτή την απάντηση, όταν είδε το κλάμα των αδελφών και των φίλων τους, ο Ίδιος «ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν αυτόν...» (Ιωαν. 11, 36). Ο Χριστός διέταξε να απομακρυνθεί η πέτρα που σκέπαζε τον τάφο. Και όταν αφαιρέθηκε η πέτρα, «φωνή μεγάλη εκραύγασε Λάζαρε, δεύρο έξω, και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις...» (Ιωαν. 11, 43- 44). Ποιο είναι το νόημα αυτού του γεγονότος που η Εκκλησία γιορτάζει τόσο λαμπρά, τόσο πανηγυρικά, τόσο νικητήρια το Σάββατο του Λαζάρου; Πώς μπορούμε να συμβιβάσουμε τη θλίψη και τα δάκρυα του Χριστού με τη δύναμη να εγείρει τους νεκρούς;
Με ολόκληρο τον εορτασμό η Εκκλησία επαναλαμβάνει πως ο Χριστός κλαίει επειδή, βλέποντας το θάνατο του φίλου Του, βλέπει επίσης και τη νίκη του θανάτου πάνω σ’ ολόκληρο τον κόσμο, βλέπει πως ο θάνατος, που δε δημιουργήθηκε από το Θεό, σφετερίστηκε το θρόνο Του και τώρα κυριαρχεί στον κόσμο, δηλητηριάζοντας τη ζωή, μετατρέποντας τα πάντα σε άσκοπο ρεύμα ημερών που κυλούν ανελέητα προς την άβυσσο. Κατόπιν έρχεται η εντολή, «Λάζαρε, δεύρο έξω»! Εδώ έχουμε το θαύμα της αγάπης που θριαμβεύει πάνω στο θάνατο, ακούμε μια εντολή που αναγγέλλει τον πόλεμο του Χριστού κατά του θανάτου, μια υπόσχεση πως ο ίδιος ο θάνατος θα καταστραφεί και θα εξαφανιστεί. Ο ίδιος ο Χριστός, που σημαίνει ο ίδιος ο Θεός, η ίδια η αγάπη και η ζωή, για να καταστρέψει το θάνατο και το σκοτάδι του, κατεβαίνει στον τάφο, για να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο το θάνατο, για να τον εκμηδενίσει και να μάς χαρίσει την αιώνια ζωή την οποία ο Θεός μάς δημιούργησε να κατέχουμε.
Από το βιβλίο
«Εορτολόγιο -
Ετήσιος Εκκλησιαστικός Κύκλος»
Αλέξανδρος Σμέμαν
Εκδ. Ακρίτας
http://www.enoriaka.gr/index.php?option=content&task=view&id=469
Ο Χριστός βρισκόταν μακριά από την Ιερουσαλήμ όταν πέθανε ο Λάζαρος, και μόλις τέσσερις μέρες αργότερα έφθασε στη Βηθανία όπου συνάντησε τις αδελφές του Λαζάρου, τη Μάρθα και τη Μαρία, και τους στενοχωρημένους και κλαμένους φίλους του. Το ευαγγέλιο του αγίου Ιωάννη εξιστορεί με λεπτομέρειες αυτή τη συνάντηση, αρχίζοντας από τη συζήτησή Του με τη Μάρθα και τη Μαρία.
Και οι δυο τους λένε στο Χριστό, «Κύριε ει ης ώδε, ουκ αν απέθανέ μου ο αδελφός» (Ιωαν. 11, 32). Και ο Χριστός απαντά: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωαν. 11, 23). Άσχετα όμως από αυτή την απάντηση, όταν είδε το κλάμα των αδελφών και των φίλων τους, ο Ίδιος «ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν αυτόν...» (Ιωαν. 11, 36). Ο Χριστός διέταξε να απομακρυνθεί η πέτρα που σκέπαζε τον τάφο. Και όταν αφαιρέθηκε η πέτρα, «φωνή μεγάλη εκραύγασε Λάζαρε, δεύρο έξω, και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις...» (Ιωαν. 11, 43- 44). Ποιο είναι το νόημα αυτού του γεγονότος που η Εκκλησία γιορτάζει τόσο λαμπρά, τόσο πανηγυρικά, τόσο νικητήρια το Σάββατο του Λαζάρου; Πώς μπορούμε να συμβιβάσουμε τη θλίψη και τα δάκρυα του Χριστού με τη δύναμη να εγείρει τους νεκρούς;
Με ολόκληρο τον εορτασμό η Εκκλησία επαναλαμβάνει πως ο Χριστός κλαίει επειδή, βλέποντας το θάνατο του φίλου Του, βλέπει επίσης και τη νίκη του θανάτου πάνω σ’ ολόκληρο τον κόσμο, βλέπει πως ο θάνατος, που δε δημιουργήθηκε από το Θεό, σφετερίστηκε το θρόνο Του και τώρα κυριαρχεί στον κόσμο, δηλητηριάζοντας τη ζωή, μετατρέποντας τα πάντα σε άσκοπο ρεύμα ημερών που κυλούν ανελέητα προς την άβυσσο. Κατόπιν έρχεται η εντολή, «Λάζαρε, δεύρο έξω»! Εδώ έχουμε το θαύμα της αγάπης που θριαμβεύει πάνω στο θάνατο, ακούμε μια εντολή που αναγγέλλει τον πόλεμο του Χριστού κατά του θανάτου, μια υπόσχεση πως ο ίδιος ο θάνατος θα καταστραφεί και θα εξαφανιστεί. Ο ίδιος ο Χριστός, που σημαίνει ο ίδιος ο Θεός, η ίδια η αγάπη και η ζωή, για να καταστρέψει το θάνατο και το σκοτάδι του, κατεβαίνει στον τάφο, για να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο το θάνατο, για να τον εκμηδενίσει και να μάς χαρίσει την αιώνια ζωή την οποία ο Θεός μάς δημιούργησε να κατέχουμε.
Από το βιβλίο
«Εορτολόγιο -
Ετήσιος Εκκλησιαστικός Κύκλος»
Αλέξανδρος Σμέμαν
Εκδ. Ακρίτας
http://www.enoriaka.gr/index.php?option=content&task=view&id=469
ΣΙΜΩΝ Ο ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ
Ὁ ἀφηνιασμένος ὄχλος τὸν προστάζει
νὰ φέρη τὸν σταυρὸ τοῦ Ἰησοῦ στὸν ὦμο.
Μετρῶντας τὸν ἀμέτρητο τὸ δρόμο
τρέμουν τὰ γόνατά του, ὁ ἱδρώς του στάζει.
Ἀγκομαχᾶ, τὰ κόκκαλά του τρίζουν,
σὰ νὰ σηκώνη ἀσήκωτο μολύβι,
σὰ να σηκώνη βράχο σκύβει, σκύβει
κι ἀυτοὶ τὸν σπρώχνουν, τὸν γελοῦν, τὸν βρίζουν.
Κι αὐτοὶ γελοὺν κι ἐκεῖνος κρυφοκλαίει,
καὶ μόνον ὁ κατάδικος, σιμά του
βαδίζοντας τὸ δρόμο τοῦ θανάτου
τὸν συμπαθεῖ, τὸν συμπονεῖ, τοῦ λέει:
-Βαρύς, δυστυχισμένε εἶν' ὁ σταυρός μου,
βαρύς! Ξέρεις μὲ τί εῑναι φορτωμένα
τὰ ξύλα του ποὺ θὰ δεχτοὺν ἐμένα;
Μ' αἰώνων ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ (1862-1924)
νὰ φέρη τὸν σταυρὸ τοῦ Ἰησοῦ στὸν ὦμο.
Μετρῶντας τὸν ἀμέτρητο τὸ δρόμο
τρέμουν τὰ γόνατά του, ὁ ἱδρώς του στάζει.
Ἀγκομαχᾶ, τὰ κόκκαλά του τρίζουν,
σὰ νὰ σηκώνη ἀσήκωτο μολύβι,
σὰ να σηκώνη βράχο σκύβει, σκύβει
κι ἀυτοὶ τὸν σπρώχνουν, τὸν γελοῦν, τὸν βρίζουν.
Κι αὐτοὶ γελοὺν κι ἐκεῖνος κρυφοκλαίει,
καὶ μόνον ὁ κατάδικος, σιμά του
βαδίζοντας τὸ δρόμο τοῦ θανάτου
τὸν συμπαθεῖ, τὸν συμπονεῖ, τοῦ λέει:
-Βαρύς, δυστυχισμένε εἶν' ὁ σταυρός μου,
βαρύς! Ξέρεις μὲ τί εῑναι φορτωμένα
τὰ ξύλα του ποὺ θὰ δεχτοὺν ἐμένα;
Μ' αἰώνων ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ (1862-1924)
Φέρτε γυναίκες το πικρό νερό
Να πιούμε για τον ήλιο
Να πιούμε για τον Κύρη μας που πάει να Σταυρωθεί.
Φέρτε γυναίκες μαύρα ρούχα
Και τη φωνή σας τη σπαραχτική
Ομάδι να θρηνήσουμε πριν κατεβεί στον Άδη.
Φέρτε γυναίκες τη βαθειά σιωπή
Να σκεπαστούμε, να πενθήσουμε
τον πόνο του Θεού που απλώθηκε
απ΄ τ΄ανοιγμένα του τα χέρια
Φέρτε γυναίκες το βαρύ καημό
μέσα στις μέρες τις εφτά
στην Εκκλησιά γονατιστοί
για να τον αναστήσουμε.
Τάκης Σωτήρχος
Να πιούμε για τον ήλιο
Να πιούμε για τον Κύρη μας που πάει να Σταυρωθεί.
Φέρτε γυναίκες μαύρα ρούχα
Και τη φωνή σας τη σπαραχτική
Ομάδι να θρηνήσουμε πριν κατεβεί στον Άδη.
Φέρτε γυναίκες τη βαθειά σιωπή
Να σκεπαστούμε, να πενθήσουμε
τον πόνο του Θεού που απλώθηκε
απ΄ τ΄ανοιγμένα του τα χέρια
Φέρτε γυναίκες το βαρύ καημό
μέσα στις μέρες τις εφτά
στην Εκκλησιά γονατιστοί
για να τον αναστήσουμε.
Τάκης Σωτήρχος
Τετάρτη 4 Απριλίου 2012
ΣΥΝΔΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΟΡΤΗΣ
Τώρα είν΄Άγια Σαρακοστή ψαλτοτράγουδο
Έφτασαν οι Άγιες ημέρες της περισυλλογής και της χαρμολύπης.
Μέρες Μεγάλες, που συγκροτούν τη Μεγάλη Εβδομάδα του χρόνου και δεν αφήνουν περιθώρια για πανηγυρικούς και τυμπανοκρουσίες.
Η Εκκλησία και ο λαός μας βιώνει το Μεγαλοβδόμαδο και το Πάσχα πολύ έντονα.
Όλοι οι τομείς της ζωής του Έλληνα -Χριστιανού θυμίζουν Σταύρωση και Ανάσταση. Θυμίζουν πόσο πολύ έχει μπολιαστεί με αξίες της Χριστιανικής πίστης που τον κράτησαν ζωντανό στις μεγάλες ιστορικές περιπέτειες του λαού μας και του δίνουν τη δύναμη να παλεύει με αισιοδοξία και πίστη στις προσωπικές του περιπέτειες
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να΄ναι ήρεμος να΄ναι άκακος. Λίγο ψωμί, λίγο κρασί Χριστούγεννα και Ανάσταση» που λέει και ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να΄ναι ήρεμος να΄ναι άκακος τραγούδι
Θα προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν να δώσουμε το περίγραμμα αυτών των ημερών μέσα από την παράδοση μας, εκκλησιαστική, λαϊκή και λογοτεχνική
Αύριο θα προσεγγίσουμε την Ανάσταση του Λαζάρου που αποτελεί το προανάκρουσμα της Ανάστασης και συμπυκνώνει όλη την αλήθεια της πίστης μας για το ζήτημα του θανάτου.
Η Θριαμβευτική Είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και η εκδίωξη των εμπόρων – τοκογλύφων από το Ναό κατά την Κυριακή των Βαΐων, μας εισάγει στη Μεγάλη Εβδομάδα
Βράδια Μεγαλοβδομαδιάτικα περίλυπα
μες στις πενθοφορούσες εκκλησίες,
με τις μελωδικές και τις αργόσυρτες
και τις λυπητερές ακολουθίες….
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυχτός….
Φέρτε γυναίκες το πικρό νερό Ποίημα του Τάκη Σωτήρχου
Φέρτε γυναίκες το πικρό νερό
Να πιούμε για τον ήλιο
Να πιούμε για τον Κύρη μας που πάει να Σταυρωθεί.
Φέρτε γυναίκες μαύρα ρούχα
Και τη φωνή σας τη σπαραχτική
Ομάδι να θρηνήσουμε πριν κατεβεί στον Άδη.
Φέρτε γυναίκες τη βαθειά σιωπή
Να σκεπαστούμε, να πενθήσουμε
τον πόνο του Θεού που απλώθηκε
απ΄ τ΄ανοιγμένα χέρια
Φέρτε γυναίκες το βαρύ καημό
μέσα στις μέρες τις εφτά
στην Εκκλησιά γονατιστοί
για να τον αναστήσουμε.
Την Κυριακή το βράδυ πρώτο σήμαντρο
για την ακολουθία του Νυμφίου.
« Την Απαρχή παθών» διάβασε ο Γέροντας
μες στις σελίδες του ιερού βιβλίου.
Η Είσοδος του Χριστού στη μοναξιά.
Κείμενο του Antony Bloom
Βράδυ Δευτέρας. Για τις πέντε φρόνιμες
και για τις πέντε ανόητες παρθένες.
Κι έγειραν ως και οι εικόνες οι αμίλητες
και άκουγαν σκεφτικές και λυπημένες.
Τον νυμφώνα σου βλέπω Ύμνος της Εκκλησίας μας
Κείμενο και ελεύθερη απόδοση
Τρίτη το βράδυ. Ως πέρα μοσχοβόλησε
« της αλειψάσης γυναικός» το μύρο.
Της Κασσιανής γλυκόφωνο τροπάριο
και «μετανοίας στεναγμοί» τριγύρω.
Τροπάριο της Κασσιανής
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Τετάρτη βράδυ. Δείπνος Μυστικός
και η Θεϊκή ταπεινοσύνη στο Νιπτήρα.
Κι έχουμε συνηθίσει απλά να ψάλλουμε
και εμείς τα Πάθη στη φτωχή μας λύρα.
Του Δείπνου Σου του Μυστικού
Άχραντα Μυστήρια Ποίημα της Κατίνας Παπά
ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ (Κατίνα Παπά)
Άχραντα Μυστήρια
Σώμα του Κυρίου, που ζυμώνεσαι με τη σάρκα μου
Αίμα του Κυρίου που κυλάς μέσα στις φλέβες μου.
Άχραντα Μυστήρια
Που πεθαίνετε μαζί μου.
Άχραντα Μυστήρια
Σώμα και Αίμα του Κυρίου Μου θα αναστηθώ μαζί σας …
Ο Χριστός ανατρέποντας τη λογική της κοινωνίας των δυνατών αυτού του κόσμου παραδίδει το Σώμα Του και το Αίμα Του ώστε να μένουμε για πάντα ενωμένοι μαζί Του και μεταξύ μας. Ενωμένοι με το δεσμό της αγάπης και της ειρήνης του Χριστού.
Αν δεν ήξερες πως Εκείνος σε βλέπει Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου
Από τη Δοκιμασία
Αν δεν ήξερες πως Εκείνος σε βλέπει
Αν δεν ήσουνα σίγουρος για τις ανάσες των άστρων
Πίσω απ΄τα μεγάλα σύννεφα
Αν δεν άκουγες τα μακρόθυμο χαμόγελό Του
Πίσω απ΄τα σύρματα της βροχής
Πώς θα ζέσταινες τις νύχτες σου
Πώς θα περπάταγες τόσον καιρό
Έξω απ΄τα τείχη όπου φυτρώνουν αγκάθια και τσουκνίδες
Γύρω από τον τετράψηλο πύργο
Που δεν έχει παράθυρα
Που δεν έχει ούτε πόρτα ούτε σκάλα
Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματά μας, κάναμε την προσευχή μας και λέγαμε πως δύο και δύο κάνουν τέσσερα
Τώρα δυο λουλούδια και δυο αχτίνες δεν κάνουν τέσσερα,
κάνουν την ψυχή μας
Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυο – κάνουν ένα Θεό.
Κι ένας Θεός κάνει όλα.
Λοιπόν η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσο κάνει;
Ο δάσκαλος δεν ξέρει
Εμείς το ξέρουμε πως κάνει ένα
Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου ,
σήμερα που ξεχάσαμε όλα τα βιβλία.
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ τραγούδι
Μεγάλη Πέμπτη. Δώδεκα Ευαγγέλια.
Η προδοσία του μαθητή και φίλου,
ο Πέτρος, ο Πιλάτος, το Πραιτώριο,
και « Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…»
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου
Κείμενο και ελεύθερη απόδοση από τον
Παρασκευή πρωί η Αποκαθήλωση. Άκρα ταπείνωση. Η σωτηρία μας τελείται εν σιωπή.
Δος μου τούτον τον ξένον Ύμνος της Εκκλησίας
Σε τον αναβαλλόμενον το φως
Παρασκευή το βράδυ ο Επιτάφιος.
Πλήθος κεριά μες στη γλυκιά εσπέρα,
κι όλος ο κόσμος, ψάλτες και εξαπτέρυγα,
να σιγολέν το « ω γλυκύ μου ΄Εαρ…»
-----------------------------------------------------------------------
Επιτάφιος θρήνος
Ο Λαός μας θρήνησε με τον τρόπο που ήξερε να μοιρολογεί τον μονογενή γιο της Παναγιάς
Σήμερα μαύρος ουρανός. Μοιρολόι
Οι ποιητές μας, ακόμα και αυτοί που δήλωναν ότι δεν συμμερίζονται τη Χριστιανική πίστη ασχολήθηκαν ιδιαίτερα έντονα με τα βασανισμένα πρόσωπα του Χριστού και της Παναγίας και ταύτισαν την κάθε πονεμένη μάνα μαζί της. Η επιρροή από την Εκκλησιαστική παράδοση είναι πάρα πολύ έντονη
Η μάνα του Χριστού Κώστα Βάρναλη.
Οι πόνοι της Παναγιάς τραγούδι
Βράδια Μεγαλοβδομαδιάτικα περίλυπα…
Κι όπως θλιμμένα ανιστορούν τα Πάθη,
με ελπίδες χρυσοφόρες ετοιμάζουνε
το βράδυ της Ανάστασης που θα΄ρθει.
Γιατί η Ανάσταση προετοιμάζεται ήδη. Από το βράδυ της Μ. Παρασκευής οι Εκκλησιές λαμπροφορούν και η κάθοδος του Χριστού στον Άδη σημαίνει την έναρξη της πορείας του προς τη νίκη του θανάτου.
Ο Άδης θα πικρανθεί και πάλι και ο θάνατος δεν θα έχει οριστική ισχύ. Ο Κύριος θα απλώσει τα χέρια και θα σηκώσει τους πεσμένους ανθρώπους . Άλλωστε είναι Κύριος της Αγάπης, Κύριος Ισχυρός, Κύριος Κραταιός, Κύριος των Δυνάμεων, Βασιλεύς της Δόξης που βγαίνει μέσα από το μαρτύριο της αγάπης Του που μας καταδιώκει στους αιώνες. Είναι Θεός ζώντων γιατί και οι νεκροί μας ακόμα προσμένουν την ώρα που θα σημάνει και τη δική τους Ανάσταση. Το προανάκρουσμα είναι η Ανάσταση του Χριστού, του πρωτότοκου των νεκρών που θα φέρει με όλη του τη δύναμη και τη δική μας αν το θέλουμε, περνώντας μας μέσα από το πέλαγος της αγάπης Του, χαρίζοντας μας ζωή με νόημα και ελπίδα κοντά Του για πάντα.
Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί… Πάσχα Κυρίου Πάσχα
Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα τραγούδι
Έφτασαν οι Άγιες ημέρες της περισυλλογής και της χαρμολύπης.
Μέρες Μεγάλες, που συγκροτούν τη Μεγάλη Εβδομάδα του χρόνου και δεν αφήνουν περιθώρια για πανηγυρικούς και τυμπανοκρουσίες.
Η Εκκλησία και ο λαός μας βιώνει το Μεγαλοβδόμαδο και το Πάσχα πολύ έντονα.
Όλοι οι τομείς της ζωής του Έλληνα -Χριστιανού θυμίζουν Σταύρωση και Ανάσταση. Θυμίζουν πόσο πολύ έχει μπολιαστεί με αξίες της Χριστιανικής πίστης που τον κράτησαν ζωντανό στις μεγάλες ιστορικές περιπέτειες του λαού μας και του δίνουν τη δύναμη να παλεύει με αισιοδοξία και πίστη στις προσωπικές του περιπέτειες
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να΄ναι ήρεμος να΄ναι άκακος. Λίγο ψωμί, λίγο κρασί Χριστούγεννα και Ανάσταση» που λέει και ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να΄ναι ήρεμος να΄ναι άκακος τραγούδι
Θα προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν να δώσουμε το περίγραμμα αυτών των ημερών μέσα από την παράδοση μας, εκκλησιαστική, λαϊκή και λογοτεχνική
Αύριο θα προσεγγίσουμε την Ανάσταση του Λαζάρου που αποτελεί το προανάκρουσμα της Ανάστασης και συμπυκνώνει όλη την αλήθεια της πίστης μας για το ζήτημα του θανάτου.
Η Θριαμβευτική Είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και η εκδίωξη των εμπόρων – τοκογλύφων από το Ναό κατά την Κυριακή των Βαΐων, μας εισάγει στη Μεγάλη Εβδομάδα
Βράδια Μεγαλοβδομαδιάτικα περίλυπα
μες στις πενθοφορούσες εκκλησίες,
με τις μελωδικές και τις αργόσυρτες
και τις λυπητερές ακολουθίες….
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυχτός….
Φέρτε γυναίκες το πικρό νερό Ποίημα του Τάκη Σωτήρχου
Φέρτε γυναίκες το πικρό νερό
Να πιούμε για τον ήλιο
Να πιούμε για τον Κύρη μας που πάει να Σταυρωθεί.
Φέρτε γυναίκες μαύρα ρούχα
Και τη φωνή σας τη σπαραχτική
Ομάδι να θρηνήσουμε πριν κατεβεί στον Άδη.
Φέρτε γυναίκες τη βαθειά σιωπή
Να σκεπαστούμε, να πενθήσουμε
τον πόνο του Θεού που απλώθηκε
απ΄ τ΄ανοιγμένα χέρια
Φέρτε γυναίκες το βαρύ καημό
μέσα στις μέρες τις εφτά
στην Εκκλησιά γονατιστοί
για να τον αναστήσουμε.
Την Κυριακή το βράδυ πρώτο σήμαντρο
για την ακολουθία του Νυμφίου.
« Την Απαρχή παθών» διάβασε ο Γέροντας
μες στις σελίδες του ιερού βιβλίου.
Η Είσοδος του Χριστού στη μοναξιά.
Κείμενο του Antony Bloom
Βράδυ Δευτέρας. Για τις πέντε φρόνιμες
και για τις πέντε ανόητες παρθένες.
Κι έγειραν ως και οι εικόνες οι αμίλητες
και άκουγαν σκεφτικές και λυπημένες.
Τον νυμφώνα σου βλέπω Ύμνος της Εκκλησίας μας
Κείμενο και ελεύθερη απόδοση
Τρίτη το βράδυ. Ως πέρα μοσχοβόλησε
« της αλειψάσης γυναικός» το μύρο.
Της Κασσιανής γλυκόφωνο τροπάριο
και «μετανοίας στεναγμοί» τριγύρω.
Τροπάριο της Κασσιανής
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Τετάρτη βράδυ. Δείπνος Μυστικός
και η Θεϊκή ταπεινοσύνη στο Νιπτήρα.
Κι έχουμε συνηθίσει απλά να ψάλλουμε
και εμείς τα Πάθη στη φτωχή μας λύρα.
Του Δείπνου Σου του Μυστικού
Άχραντα Μυστήρια Ποίημα της Κατίνας Παπά
ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ (Κατίνα Παπά)
Άχραντα Μυστήρια
Σώμα του Κυρίου, που ζυμώνεσαι με τη σάρκα μου
Αίμα του Κυρίου που κυλάς μέσα στις φλέβες μου.
Άχραντα Μυστήρια
Που πεθαίνετε μαζί μου.
Άχραντα Μυστήρια
Σώμα και Αίμα του Κυρίου Μου θα αναστηθώ μαζί σας …
Ο Χριστός ανατρέποντας τη λογική της κοινωνίας των δυνατών αυτού του κόσμου παραδίδει το Σώμα Του και το Αίμα Του ώστε να μένουμε για πάντα ενωμένοι μαζί Του και μεταξύ μας. Ενωμένοι με το δεσμό της αγάπης και της ειρήνης του Χριστού.
Αν δεν ήξερες πως Εκείνος σε βλέπει Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου
Από τη Δοκιμασία
Αν δεν ήξερες πως Εκείνος σε βλέπει
Αν δεν ήσουνα σίγουρος για τις ανάσες των άστρων
Πίσω απ΄τα μεγάλα σύννεφα
Αν δεν άκουγες τα μακρόθυμο χαμόγελό Του
Πίσω απ΄τα σύρματα της βροχής
Πώς θα ζέσταινες τις νύχτες σου
Πώς θα περπάταγες τόσον καιρό
Έξω απ΄τα τείχη όπου φυτρώνουν αγκάθια και τσουκνίδες
Γύρω από τον τετράψηλο πύργο
Που δεν έχει παράθυρα
Που δεν έχει ούτε πόρτα ούτε σκάλα
Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματά μας, κάναμε την προσευχή μας και λέγαμε πως δύο και δύο κάνουν τέσσερα
Τώρα δυο λουλούδια και δυο αχτίνες δεν κάνουν τέσσερα,
κάνουν την ψυχή μας
Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυο – κάνουν ένα Θεό.
Κι ένας Θεός κάνει όλα.
Λοιπόν η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσο κάνει;
Ο δάσκαλος δεν ξέρει
Εμείς το ξέρουμε πως κάνει ένα
Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου ,
σήμερα που ξεχάσαμε όλα τα βιβλία.
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ τραγούδι
Μεγάλη Πέμπτη. Δώδεκα Ευαγγέλια.
Η προδοσία του μαθητή και φίλου,
ο Πέτρος, ο Πιλάτος, το Πραιτώριο,
και « Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…»
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου
Κείμενο και ελεύθερη απόδοση από τον
Παρασκευή πρωί η Αποκαθήλωση. Άκρα ταπείνωση. Η σωτηρία μας τελείται εν σιωπή.
Δος μου τούτον τον ξένον Ύμνος της Εκκλησίας
Σε τον αναβαλλόμενον το φως
Παρασκευή το βράδυ ο Επιτάφιος.
Πλήθος κεριά μες στη γλυκιά εσπέρα,
κι όλος ο κόσμος, ψάλτες και εξαπτέρυγα,
να σιγολέν το « ω γλυκύ μου ΄Εαρ…»
-----------------------------------------------------------------------
Επιτάφιος θρήνος
Ο Λαός μας θρήνησε με τον τρόπο που ήξερε να μοιρολογεί τον μονογενή γιο της Παναγιάς
Σήμερα μαύρος ουρανός. Μοιρολόι
Οι ποιητές μας, ακόμα και αυτοί που δήλωναν ότι δεν συμμερίζονται τη Χριστιανική πίστη ασχολήθηκαν ιδιαίτερα έντονα με τα βασανισμένα πρόσωπα του Χριστού και της Παναγίας και ταύτισαν την κάθε πονεμένη μάνα μαζί της. Η επιρροή από την Εκκλησιαστική παράδοση είναι πάρα πολύ έντονη
Η μάνα του Χριστού Κώστα Βάρναλη.
Οι πόνοι της Παναγιάς τραγούδι
Βράδια Μεγαλοβδομαδιάτικα περίλυπα…
Κι όπως θλιμμένα ανιστορούν τα Πάθη,
με ελπίδες χρυσοφόρες ετοιμάζουνε
το βράδυ της Ανάστασης που θα΄ρθει.
Γιατί η Ανάσταση προετοιμάζεται ήδη. Από το βράδυ της Μ. Παρασκευής οι Εκκλησιές λαμπροφορούν και η κάθοδος του Χριστού στον Άδη σημαίνει την έναρξη της πορείας του προς τη νίκη του θανάτου.
Ο Άδης θα πικρανθεί και πάλι και ο θάνατος δεν θα έχει οριστική ισχύ. Ο Κύριος θα απλώσει τα χέρια και θα σηκώσει τους πεσμένους ανθρώπους . Άλλωστε είναι Κύριος της Αγάπης, Κύριος Ισχυρός, Κύριος Κραταιός, Κύριος των Δυνάμεων, Βασιλεύς της Δόξης που βγαίνει μέσα από το μαρτύριο της αγάπης Του που μας καταδιώκει στους αιώνες. Είναι Θεός ζώντων γιατί και οι νεκροί μας ακόμα προσμένουν την ώρα που θα σημάνει και τη δική τους Ανάσταση. Το προανάκρουσμα είναι η Ανάσταση του Χριστού, του πρωτότοκου των νεκρών που θα φέρει με όλη του τη δύναμη και τη δική μας αν το θέλουμε, περνώντας μας μέσα από το πέλαγος της αγάπης Του, χαρίζοντας μας ζωή με νόημα και ελπίδα κοντά Του για πάντα.
Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί… Πάσχα Κυρίου Πάσχα
Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα τραγούδι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)