Σήμερα τα κόλλυβα των «ψυχών». Μια βαθιά μνήμη για όλους εκείνους που
σημάδεψαν την ζωή μας με τις μοναδικότητες τους. Τους ερωτευθήκαμε, τους
αγαπήσαμε, γονεϊκά, φιλικά, ερωτικά. Πονέσαμε, παλέψαμε και πληγωθήκαμε
μαζί τους, μα στο τέλος αναστηθήκαμε στην αγάπη. Και σήμερα
σωματοποιούμε την έλλειψη και την ορφάνια του βλέμματος μας, μέσα από
την νηστεία ως ένδειξη τιμής και σεβασμού σε όλους εκείνους που κράτησαν
κάποτε το χέρι μας, σε εκείνους που ακούμπησαν την καρδιά μας, και μας
επέτρεψαν να σμίξουμε τα χείλη μας, σε κοινές λέξεις για αξίες, πιστεύω
και όνειρα, σε αυτά τα φιλιά που μας γνώρισαν την αιωνιότητα μέσα στο
χρόνο. Μνήσθητι Κύριε των δούλων σου… Πατήρ Χαράλαμπος Λίβυος.
