Οι φωνές που μας συγκλόνισαν στην ζωή μας ήταν βραχνιασμένες. Τα κορμιά που τυλίχτηκαν πάνω μας με αγάπη ήταν λαβωμένα, και εκείνοι που μας είπαν τα πιο μεγάλα «σ΄αγαπώ» μιλούσαν με τρεμάμενες φωνές, από ταπείνωση και δέος στο μεγαλείο της αγάπης. Στην ζωή διαλέγουμε να είναι κοντά μας, όχι εκείνοι που γνωρίζουν αλλά αυτοί που νιώθουν, όχι αυτοί που ξέρουν μα εκείνοι που έπαθαν, κυρίως δε, αυτοί που σαν τους λες κρυώνω σε σκεπάζουν με σιωπή…
Μια προσπάθεια κοινής πορείας μαθητείας στην αλήθεια, μαζί με τους μικρούς μου μαθητές του 6ου Γυμνασίου της Πάτρας, αλλά και με εκείνους που με κάθε τρόπο μαθητεύουμε μαζί στα θρανία της ζωής, μέσα από τις δυσκολίες της.Είναι ένα μικρό αντίδωρο στο δώρο που καθημερινά μου προσφέρετε με το χαμόγελό σας και την ειλικρινή σας διάθεση.
Τρίτη 7 Μαΐου 2019
Οι φωνές που μας συγκλόνισαν ηταν βραχιασμένες...
Οι φωνές που μας συγκλόνισαν στην ζωή μας ήταν βραχνιασμένες. Τα κορμιά που τυλίχτηκαν πάνω μας με αγάπη ήταν λαβωμένα, και εκείνοι που μας είπαν τα πιο μεγάλα «σ΄αγαπώ» μιλούσαν με τρεμάμενες φωνές, από ταπείνωση και δέος στο μεγαλείο της αγάπης. Στην ζωή διαλέγουμε να είναι κοντά μας, όχι εκείνοι που γνωρίζουν αλλά αυτοί που νιώθουν, όχι αυτοί που ξέρουν μα εκείνοι που έπαθαν, κυρίως δε, αυτοί που σαν τους λες κρυώνω σε σκεπάζουν με σιωπή…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου