Αφιερωμένο στο λεβέντη πατέρα μου, που εκείνες τις μέρες από στις Σέρρες που υπηρετούσε κανονικά τη θητεία του,ως φανταράκι του ιππικού,βρέθηκε να πολεμάει στα βουνά της Αλβανίας συμμετέχοντας σε έναν τιτάνιο αγώνα που δεν τον χωράει ανθρώπου νους, όπως έλεγε πάντα. Στον πατέρα μου, που βάδισε απάτητες κορφές μέσα στα χιόνια, πεινασμένος,ταλαιπωρημένος και άγρυπνος,με τις σφαίρες να καίνε σε εννιά μεριές τη χλαίνη του. Η Παναγία τον φύλαξε και γύρισε γερός, για να συνεχίσει να πολεμά και να αγωνίζεται για την πατρίδα αλλά και για την οικογένεια με την ίδια αγωνιστικότητα, κρατώντας γερά, σε όλες τις ώρες, εύκολες και δύσκολες. Λεβέντη πατέρα μου!!! Σήμερα, στο γέρμα του ήλιου για σένα, είναι κρίμα που η πατρίδα μας ξαναζεί δύσκολες ώρες, εξ αιτίας της ανευθυνότητας των νεώτερων γενεών. Τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πατρίδα είναι η μνήμη που μου κληροδότησες. Αυτή που υπαγορεύει,πως αξίζεις να είσαι ελεύθερος και να λέγεσαι άνθρωπος, αν ξέρεις να ζεις με αλήθεια. Ήμουν, είμαι και θα είμαι περήφανη για σένα, τον άγνωστο στρατιώτη του πολέμου και τον αγωνιστή της ειρήνης. Σ΄ευχαριστώ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου