Σάββατο των ψυχών!

Σάββατο των ψυχών σήμερα!
Και εγώ σου στέλνω χαιρετίσματα!
Άκουσες άραγε το όνομά σου;
Σου είπαν άραγε πως έχεις  δέμα
μαζί με άλλους πολλούς.
Δε σε ξέχασα, πώς θα μπορούσα!
Δε σε βρήκα παρά μόνο στην ψυχή μου!
Και ήσουν ίδιος σαν τότε,
που μου κρατούσες το μικρό μου χεράκι
και μου μιλούσες για τον κόσμο.
Σαν τότε,  που έφτανε ο ίσκιος σου
για να νιώθω σπουδαία,
σαν τότε,
που .....μακάρι να είχε σταματήσει ο χρόνος!
"Πήγαινε για ύπνο και μην κουράζεσαι.
Μη χαλάσεις την ομορφιά σου κούκλα μου!"
Για ποια ομορφιά μιλάς πατέρα;
Και για ποια ξεκούραση,                                    
 δίχως το δικό σου χέρι δίπλα μου;
Άραγε να με  κατάλαβες σήμερα;
 Άκουσες άραγε το όνομά σου;
Κι αν άκουσες γιατί δεν έρχεσαι;
 Ή μήπως έρχεσαι και εγώ δεν καταλαβαίνω;
Νάναι άραγε γι΄αυτό που νιώθω πως θα σε βρω
 να κάθεσαι πάντα στην ίδια καρέκλα,
να με κοιτάς να φεύγω με παράπονο,
να μου γελάς περήφανα και να φωτίζεται ο κόσμος!
Έλα και απόψε πατέρα μου, και μίλα μου έστω σαν τότε 
που για τελευταία φορά μου είπες "αγαπώ σε".
Και εγώ "αγαπώ σε"  καλέ μου και μου λείπεις τόσο,
που θέλω μόνο να  κοιμάμαι
γιατί νομίζω, ότι είμαι κοντά σου!
Άραγε να άκουσες το όνομά σου σήμερα;