Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Επίσκεψη στον Παράδεισο!!

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος
ανέλαβε να με ξεναγήσει.
(Έψαχνα πρόσωπα αγαπημένα. Πού να είναι άραγε;)
Περπατούσαμε δίπλα - δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους.
Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :
«Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις
που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής.»
Κοίταξα γύρω - γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς
αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες
σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον
δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μού είπε:
«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι
ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σ' αυτούς που τις ζήτησαν.»
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.
Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός
πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών» μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελος μου.
Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους
οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια.»
«Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά», απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις: «Ευχαριστώ Θεέ μου»!»

(Δεν βρήκα τα πρόσωπα που ψάχνω και μου λείπουν πάρα πολύ, αλλά σε ευχαριστώ Θεέ μου, που τους κράτησες στη ζωή μου για χρόνια.
Σ΄ ευχαριστώ για την αγάπη που πήρα και έδωσα. Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ.
Εύκολα και δύσκολα, όλα όμως χρήσιμα για να μου μάθουν κάτι .
Σε παρακαλώ μόνο, κράτα μας κοντά Σου, όλους, ζώντες και νεκρούς και βοήθησε μας στις τρικυμίες.
Προ πάντων όμως συγχώρεσε τα λάθη μας και αναπλήρωσε τις αδυναμίες μας.

Ομιλία στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών

Εκφωνήθηκε το πρωί στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξίου Πατρών από τη Θεολόγο του 6ου Γυμνασίου Παππά Μαρία

Μία των ημερών της δημιουργίας, λέει η Γραφή, άπλωσε ο Θεός στο θυσιαστήριο, πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο, το άγγιξε στα χείλη του εκλεκτού του προφήτη Ησαΐα και του είπε:
«Πορεύσου προς τον λαό μου και μίλα του.
Μίλα του τώρα που η καρδιά του σκλήρυνε, που τα μάτια του δεν βλέπουν καθαρά και τα αυτιά του δεν ακούνε.
Πλησίασε τον και απάντησε του σε μια μόνιμη απορία.
Αν αυτό που ζουν είναι όντως ζωή, αν υπάρχει μέλλον για να ελπίζουν αλλά και πώς μπορεί το παρόν να έχει νόημα και ελπίδα.»
Κι εκείνος, με τη φλόγα της αγάπης στα χείλη, πορεύτηκε και μίλησε και ιστόρησε στους ανθρώπους την εικόνα που τους ταιριάζει, σ' αυτή που πρέπει να μοιάσουν έστω και αν μείνουν λίγοι ,την εικόνα του Χριστού.
Από τότε πέρασαν αιώνες. Η εικόνα του Χριστού έγινε πραγματικότητα, όμως ο λαός του μοιάζει πολλές φορές να ζει ξανά την ίδια απορία.
Γι' αυτό χρειάζονται πάντα εκείνοι, που με τη φλόγα της αγάπης και το κάρβουνο στα χείλη, θα ιστορούν πάλι και πάλι μέσα από την ζωή τους, σε μια μόνιμη πορεία εξόδου, την εικόνα του Χριστού και θα απαντούν στις δικές μας απορίες.
Η Εκκλησία λοιπόν αναλαμβάνει σήμερα να προβάλλει και να γιορτάσει
τρεις τέτοιους πορευόμενους δασκάλους, που λαμπάδιασαν τη ζωή τους με την αγάπη του Χριστού, που γνώρισαν τα γράμματα όσο λίγοι, που κατέθεσαν επιστημονικό και κοινωνικό έργο τεράστιο, που πίστεψαν βαθιά και κάτω από τη σκέπη του σταυρού απαντούν στο λαό για αιώνες.
Είναι οι δάσκαλοι -προστάτες της Παιδείας στην Εκκλησιαστική συνείδηση - οι τρεις μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος, οι μελίρρυτοι ποταμοί της Σοφίας, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να αναφερθούμε σύντομα στη ζωή και το έργο τους, αν και πιστεύω πως όσα και αν αναφέρονταν πάλι θα ήταν λειψά και ανίκανα, για να χωρέσουν την αγωνία τους και τον αγώνα τους για την προκοπή του ανθρώπου.
Σημασία έχει, και σ' αυτό θα σταθούμε παραπάνω, ότι έκοψαν κομματάκια-κομματάκια την ψυχή τους και τη μοίρασαν αντίδωρο.
Η ζωή τους σημάδεψε τον τέταρτο και τις αρχές του πέμπτου αιώνα. Γεννημένοι και οι τρεις μέσα σε Χριστιανικό περιβάλλον, σπούδασαν τόσο τα Χριστιανικά γράμματα, όσο και την Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη. Έτσι αναδείχτηκαν κορυφαίοι όχι μόνο ως θεολόγοι, αλλά και ως φιλόσοφοι, ποιητές, επιστήμονες, ρήτορες.
Ειδικά ο Μ. Βασίλειος θεωρήθηκε για την εποχή του αυθεντία τόσο ως θεολόγος όσο και ως μαθηματικός, νομικός, φιλόλογος, αστρονόμος, γιατρός.
Φόρεσαν το μοναχικό σχήμα, μοιράζοντας προηγουμένως την περιουσία τους στους φτωχούς.
Έγιναν ιεράρχες έπειτα από πολύ σοβαρό προβληματισμό και αποφάσισαν να θέσουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου.
Η ζωή τους ήταν ασυμβίβαστη με την αδικία της κοσμικής εξουσίας, επομένως και μαρτυρική. Η θέση του ιεράρχη τους πρόσφερε πρωτείο θυσίας και μέσα από την θυσία ερχόταν χωρίς να το επιδιώκουν η τιμή και η αγάπη από τον λαό.
Έκαναν και οι τρεις βίωμα τα λόγια του Χριστού όταν έλεγε «Ποτέ να μην κρατήσετε τίποτε για τον εαυτό σας» (Μοιράστε τη ζωή σας δωρεάν αν θέλετε να σας μείνει λίγη αξιοπρέπεια λέει ο ποιητής αντίστοιχα σήμερα ) καθώς και τα προφητικά λόγια «Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Όμως μην φοβηθείτε από αυτούς που μπορούν να σας κάνουν κακό στο σώμα σας, την ψυχή σας κανείς δεν μπορεί να την καταστρέψει αν εσείς δεν του το επιτρέψετε»
Υπέφεραν δίνοντας μαρτυρία ζωής και πληρώνοντας ακριβά το κόστος της αλήθειας ,ανυποχώρητοι έφτασαν ως το τέλος.
Έτσι ο Βασίλειος αντιμετώπισε με θάρρος την κρατική αυθαιρεσία,
ο Γρηγόριος αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον Πατριαρχικό θρόνο της Κων/λης , γιατί έγινε δυσάρεστος στη βασιλική αυλή και ο Χρυσόστομος πέθανε από τις κακουχίες οδοιπορώντας από εξορία σε εξορία.
Οι τρεις ιεράρχες είναι πολύπλευρες προσωπικότητες, άνθρωποι της θεωρίας αλλά και της πράξης. Κορυφαίοι δάσκαλοι αλλά και κοινωνικοί εργάτες γιατί γνώριζαν καλά, πως τα λόγια χωρίς αντίστοιχη πράξη δεν είναι παρά « λόγια κενά των ποιητών πάνω σε δρόμους ποδοπατημένους».
Συνοψίζοντας την προσφορά τους μπορούμε να την εντάξουμε σε δύο άξονες, αλληλοεξαρτώμενους. Κάτι σαν το σχήμα του Σταυρού
Ας ορίσουμε, ως πρώτο άξονα αυτόν που αναφέρεται στην κοινωνική τους προσφορά.
Σε μια εποχή που η κρατική μέριμνα ήταν τελείως ανύπαρκτη και οι αδύνατοι καταδικασμένοι η φωνή τους ακούγεται απαιτητική προς τους κυβερνήτες και τους πλούσιους.
Έτσι ο Μ. Βασίλειος θα πει κατηγορώντας και θα διεκδικήσει για λογαριασμό των φτωχών «ότι το ψωμί, που εσύ πετάς είναι του πεινασμένου, το παραπανίσιο ρούχο και παπούτσι είναι του γυμνού και του ξυπόλυτου» και ο Χρυσόστομος για το ίδιο θέμα θα πει
«Δεν υπάρχει περιουσία που να μην είναι προϊόν κλοπής. Και αν ακόμα πεις ότι την κληρονόμησες , τότε κάποιος πριν από σένα έκλεψε για χάρη σου» και αλλού όταν κάποιος κατηγορούσε τους φτωχούς που πάλευαν για το ψωμί τους τον κατακεραυνώνει λέγοντας «δεν φρίττεις άνθρωπε, δεν κοκκινίζεις από ντροπή, όταν χαρακτηρίζεις επιτιθέμενο αυτόν που παλεύει για το ψωμί του και όχι αυτόν που του κλέβει τη μπουκιά από το στόμα;»
Δεν σταματούν όμως στη στείρα κριτική, αλλά προχωρούν στην πράξη.
Έτσι ο Μ. Βασίλειος χτίζει την περίφημη Βασιλειάδα, ένα συγκρότημα ιδρυμάτων, όπου περιθάλπει αρρώστους, φτωχούς και καταφρονεμένους μοιράζοντας την προσωπική του περιουσία και αναλώνοντας τον εαυτό του, αξιοποιώντας τις ιατρικές του γνώσεις.
Εκεί πλένει ο ίδιος τις πληγές των λεπρών τα βράδια και διδάσκει στους γύρω του την ιερουργία της ζωής. Τους μαθαίνει πώς να αντιμετωπίζουν τον ανθρώπινο πόνο, πώς να ξεπερνούν τις προκαταλήψεις και να αναγνωρίζουν τους ανθρώπους όχι από το πρόβλημά τους, ο τυφλός, ο λεπρός ο γέρος αλλά από το όνομά τους.
Στην ίδια γραμμή και ο Χρυσόστομος έγινε τα πάντα για όλους.
Στηρίζει τους ξένους, τους φτωχούς, τους φυλακισμένoυς, τους αρρώστους, τα ορφανά.
Διεκτραγωδεί την ορφάνια των πολιτών μέσα στην ίδια τους τη χώρα και χτυπάει το σάπιο κατεστημένο κοσμικό αλλά και εκκλησιαστικό.
Τέλος ο Γρηγόριος αγωνίζεται για την δημιουργία θεσμών, μέσα από τους οποίους θα βρίσκουν λύσεις με αξιοπρέπεια και σεβασμό τα κοινωνικά προβλήματα. Ζητάει από το νόμο ίση μεταχείριση για όλους, πλούσιους και φτωχούς, άνδρες και γυναίκες.
Ριζωμένη πεποίθηση σε όλους η πίστη πως ο κάθε συνάνθρωπος είναι μοναδικός και εικόνα του Θεού.
Επομένως και οι κοινωνικές τους ιδέες είναι η ισότητα και η κοινοκτημοσύνη. «Αν- λένε- με τον ίδιο τρόπο μετέχουμε στο Σώμα και στο Αίμα του Χριστού, γιατί θα πρέπει να μοιραζόμαστε το ψωμί με την λογική του αρπαχτικού.»
Αλλά ας περάσουμε στο δεύτερο άξονα της προσφοράς τους.
Την προσφορά τους στα γράμματα.
Ακούραστοι εργάτες του πνεύματος, αναλώθηκαν στη μελέτη και συγγραφή κειμένων, στη θεσμοθέτηση των κανόνων του κοινοβιακού μοναχισμού, στην απάντηση της ορθοδοξίας κατά των αιρέσεων, στην ανάπτυξη της λειτουργικής παράδοσης, στην ερμηνευτική κειμένων, στην ποιητική προσφορά, στην ιεραποστολική δράση. Σε κάθε έναν από τους τομείς αυτούς άφησαν μια σπουδαία παρακαταθήκη στην εκκλησία.
Ας σταθούμε για λίγο μόνο σε δύο σημεία από τα παραπάνω. Στο πνευματικό άνοιγμα που έκαναν προς τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και στις απόψεις τους για την παιδεία, που τους κατοχυρώνουν στην συνείδηση της Εκκλησίας εκτός όλων των άλλων ως προστάτες των γραμμάτων.
Οι τρεις ιεράρχες έζησαν σε μια εποχή κατά την οποία η πρόκληση της γνώσης ήταν ανοιχτή. Η πίστη οριοθετούνταν. Το παλιό και το καινούριο πάλευε σκληρά.
Ο ειδωλολατρικός κόσμος ακόμα καταδίωκε τους Χριστιανούς, παρά το γεγονός ότι ζούσε την παρακμή του, ενώ οι πληγές από τους διωγμούς ήταν ακόμα ανοιχτές.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι καμία άλλη πίστη στον κόσμο δεν έδωσε τόσους ποταμούς αιμάτων και τόσες χιλιάδες μαρτύρων από τους οπαδούς της, όσο η Χριστιανική πίστη.
Συνέπεια αυτού ήταν, οι Χριστιανοί με τη σειρά τους να αρνούνται ό,τι προέρχονταν από τον ειδωλολατρικό κόσμο ακόμα και αν ήταν ωφέλιμο, κάτι που είναι ιστορικά εξηγήσιμο αλλά όχι και πάντα δικαιολογημένο.
Η προκατάληψη αυτή όμως γινόταν φραγμός για τη γνώση και αφετηρία αποκλεισμών από την Εκκλησία.
Σ' αυτή τη χρονική στιγμή, την τόσο προκλητική οι τρεις ιεράρχες ήρθαν για να ξαναθυμίσουν με τη στάση τους τα λόγια του Χριστού.
«Δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτε. Γνωρίστε την αλήθεια και αυτή θα σας ελευθερώσει.»
Με το σκεπτικό αυτό προσέγγισαν την Αρχαία Ελληνική σκέψη, την οποία μελέτησαν σε βάθος. Έτσι δημιούργησαν νέα πολιτιστικά δεδομένα.
Έσμιξαν την αγάπη και τον δυναμισμό της Χριστιανικής πίστης, με την φιλοσοφική αφαίρεση του αρχαίου Ελληνισμού και έβαλαν τις βάσεις για την δημιουργία του μετέπειτα Βυζαντινού πολιτισμού.
Αγωνίστηκαν για να γκρεμιστεί η προκατάληψη των Χριστιανών για τον Αρχαίο κόσμο και προέτρεπαν τους νέους να γνωρίζουν και να επιλέγουν ό,τι είναι ωφέλιμο όπως η μέλισσα τη γύρη από τα λουλούδια..
Στις μέρες μας που ζούμε μια νέα πρόκληση, έτσι όπως έρχεται μέσα από την έκρηξη της επιστήμης και της τεχνoλoγίας με τις τρομερές δυνατότητες που διαθέτουν, οι τρεις ιεράρχες μας επαναλαμβάνουν το ίδιο
Πως πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά στα μηνύματα των καιρών και να μην φοβόμαστε. Στο χέρι μας είναι να μην μας ξεγελούν οι καιροί αν ξέρουμε να επιλέγουμε το ωφέλιμο για την ψυχή μας
Επομένως το πρόβλημα κάθε εποχής είναι πρόβλημα παιδείας που ξέρει να σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο.
Και το πρόβλημα αυτό είναι πρόβλημα όλης της κοινωνίας,
Μικροί μαθητές, μικρές μου μαθήτριες , αγαπητοί συνάδελφοι
Τώρα που η θάλασσα των πληροφοριών μεγαλώνει γύρω μας, μα το μελάνι της γνώσης σώνεται , τώρα που ο κίνδυνος δεν είναι πια μήπως οι μηχανές σκέπτονται σαν άνθρωποι, αλλά οι άνθρωποι σαν μηχανές και ο φόβος , το άγχος και η ανησυχία απλώνουν τα πλοκάμια γύρω μας, κάνοντας μια μικρή περιδιάβαση στα λόγια των Τριών Ιεραρχών ακούμε με ρωμαλέο λόγο να μας λένε
Εσείς που ζείτε σε μια δύσκολη εποχή, εσείς που καθημερινά εκφράζεστε λέγοντας πως έγινε η απώλεια συνήθεια σας, εσείς που καθημερινά πνίγεστε μέσα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εν ονόματι της εκπαίδευσης πνίγει την Παιδεία σε σας λοιπόν μιλάμε με λόγο διαχρονικό και γι΄αυτό πάρα πολύ μοντέρνο ταυτόχρονα.
Εσείς που διανύετε το πέλαγος της εφηβικής ηλικίας όπως λέει ο Χρυσόστομος, που ζείτε τον καιρό της τρικυμίας του νου, του κορμιού και της ψυχής, εσείς που διαθέτετε την ορμητικότητα και το πείσμα αλλά και την ανθρωπιά και την επιθυμία να διορθώσετε την αδικία που υπάρχει στον κόσμο, εσείς οι έφηβοι
Εκτιμήστε τη γνώση . Προσεγγίστε την με σκληρή προσπάθεια και συντονισμένη δουλειά, ανακαλύπτοντας από νωρίς τις κλίσεις σας για να την κατακτήσετε.
Δεν θα μάθετε παίζοντας, θα μάθετε μοχθώντας και παλεύοντας σκληρά, γιατί η μόρφωση έχει ρίζες πικρές αλλά καρπούς γλυκύτατους.
Γι΄ αυτό είναι Σταυρός και Ανάσταση μαζί.
Και όταν μιλάμε για μόρφωση δεν εννοούμε την πληθώρα των πληροφοριών εννοούμε το καταστάλαγμα της ψυχικής καλλιέργειας όταν αυτές ξεχαστούν, εννοούμε το συνδυασμό γνώσης και αρετής γιατί μόνο τότε η παίδευση γίνεται όπλο δικαιοσύνης και όχι όπλο θανάτου
Και σε σας και σε μας τους μεγαλύτερους γονείς και δασκάλους σας μας παραγγέλνουν
Σταθείτε στην πέτρα που λέγεται πίστη και μη φοβάστε τίποτε. Όσο και αν τα κύματα είναι δυνατά, όσο και αν η τρικυμία λυσσομανά ο Χριστός είναι η πέτρα της ζωής μας ικανή να μας στηρίξει απέναντι σε κάθε φόβητρο. Η δική Του δύναμη στεριώνει την ελπίδα.
Κοιτάξτε τα είδωλα από πολύ κοντά και τότε από μόνα τους πέφτουν γιατί καμώνονται τα σπουδαία μόνο και μόνο επειδή διαθέτουν ένα καλοφτιαγμένο λούστρο που γρήγορα χάνεται με την πρώτη σταγόνα της βροχής.
Αγαπήστε τον εαυτό σας γιατί είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος, σεβαστείτε τον γιατί είναι εικόνα του Θεού και επιλέξτε το καλό γιατί το καλό εξασφαλίζει ελευθερία και είναι κατά το Χρυσόστομο πιο εύκολο στην ουσία αν το καλοσκεφτείτε από το κακό.
Και ύστερα αγαπήστε πολύ τη ζωή, τον άνθρωπο, την αρετή, το Θεό. Μακριά από μιζέριες και φτηνές κριτικές, αυτά δεν σας ταιριάζουν γιατί δείχνουν άνθρωπο απαίδευτο στην ψυχή.
Παλέψτε στην πράξη. Απαντήσετε με την κοινωνική προσφορά και τη δράση στις προκλήσεις της εποχής στο δίλλημα , αν είναι ευχή ή κατάρα να γεννιέσαι σε μια ενδιαφέρουσα εποχή.
Ιδιαίτερα σε μας τους μεγαλύτερους που η πολιτεία μας όρισε για δασκάλους σας, μας παραγγέλνουν να μείνουμε για πάντα μαθητές παρά τους πόδας τέτοιων δασκάλων για να αξιωνόμαστε να σκάβουμε στην ψυχή σας και να φυτεύουμε το σπόρο της αλήθειας.
Έτσι όλοι μαζί μικροί και μεγάλοι θα καταφέρουμε να πούμε τα λιγοστά μας λόγια αφτιασίδωτα, όχι με επίθετα. αλλά με ουσιαστικά και ρήματα και να διαφυλάξουμε μέσα από ύβρεις και λοιδορίες ίσως πολλές φορές- την μοναδικότητα και την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου κρατώντας την αρμύρα της αλήθειας του Χριστού, που δεν είναι ψαλμοί για τις γριές και τραγουδάκια για παιδιά όπως ειρωνικά λένε κάποιοι - αλλά λόγος και πράξη που μεταμορφώνουν τον κόσμο.
Έτσι μέσα από τη γνώση, τη δράση, την προσφορά, τη σύγκρoυση γιατί όχι, θα ξεφύγουμε από την αρρωστημένη οικονομίστικη λογική, και παραμένοντας για πάντα μαθητές του Χριστού θα δώσουμε νόημα στη ζωή, για τώρα και για πάντα
Ας είναι συμπαραστάτες και καθοδηγητές στον αγώνα μας οι τρεις Ιεράρχες.
ΑΜΗΝ

Λόγοι Ιωάννου Χρυσοστόμου

ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ``ΚΑΚΟ``
(Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τὴν Α΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς, Ὁμιλία, θ΄, γ’.
Μετάφραση: Νικοπόλεως Μελέτιος.
Περιοδικό: Λυχνία Νικοπόλεως, Ἱ. Μ. Νικοπόλεως, Νοέμβριος 2010, Ἀρ. Φ. 328)

Σκοτάδι εἶναι τὸ κακό. Θάνατος εἶναι. Νύχτα εἶναι. Μιὰ κατάσταση τόσο κακή, ποὺ μᾶς κάνει καὶ δὲν βλέπουμε, ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τὰ βλέπαμε καὶ δὲν κάνουμε τίποτε ἀπὸ ἐκεῖνα, που ἦταν τὸ πιὸ καλὸ γιὰ μᾶς νὰ τὰ κάναμε!
Οἱ πεθαμένοι παίρνουν ἄσχημη ὄψη· δυσάρεστη σὲ μᾶς· καὶ γρήγορα βρωμᾶνε.
Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ψυχὲς ἐκείνων ποὺ ζοῦν βουτηγμένοι στὸ κακό. Εἶναι γεμᾶτες βρώμα καὶ δυσωδία.
Κλειστὰ τὰ μάτια. Σφιγμένα τὰ χείλη. Ἀκίνητοι καὶ ἄσειστοι, κολλημένοι στὸ κακό! Ὑπάρχει καὶ κάτι ἀκόμη χειρότερο.
Γιατί; Γιατί, αὐτοὶ εἶναι, τοὐλάχιστον, καὶ γιὰ τὰ δύο (σῶμα καὶ ψυχή), νεκροὶ καὶ πεθαμένοι. Ἐνῶ κάτι ἄλλοι ποὺ ζοῦν σωματικά, εἶναι γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὸ καλό, ἐντελῶς ἀναίσθητοι, ἐντελῶς πεθαμένοι, γεμᾶτοι ζωντάνια στὸ νὰ κάνουν τὸ κακό!...
Καὶ πάρε παράδειγμα:
Χτύπα πεθαμένο! Δὲν αἰσθάνεται τίποτε. Καὶ δὲν ἀντιδρὰ καθόλου! Καὶ ὅπως ἕνα ξύλο ἅμα πάρει φωτιὰ ``καίει``, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ ποὺ εχασε τὴν ζωή, ``καίει``, ἁπλὰ καίει. Χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιδράσει στὴν φωτιὰ ποὺ τὴν καίει! Καὶ ὅσο καὶ ἄν τὴν χτυπᾶς ἤ τὴν τρυπᾶς, τίποτε δὲν καταλαβαίνει, τίποτε δὲν τῆς προκαλεῖ πόνο! Καὶ δὲν πέφτει καθόλου ἔξω, αὐτὸς ποὺ θὰ εἰπεῖ, ὅτι ὁ ὑποδουλωμένος στὸ κακό, μπορεῖ νὰ συγκριθῆ μόνο μὲ τρελλό, ἤ μεθυσμένο!
Ὁ τρελλός, σὲ ὅ,τι καὶ ἄν κάμει βρίσκει κατανόηση· γιατὶ τὴν κακή του κατάσταση δὲν τὴν διάλεξε. Δὲν εἶναι προαιρέσεως τὸ νόσημά του, ἀλλὰ φύσεως. Απὸ ἄλλη αἰτία τοῦ ἦρθε. Ἀντίθετα, ἐκεῖνος ποὺ ζεῖ μὲ τὸ κακό, καὶ τὴν ἁμαρτία, πῶς νὰ βρεῖ κατανόηση; Πῶς νὰ τοῦ δείξει κανεὶς συμπόνια;
Ἀπὸ ποὺ μᾶς ξεφύτρωσε τὸ κακό;
Πῶς κατάντησαν τόσοι ἄνθρωποι στὸ κακό;
Ἀπὸ ποῦ; Μὲ ἐρωτᾶς; Πές το μου σύ. Ἀπὸ ποῦ μᾶς ξεφύτρωσαν τόσες ψυχικὲς ἀῤῥώστιες; Ἀπὸ ποῦ ἔρχεται ἡ φρενοβλάβεια; Ἀπὸ ποῦ ἡ ἀναισθησία; Ὄχι ἀπὸ τὴν χαλάρωση τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα;
Καὶ ἄν ακόμη καὶ τὰ σωματικά μας νοσήματα ξεκινᾶνε απὸ τὰ δικά μας λάθη, ἀπὸ δική μας κακὴ διάθεση καὶ κακὴ ἐπιλογή, πόσο πιὸ πολύ, σε κακή μας προαίρεση καὶ ἐπιλογή, ὀφείλονται τὰ ψυχικὰ καὶ πνευματικά μας ἀῤῥωστήματα.
Πῶς μᾶς κόλλησε ἡ μέθη; Ὄχι ἐπειδὴ δὲν φροντίσαμε νὰ συγκρατήσουμε τὶς ὀρέξεις μας; Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ μὲ ὅλα τὰ ψυχικά μας πάθη-ἀῤῥωστήματα. Ἀρχίζουν. Ἐμεῖς δὲν φροντίζομε νὰ τὰ χαλιναγωγήσουμε, νὰ τὰ κόψουμε, και μετὰ ῥιζώνουν καὶ γίνονται τόσο δυνατά, ποὺ ἡ δύναμη ἡ δική μας δὲν ἀρκεῖ πιὰ νὰ τὰ ξεριζώσει.
Γιὰ αὐτὸ ἀδελφοί μου, σᾶς παρακαλῶ: ὅσο εἶσθε ἀκόμα καλά, μὴ διστάζετε νὰ ἀναλάβετε κάθε κόπο, προκειμένου νὰ καταντήσετε νὰ σᾶς πιάσει ἡ πνευματικὴ νύστα, ποὺ κάνει τὸν κάθε ἄνθρωπο νὰ χάνει κάθε ὄρεξη γιὰ ζωὴ πνευματική· γιὰ ἀγώνα, ἀνάμεσα στὸ καλὸ καὶ στὸ κακό.
ΝΥΧΤΩΜΑ, ΞΥΠΝΗΜΑ-ΝΗΨΗ
(Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, ὅ. π.)
Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:
Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε τῆς ``νύκτας``. Δὲν κάνουμε ἔργα τοῦ σκότους. Μὰ δὲν ἀρκεῖ αὐτό. Δὲν κάνει ``νὰ κοιμόμαστε``! Ξύπνιοι πρέπει νὰ ζοῦμε. Μὲ τὰ μάτια ἀνοιχτά. Ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν στὸ σκοτάδι, καλὰ κοιμοῦνται. Ἔχουν τάχα καὶ ἄλλη ἐπιλογή; Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν μεθυσμένοι, ντοπαρισμένοι, ἀπὸ λάθος ἀντιλήψεις, καλὰ ζοῦν στὴν κοσμάρα τους, σὰν μεθυσμένοι. Ἐμεῖς ποὺ θέλουμε νὰ ζοῦμε στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, σὰν ἡμέρας τέκνα, ἔχουμε χρέος νὰ ἔχουμε τὰ μάτια μας ἀνοιχτά (Α΄ Θεσσαλ. 5, 5-8)
Στὸν κόσμο αὐτό, δὲν εἶναι δικό μας θέμα πότε ἔχουμε ἡμέρα καὶ πότε νύχτα· πότε ξημερώνει καὶ πότε νυχτώνει. Εἶτε τὸ θέλουμε, εἶτε ὄχι· εἴτε μᾶς ἀρέσει, εἴτε ὄχι, ἡ νύχτα καὶ ἡ ἡμέρα ἐναλάσσονται μὲ τὸν δικό τους ῥυθμό.
Μὰ στὴν περίπτωση τῆς νύχτας τῆς πνευματικῆς, στὴν ὁποία ἀναφερόμαστε, δὲν συμβαίνει τὸ ἴδιο. Ἐδῶ μπορεῖς νὰ ἔχεις τὰ μάτια ανοιχτά, ὅσο θελεις! Στὸ θέμα αὐτὸ μπορεῖς νὰ κρατᾶς τὰ μάτια σου ἀνοιχτὰ γιὰ πάντα.
Τῆς ψυχῆς τὰ μάτια ὁ ἄνθρωπος τὰ κλείνει μέν, ὅταν τὸ θέλει· ὅταν ἀφήσει νὰ κυριαρχήσει μέσα του τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία. Εἶναι καὶ αὐτὸ ζήτημα ὄχι τῆς φύσης ἀλλὰ τῆς προσωπικῆς μας διάθεσης. Οὐχὶ φύσεως, ἀλλὰ προαιρέσεως.
Ξύπνιοι νὰ εἴμαστε πρέπει! Τὸ λέω καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνω. Γιατὶ ἐδῶ, σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἔχουμε καὶ ανθρώπους ξύπνιους ποὺ κοιμοῦνται πιὰ βαθειά! Ἔχουμε καὶ ἀνθρώπους ποὺ ποτὲ δεν κάνουν κάτι τὸ καλό.
Καὶ γιὰ νὰ καταλήξουμε:
Δεν ἀρκεῖ νὰ μὴν ``κοιμᾶσαι``· δὲν ἀρκεῖ νὰ εἶσαι ``ξύπνιος``· πρέπει καὶ νὰ ξέρεις ποὺ κοιτᾶς καὶ γιατὶ κυττᾶς! Καὶ γιὰ να τὸ κάνεις αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχεις το νοῦ σου καθαρό.
Ὥστε, συμπεραίνει ὁ Ἅγιος: γρηγορήσεως ἐπίτασις η νῆψίς ἐστιν.
Πηγή:http://voutsinasilias.blogspot.com/2012/01/blog-post_7609.html

Γιορτή των Τριών Ιεραρχών.



Γιορτή της Παιδείας η μέρα τούτη! Απ’ την Ακαδημία των Αθηνών, το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας μας, μέχρι το Δημοτικό Σχολείο του πιο μικρού χωριού της Ελλάδας όλοι και όλα γιορτάζουν. Δάσκαλοι και μαθητές τιμούν τους Αγίους προστάτες τους, τα τρία φωτεινά αστέρια της Γνώσης που με την αγία ζωή τους και με την Χάρη του Θεού ως βοηθό τους έγιναν και φωτεινοί φάροι της Πίστης μας.
Εδώ και 900 περίπου χρόνια, στα τέλη του 11ου αιώνα μετά τη Γέννηση του Χριστού, φιλονικία είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους πνευματικούς ανθρώπους της Ρωμηοσύνης. Ποιος άραγε ήταν ο ανώτερος από τους τρείς Αγίους;
 Ο Μέγας Βασίλειος, που ήταν πιο φιλοσοφικός και αλύγιστος στην άμυνα;
 Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, που ήταν πιο θεολογικός και αγαπούσε περισσότερο την ποίηση;
 Ή μήπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που ήταν ευγλωττότερος και σαν ηγέτης πιο τολμηρός;
Και οι τρεις όμως είχαν πίστη μεγάλη, σοφία και μόρφωση σπάνια για την εποχή τους, αφοβία μπροστά στους ισχυρούς άρχοντες, αγάπη και φιλανθρωπία και είχαν καταβάλει σπουδαίο αγώνα για την σωτηρία των ψυχών και τον θρίαμβο της Βασιλείας του Θεού.
Και οι τρεις κατάφεραν να συνδυάσουν την σοφία του κόσμου τούτου, και μάλιστα την ελληνική, με την ορθόδοξη πίστη στον Σωτήρα Χριστό.
Τότε «μπήκε στην μέση» ο Άγιος Ιωάννης ο Μαυρόπους, Μητροπολίτης -τότε- Ευχαΐτων, και πρότεινε να γιορτάζονται από την Εκκλησία μας και οι τρεις Άγιοι μαζί, αφού είναι ισάξιοι και για να σταματήσουν οι φιλονικίες.
Έτσι, στις 30 Ιανουαρίου κάθε χρόνο τα σχολεία παραμένουν κλειστά και οι μαθητές μαζί με τους δασκάλους πηγαίνουν στην εκκλησία, για να τιμήσουν τους Αγίους προστάτες της Γνώσης και των Γραμμάτων.


Ο Μέγας Βασίλειος
Γεννήθηκε το 329 από ευσεβείς γονείς, τον Βασίλειο, που καταγόταν από τον Πόντο, και την Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καππαδοκία. Έζησε και έδρασε στα χρόνια του βασιλιά Ουάλη, στον οποίο και απέδειξε ότι ο Άρειος ήταν αιρετικός. Σπούδασε πολλές από τις γνωστές, τότε, επιστήμες. Μέχρι και στην Αθήνα έφτασε μαζί με τον φίλο του, Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, για να σπουδάσουν φιλοσοφία. Το 370 έγινε Αρχιεπίσκοπος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Εκεί έδωσε πολλούς αγώνες για χάρη της Ορθόδοξης πίστης. Μέχρι και τον ίδιο τον έπαρχο εξέπληξε. Έγραψε πάρα πολλά θεολογικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά έργα. Με αυτά, πολέμησε τις δοξασίες των αιρετικών και δίδαξε στο ποίμνιό του την αληθινή πίστη και πώς πρέπει να ζουν οι Χριστιανοί. Ήταν πράγματι ασκητής.
Κι ακόμη, ήταν εξαιρετικά φιλάνθρωπος και ελεήμων. Με απλοχεριά σκόρπιζε την αγάπη του στους εμπερίστατους συνανθρώπους του. Όχι μονάχα στα λόγια, αλλά και έμπρακτα, υλικά. Ίδρυσε γι’ αυτό την «Βασιλειάδα», δηλαδή μια σειρά από φιλανθρωπικά ιδρύματα –γηροκομεία, ορφανοτροφεία, πτωχοκομεία κ.ά.- που είχαν σκοπό να λιγοστέψουν τον πόνο των ανθρώπων. «Εκοιμήθη» σε μικρή σχετικά ηλικία: μόλις 49 ετών.
Στην οικογένεια του Μεγάλου Βασιλείου ανήκουν άλλοι 8 Άγιοι της Εκκλησίας μας: η γιαγιά του, Μακρίνα, ο πατέρας του, Βασίλειος, η μητέρα του, Εμμέλεια και τα αδέρφια του, Μακρίνα, Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης, Πέτρος, Ναυκράτιος και Θεοσέβεια!

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Γεννήθηκε το 329 στην Αριανζό της Καππαδοκίας από ειδωλολάτρες γονείς, τον Γρηγόριο και τη Νόννα. Μετά από τη γέννηση του Γρηγορίου και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, γίνονται Χριστιανοί και βαπτίζονται.
Τα εγκύκλια γράμματα διδάσκεται στη Ναζιανζό, ενώ τη μέση εκπαίδευση στην Καισάρεια. Εκεί γνωρίζεται με τον συμμαθητή του, Μ. Βασίλειο. Στη συνέχεια, φοιτά κοντά σε φημισμένους δασκάλους της ρητορικής και της φιλοσοφίας και τέλος, στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.
Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, χειροτονείται πρεσβύτερος από τον πατέρα του, που είχε ήδη γίνει επίσκοπος Ναζιανζού. Ο Άγιος προτιμά τη γαλήνη και την ηρεμία και αναχωρεί για ένα ησυχαστήριο στον Πόντο, κοντά στον φίλο του, Βασίλειο. Οι θερμές όμως παρακλήσεις των δικών του, τον κάνουν να επιστρέψει στην πατρίδα του και να τεθεί ξανά στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Μια σειρά θανάτων πληγώνουν την ψυχή του. Πεθαίνουν ο αδελφός του Καισάριος, η αδελφή του Γοργονία, ο πατέρας του και τέλος, η μητέρα του.
Στη συνέχεια πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, με τον πιο μαχητικό τρόπο υπερασπίζεται την Ορθοδοξία απέναντι στους Αρειανούς. Εκλέγεται Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, όμως σύντομα παραιτείται και αναχωρεί για την πατρίδα του, την Αριανζό, όπου εκοιμήθη ειρηνικά.
Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο με δογματικά, ερμηνευτικά, ηθικά και ασκητικά έργα, επιτάφιους λόγους, ύμνους και ποιήματα. Για την όλη του παρουσία, η Εκκλησία τον ονόμασε «Θεολόγο».

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Γεννήθηκε στην Αντιόχεια από ευσεβείς Χριστιανούς, τον Σεκούνδο και την Ανθούσα. Ευφυής καθώς ήταν διακρίθηκε στις επιστήμες και τα Γράμματα. Ο δάσκαλός του στην Ρητορική, ο ειδωλολάτρης Λιβάνιος, τον προόριζε για διάδοχό του.
Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με την μελέτη των Αγίων Γραφών. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του και μετά τον θάνατο της μητέρας του, αποφάσισε να αφοσιωθεί στον μοναχικό βίο. Πήγε στην έρημο και επιδόθηκε στην άσκηση και στην προσευχή.
Όταν επέστρεψε στην Αντιόχεια, χειροτονήθηκε διάκονος από τον Πατριάρχη Μελέτιο. Σε έξι χρόνια έγινε πρεσβύτερος και με αίτημα του βασιλιά, του κλήρου και του λαού -παρ’ όλο που ο ίδιος δεν ήθελε- έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Υπήρξε έξοχος ποιμένας, αλλκά και ερμηνευτής των ιερών Γραφών. Άφησε ανεκτίμητο συγγραφικό έργο. Επειδή όμως συγκρούστηκε με την αυτοκράτειρα Ευδοξία, οδηγήθηκε στην εξορία τρεις φορές. Την τελευταία φορά, καθώς δεν άντεχε πλέον τις ταλαιπωρίες και τις κακουχίες της εξορίας, εξεδήμησε προς τον Κύριο, ενώ βρισκόταν στον Κουκουσό της Αρμενίας.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ

Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος,
τους την Οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας,
τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας,
τους την Κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας,
Βασίλειον τον Μέγαν και τον Θεολόγον Γρηγόριον
συν τω κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι,
πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί
συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν.
Αυτοί γαρ τη Τριάδι υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν.



Τα τρία πολύ μεγάλα αστέρια του Τριαδικού Θεού που μοιάζει με τρεις ήλιους,
που φώτισαν όπως οι πυρσοί την Οικουμένη ολόκληρη με τις ακτίνες των θείων δογμάτων, αυτούς που μοιάζουν με ποτάμια σοφίας, που στάζουν μέλι,
αυτούς που έχουν ποτίσει ολόκληρη την Κτίση
με τα νερά που μας κάνουν να γνωρίσουμε τον Θεό,
τον Μεγάλο Βασίλειο και τον Θεολόγο Γρηγόριο
μαζί με τον ένδοξο Ιωάννη, με την γλώσσα που τρέχει χρυσάφι,
όλοι όσοι αγαπούμε τους λόγους τους
ας συγκεντρωθούμε και ας τους τιμήσουμε με ύμνους,
διότι αυτοί παρακαλούν την Αγία Τριάδα για χάρη μας.
(Επιμέλεια : π. Ιωαννίκιος Ζαμπέλης)

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Καλό Ταξίδι στην αιωνιότητα για ένα σημαντικό Έλληνα, το Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Καλό σου ταξίδι μεγάλε Θόδωρε Αγγελόπουλε!
Το δικό σου ταξίδι της μιας μέρας πέρασε και μόλις τώρα ξεκινάει το ταξίδι στην αιωνιότητα. Έζησες μέσα σε μια πολύ ταραγμένη Ελλάδα και δεν ξέρω, αν βρήκες στη ζωή σου το Θεό. Εκεί ψηλά όμως που θα πας, πες Του, ότι ύμνησες την Ελλάδα της ματοκυλισμένης εποχής, ταξίδεψες στα Κύθηρα, αντίκρυσες το βλέμμα του Οδυσσέα (ή μήπως ήσουν εσύ ένας Οδυσσέας;), φωτογράφισες το μετέωρο βήμα του πελαργού, είδες τη σκόνη του χρόνου να σκεπάζει μνήμες, αγάπες και ιδεολογίες και τέλος έφυγες με τόσο γρήγορο θάνατο, ακριβώς το αντίθετο από τα αργά πλάνα σου. Πέρασες μέσα από ομίχλη και η βροχή σε συντρόφευε πάντα, με αργό ποιητικό αλλά και βασανιστικό τρόπο.
Καλό σου ταξίδι και μακάρι ο Θεός να σου χαρίσει φως και ξαστεριές, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Υπέροχες εικόνες από τον πλανήτη μας.

Η ομορφιά των μεγαλείων της δημιουργίας. Τα πάντα εν σοφία εποίησε....

Η δύναμη του παραδείγματος.

Και τώρα ώρα για λίγη χαλάρωση.

Οπτικές ψευδαισθήσεις. (Τι σου κάνουν τα μάτια!)

Και λίγη ιστορία!

Επισκεφτείτε τον παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση για την κατάρρευση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
http://vizantia.info/docs/74.htm

Κοίτα....



Κοίτα πίσω σου . . . και ευχαρίστησε Το Θεό !

Κοίτα μπροστά σου . . . και εμπιστεύσου Το Θεό !

Κοίτα γύρω σου . . . και υπηρέτησε Το Θεό !

Κοίτα μέσα σου . . . και θα βρεις Το Θεό !

Ο ιερέας της Σπιναλόγκα....(αληθινή ιστορία)

Το τελευταίο διάστημα έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop, το οποίο γυρίστηκε με μεγάλη επιτυχία σαν σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση.
Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία.
Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή. Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους.
Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
- Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.
Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.
Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά ’ρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου.

Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους
την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το "θαύμα της Σπιναλόγκα" συνέβαινε ξανά και ξανά.

To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό
τους.
Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε! Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός!
Κι αυτό αρκεί!

Τι έχει να μας πει ένα παιδί του τρίτου κόσμου.

"Κυρίες και κύριοι της Δύσης,
Μιλώ σε εσάς που μεγαλώσατε με σαπουνόπερες και χολιγουντιανές παραγωγές, σ’ εσάς που μετράτε τα δικαιώματα των ανθρώπων από την ποιότητα των ρούχων που φορούν και την αξία τους από τα μηδενικά στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Μιλώ σε σας που θεωρείτε τη φιλανθρωπία μια καλή τακτική κοινωνικής καταξίωσης, σ’ εσάς που γνωρίζετε τις χώρες του κόσμου μόνο μέσα από τις εικόνες των τουριστικών καταλόγων και των διαφημίσεων. Μιλώ σε σας, τους χορτάτους για να σας πω λέξεις που δεν τολμάτε να φανταστείτε: πεινάω, διψάω. Είμαι παιδί ακόμα, δεν έχω περάσει ακόμα στην εφηβεία και μάλλον δε θα την γνωρίσω. Ζω κάπου στον τρίτο κόσμο, εκεί όπου ο ήλιος κατακαίγει κάθε ελπίδα, εκεί όπου η βροχή σπάνια πέφτει και πάντα με μανία, εκεί όπου το μόνο υγρό που έχει αξία είναι μαύρο, βγαίνει από τα έγκατα της γης και συγκεντρώνει σαν τις μύγες, τους τυράννους τούτου του πλανήτη. Πεινάω! Η τροφή δεν ήταν ποτέ αρκετή στο σπίτι μου ή στο χωριό μου και ο ουρανίσκος μου δεν έχει ποτέ συμμετάσχει σ’ αυτή τη διαδικασία που κάνει το φαγητό απόλαυση. Τίποτα από ό,τι έχω φάει ως τώρα δεν με εντυπωσίασε. Στον τρίτο κόσμο, δεν τρώμε από εντυπωσιασμό μα από την ανάγκη να κρατηθούμε στη ζωή. Διψάω! Το νερό είναι πάντα πολύ λίγο εδώ και σπάνια είναι άχρωμο και άγευστο. Έχει άσχημο χρώμα και ασχημότερη γεύση, μα είναι το μοναδικό νερό που μπορώ να απαιτήσω όποτε με λυπηθεί ο Θεός. Μάλλον όμως ούτε ο Θεός με λυπάται, γιατί όπου κι αν γυρίσω το πρόσωπό μου μυρίζω θάνατο. Η μαμά μου σκοτώθηκε στους βομβαρδισμούς στη διάρκεια ενός πολέμου, η καλύτερή μου φίλη σκοτώθηκε κατά λάθος στη διάρκεια μιας ειρήνης και προχθές πέθανε ο μικρός μου αδερφός. Δεν λυπήθηκα που τον είδα να φεύγει. Η κοιλίτσα του είχε πρηστεί, τα μάτια του είχαν θαμπώσει, στο κορμί του μπορούσες να μετρήσεις τα οστά ένα προς ένα. Δεν τον λυπήθηκα, τον ζήλεψα. Με κλειστά τα μάτια, έμοιαζε να κοιμάται και αυτή τη γαλήνη τη ζήλεψα. Όταν πεινάς, ο ύπνος δεν σε επισκέπτεται, μόνο η αδυναμία. Τουλάχιστο ο αδερφός μου τώρα κοιμάται κι αυτό είναι ζηλευτό. Δεν μπορώ να πω ψέματα, φοβάμαι το Θάνατο, μα πιο πολύ φοβάμαι την πορεία μου προς αυτόν. Πεινάω, Διψάω και είμαι θυμωμένη μαζί σας. Μερικές φορές κλείνω τα μάτια μου δυνατά και παρακαλώ να συμβεί και σε σας αυτό που συνέβη στη μαμά μου, στη φίλη μου, στον αδερφό μου. Άλλες φορές πάλι, μετανιώνω για τις άσχημες σκέψεις και κλαίω, παρακαλώντας να σταματήσει για όλους τούτο το κακό.
Θέλω να παίξω στο δρόμο χωρίς να φοβάμαι τα λάθη των σωτήρων που μου στείλατε, θέλω να πιω νερό, να φάω ένα ζουμερό πορτοκάλι, θέλω να ξεπρηστεί η κοιλιά μου, θέλω να μεγαλώσω, να ερωτευτώ, να κάνω παιδιά και να ξέρω πως μπορώ να τα ταΐσω. Θέλω να ζήσω, μα δεν ξέρω εάν θα αντέξω: Πεινάω! Πεινάω! Προχθές πέθανε ο αδερφός μου, αύριο μπορεί να είναι η σειρά μου. Αισθάνομαι πως δεν έχω πολύ χρόνο, γι’ αυτό βιάζομαι να μιλήσω μαζί σας. Ίσως να είναι αυτή η τελευταία μου ευκαιρία. Δεν περιμένω τίποτε περισσότερο από τη σκέψη σας. Δεν περιμένω να μου στείλετε φαΐ και νερό, δεν είμαι τόσο αφελής. Την επόμενη φορά όμως που θα πετάξετε το μπαγιάτικο φαγητό στα σκουπίδια, σκεφτείτε πως αυτό το μπαγιάτικο φαγητό που εσείς έχετε κι εγώ δεν έχω, είναι αυτό που κάνει τον κόσμο σας πρώτο και τον δικό μου, τρίτο! Την επόμενη φορά που θα αισθανθείτε πως θέλετε να κάνετε κάτι για ένα συνάνθρωπο, σκεφτείτε πως το ένα ευρό που έχετε σκοπό να διαθέσετε, ίσως μου εξασφαλίσει το φαγητό και το νερό λίγων ημερών. Και για όνομα του Θεού, την επόμενη φορά που θα ψηφίσετε έναν πολιτικό , μην τον κρίνετε μόνο με βάση τις γνωριμίες σας ή τις υποχρεώσεις. Σκεφτείτε πως πλέον ο κόσμος μας είναι ένα μεγάλο χωριό κι εγώ, η μαμά μου, ο αδερφός μου, η φίλη μου δεν είμαστε εντελώς μακριά σας. Σκεφτείτε πως οι αποφάσεις εκείνων, στα χέρια των οποίων δίνετε τη ζωή σας, ίσως επηρεάσουν και τις δικές μας ζωές. Η σιωπή και η υποταγή τους στους τυράννους του πλανήτη, δεν μας έκαναν πιο ευτυχισμένους, μας έκαναν σκλάβους ή νεκρούς. Φωνάξτε εσείς για μας, γιατί εμείς δεν έχουμε αντοχή να φωνάξουμε. Κλάψτε εσείς για μας, γιατί αφυδατωμένα κορμιά δεν μπορούν να διαθέσουν δάκρια. Μα πάνω απ’ όλα, πείτε μια προσευχή για κάποιο παιδί σε κάποιο σημείο της γης, μήπως και ο Θεός ακούσει εσάς τους κατοίκους του πρώτου κόσμου, μια και ο τρίτος κόσμος βρίσκεται πολύ μακριά από τον Παράδεισο…
Με σεβασμό
Ένα παιδί που Πεινάει… "
Σημείωση: Με κάθε χτύπο του ρολογιού μας, κάπου στον κόσμο μια παιδική καρδιά χτυπάει για τελευταία φορά εξαιτίας της πείνας, της δίψας και του πολέμου. Κάθε τικ ίσως είναι το ύστατο τικ ενός παιδιού…
( Κείμενο : Μάρω Σιδέρη )

Η Παραβολή του καλού Σαμαρείτη

Giannos WU Αόρατος Πόλεμος 2003

Η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Ένα κήρυγμα του Χριστού στη Ναζαρέτ με ξεχωριστή σημασία

Με τη βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη εγκαινιάστηκε η νέα ανθρωπότητα. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος βρίσκεται στη φυλακή. Δημόσια και συστηματικά ο Ιησούς αναλαμβάνει δράση για το έργο του. Στην αρχή, και για αρκετό διάστημα, περιορίζεται στην περιοχή της Γαλιλαίας με κέντρο την Καπερναούμ. Ο λόγος της προτίμησης αυτής είναι ότι καταλαβαίνει πως η Ιερουσαλήμ (και γενικά η Ιουδαία), ως κέντρο του ιερατείου και της θεολογικής ηγεσίας, θα αντιδράσει, όπως τελικά συνέβη και θα το δούμε στη συνέχεια. Κηρύττει για τη Βασιλεία του Θεού1, γι' αυτή τη νέα πραγματικότητα ζωής, που είναι ανοιχτή και δυνατή σε όλους. Οι Γαλιλαίοι δέχονται πρόθυμα το μήνυμά του. Κάποια μέρα πηγαίνει να κηρύξει και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εκεί θα δοκιμάσει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Λεπτομέρειες παρακάτω.
Λκ 4, Μκ 6, Λκ 4,
16 (Ο Ιησούς από την Καπερναούμ της Γαλιλαίας) ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε, όπως συνήθιζε, στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές.
17 Του έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του προφήτη Ησαΐα. Ο Ιησούς το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής:
18 Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ' έστειλε
19 να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά· στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους να φέρω λευτεριά στους υποταγμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό, που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στον λαό του. (Ησαΐας 61, 1-2)
20 Ύστερα τύλιξε το χειρόγραφο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του.
21 Άρχισε τότε να τους λέει: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε».

Η παραβολή του καλού ποιμένα

Γιατί ο Χριστός μίλησε με παραβολές

Μακάρι ο Τριαδικός Θεός να μας φωτίζει όλους και ιδιαίτερα αυτούς που διοικούν!

Καλή Χρονιά σε όλους. Χίλιες ευχές για υγεία. αγάπη και δημιουργικότητα!